„Nietoperze”, zbiór opowiadań Leny Kitsopoulou wydany przez Książkowe Klimaty (w podjednostce Greckie Klimaty, a więc potwierdzone: proza grecka) wygrzebałam na krakowskich Targach Książki w pudle z pojedynczymi egzemplarzami. Pani z wydawnictwa ostrzegła mnie poważnie – „To jest mocna rzecz. Nie spodoba się każdemu. Bardzo to kontrowersyjne, brutalne, działające na psychikę”. Odpowiedziałam, że to świetnie, bo jestem psychiatrą i właśnie przy tej lekturze najlepiej odpocznę. Pośmiałyśmy się, a ja wyszłam z rabatem i „Nietoperzami” w papierowej torbie z logo wydawnictwa.

Tytuł jest idealnie dopasowany do książki. Nietoperze to dziwne zwierzęta, mroczne, może nie tyle straszne, co zwiastujące grozę. Trochę też samotnicze i introwertyczne. Nigdy się ich nie bałam ale to prawda, że wywołują niepokój, jako sygnał, znak potencjalnego niebezpieczeństwa. Nietoperze na okładce zwiastują to, co znajdziemy wewnątrz książki. Brud, strach, wykorzystywanie, wstręt, wszystko co organiczne i fizjologiczne. Mocno naturalistyczna proza, działająca na podświadomość; Freud doceniłby tę lekturę. U Leny Kitsoupoulou ofiarami wyuzdanych popędów i żądz dorosłych są często dzieci: ale o dziwo, bardziej boimy się sami niż współczujemy innym. Surrealizm i groteska przeplatają się ze sobą; mało która historyjka kończy się dobrze. Trochę mi to pod pewnymi względami przypomina utwory Rolanda Topora.

Poza dwunastoma raczej krótkimi opowiadaniami, znajdziemy tutaj także „Aqua Velva”, premierowe opowiadanie autorki. Jest zdecydowanie dojrzalsze od pozostałych: o ile poprzednie to okrutne igraszki z czytelnikiem, tutaj mamy pełny, pełen różnorodnych emocji obraz destrukcji osobowości skrzywdzonej kobiety. Krok po kroku Kitsopoulou z chirurgiczną precyzją analizuje powolny rozpad psychiki dziewczynki, dziewczyny, wreszcie dorosłej osoby. Pokazuje nam: akcja rodzi reakcję. Nie ma możliwości ucieczki przed następstwem zadanej przez kogoś krzywdy.

Książkę, objętościowo nawet książeczkę, polecam gorąco, bo to proza, która wbija się w głowę jak lancet. Ale nie oszukuję, że to pozycja dla wszystkich. Jest drastyczna, odrażająca treściowo i przesycona lękiem ofiar i złem katów. Odbije Wam się czkawką. Ale i da impuls do rozmyślań.

„Nietoperze”, zbiór opowiadań Leny Kitsopoulou wydany przez Książkowe Klimaty (w podjednostce Greckie Klimaty, a więc potwierdzone: proza grecka) wygrzebałam na krakowskich Targach Książki w pudle z pojedynczymi egzemplarzami. Pani z wydawnictwa ostrzegła mnie poważnie – „To jest mocna rzecz. Nie spodoba się każdemu. Bardzo to kontrowersyjne, brutalne, działające na...