"Opowieść o trzech policjantach - dobrym,złym i złamanym - oraz o zabójstwie,które sprawiło,że ich drogi zeszły się po latach" - tyle możemy przeczytać na okładce.Jest to sedno,do którego dąży autor i które doskonale oddaje naturę tej książki.
Gus Ramone,waszyngtoński gliniarz,uczestniczy w śledztwie dotyczącym śmierci czarnego nastolatka ; trzeba było niesamowitego zbiegu okoliczności,żeby tą samą sprawą zainteresował się były policjant Dan Holiday,który przed laty musiał zrezygnować z pracy w policji,a teraz przypadkowo znajduje zwłoki chłopca.Obaj,niezależnie od siebie kojarzą tę śmierć z innymi,które wydarzyły się przed laty ; morderstwa,jakie wtedy miały miejsce zostały przed media okrzyknięte palindromicznymi - ze względu na to,że imiona nastoletnich ofiar obojga płci były palindromami.Zabójcy nie udało się schwytać i historia ta jak zadra tkwi w ich pamięci.Teraz podejmują nowy trop,a wspomaga ich emerytowany,schorowany policjant-legenda,T.C.Cook,dla którego rozwiązanie tej sprawy stało się życiową obsesją.
Jak kończy się ta historia,możecie przekonać się sami.Mogę zdradzić tyle,że choć akcja początkowo toczy się w wydawałoby się przewidywalny sposób i zmierza do finału,który powoli zaczyna się krystalizować w głowie czytelnika,kończy się absolutnie niestandardowo i niebanalnie.Właściwie to byłam zaskoczona takim obrotem sprawy i nieco nim rozczarowana...
Jeśli chodzi o akcję,to niestety,przez pierwsze sto stron wlecze się niemiłosiernie.Przytłacza mnogość przeróżnych wątków,które autor rozpoczyna i nagle,nieraz po jednej stronie,urywa.Jest to denerwujące,zwłaszcza na początku,kiedy czytelnik próbuje zapamiętać natłok nazwisk i zastanawia się,co właściwie (i kiedy) wniosą do powieści te wszystkie wątki poboczne.Otóż nie wszystkie coś wnoszą,kilka jest takich,które autor mógł sobie z czystym sumieniem darować,a skupić się na rozwinięciu innych.
Drugi minus - słownictwo.Rzadko kiedy robią na mnie wrażenie wulgaryzmy włożone w usta bohaterów.Zwykle są użyte w konkretnym celu (wyrażenie emocji,podkreślenie jakiejś sytuacji czy charakteru,itp.)i wtedy nie rażą ani nie przeszkadzają ; czytelnik godzi się z ich zastosowaniem,jeśli są uzasadnione.Niestety,według mnie autor przeholował - jego gliniarze nagminnie posługują się niewybrednym słownictwem i to najczęściej bez żadnego uzasadnienia.Jest ono do tego stopnia wymyślnie wręcz wulgarne,że czuję trwały niesmak po tej lekturze.Nie wiem,czy celem autora była chęć zaszokowania czytelnika,czy też pokazanie,jakimi fajnymi i równymi gośćmi są w gruncie rzeczy stróże prawa,ale jeśli o mnie chodzi,pomysł ten i metoda wykonania były całkowicie poronione.
Dużym plusem tej książki jest naprawdę doskonały i brawurowy opis przesłuchania podejrzanego.Przekonałam się,że przesłuchujący detektyw musi być nie tylko twardzielem o stalowych nerwach,ale też znakomitym psychologiem.Scena ta jest istnym majstersztykiem,zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
Mimo to jestem zdania,że nie jest to najbardziej udane dziecko Pelecanosa.Czytałam wiele lepszych kryminałów,lepszych pod każdym niemal względem.Większość lektury po prostu przemęczyłam,interesujących momentów było ledwie kilka.To za mało,żeby dać ocenę wyższą niż 2/5.

"Opowieść o trzech policjantach - dobrym,złym i złamanym - oraz o zabójstwie,które sprawiło,że ich drogi zeszły się po latach" - tyle możemy przeczytać na okładce.Jest to sedno,do którego dąży autor i które doskonale oddaje naturę tej książki.
Gus Ramone,waszyngtoński gliniarz,uczestniczy w śledztwie dotyczącym śmierci czarnego nastolatka ; trzeba było niesamowitego zbiegu...