Okazja czyni złodzieja, ryzyko skłania do jeszcze większego ryzyka, chęć życia budzi do życia, a zadawanie śmierci powoduje coraz więcej śmierci...

Tytułową Złodziejkę poznajemy w pociągu. Dziewięcioletnia Liesel Meminger jedzie razem ze swoim młodszym bratem do nowych rodziców, rodziców adopcyjnych. Niestety malutki Werner nie dociera na miejsce. Umiera w czasie podróży. Pogrzeb urządzony jest pośpiesznie w miasteczku bez nazwy. Tam też dziewczynka dokonuje swojej pierwszej kradzieży. W jej ręce wpada "Podręcznik grabarza". Nie jest to odpowiednia lektura dla kilkuletniego dziecka, lecz to właśnie dzięki niej Liesel poznaje potęgę słów.

Dziewczynka zamieszkuje z przybranymi rodzicami, Hansem i Rosą Hubermann, w Molching nieopodal Monachium. W piwnicy w maleńkim domu uczy się czytać pierwsze słowa razem ze swoim Papą. Tam czyta swoją pierwszą skradzioną książkę, co później popycha ją do coraz bardziej zuchwałych kradzieży. A wszystko to dzieje się w strasznych, wojennych czasach. Rodzina Liesel nie dość, że jest przeciwko działaniom hitlerowców, to jeszcze podejmuje się ukrycia Żyda, syna Erika Vandenburga, przyjaciela Hansa z czasów I wojny światowej. Dziewczynka zaprzyjaźnia się z Maxem, który staje się jednym z najważniejszych mężczyzn w jej dziecięcym życiu.

Powieść traktuje o przyjaźni, miłości, snach, książkach i sile słów. Poznajemy II wojnę światową z perspektywy niemieckich cywilów, co burzy nam nieco obraz stereotypowego "złego niemca-najeźdźcy". Przeżywamy tragedie ludzi różnych oblicz wojny: tych, którzy trafili na front, tych wyczekujących - nieraz wiecznie - ich powrotu, tych, którzy mieli to nieszczęście urodzić się wyznawcami innej religii bądź członkami innej narodowości oraz tych zbyt młodych, by pojąć ogrom cierpienia wokół. A wszystko to opowiedziane przez zaskakującego narratora - Śmierć. Śmierć, która uważa Kosiarza za zabawnego, a kolor ciemnej czekolady za ulubiony. Śmierć, dla której lata II wojny światowej były tak męczące, tak pracowite. Śmierć, znalazcę książki napisanej przez Liesel.

Ja naprawdę potrafię być wesoły. I przyjacielski. I sympatyczny. I życzliwy. A to dopiero początek wyliczanki. Tylko nie proście mnie, żebym był miły. Ta cecha nie ma ze mną nic wspólnego.

"Złodziejka książek" jest powieścią potrzebną. Pokazuje nam cienie i blaski ludzkiej natury. Nie ocenia. Wnioski pozostawia czytelnikowi, który na zawsze w pamięci ma obraz drobnej blondynki uciekającej z książką czy strach w oczach mieszkańców bombardowanych miast. Opowiada o byciu człowiekiem w czasach, gdy można było za to zapłacić życiem.

Okazja czyni złodzieja, ryzyko skłania do jeszcze większego ryzyka, chęć życia budzi do życia, a zadawanie śmierci powoduje coraz więcej śmierci...

Tytułową Złodziejkę poznajemy w pociągu. Dziewięcioletnia Liesel Meminger jedzie razem ze swoim młodszym bratem do nowych rodziców, rodziców adopcyjnych. Niestety malutki Werner nie dociera na miejsce. Umiera w czasie podróży....