Akwinata pozostawił po sobie kilkanaście dzieł o charakterze ściśle filozoficznym. Do tej grupy tekstów zalicza się przede wszystkim komentarze do Arystotelesa oraz kilka tzw. „opuskulów”, czyli dzieł mniejszych. Należy przy tym podkreślić, że określenie to nie odnosi się do rangi merytorycznej tych tekstów, lecz wyłącznie do ich obszerności.

W Polsce komentarze Tomasza Z Akwinu do dzieł słynnego Stagiryty - wpisujące filozofię Arystotelesa w europejskie chrześcijaństwo - były dotąd zupełnie niedostępne dla czytelników, którzy nie posługują się biegle scholastyczną łaciną. Tym cenniejsze jest ich obecne wydanie.

Wnikliwy i zarazem twórczy komentarz do Liber de causis został napisany - według Martina Grabmanna - w roku 1268, natomiast według ustaleń Pierre’a Mandonneta pomiędzy rokiem 1269 a 1273. Mamy tu do czynienia z dziełem dojrzałego myśliciela o ugruntowanych już poglądach. Odnosząc się do występującego w Liber de causis przeciwstawienia tego, co w bycie skończone, temu co nieskończone, św. Tomasz dokonuje interesującej reinterpretacji tego schematu pojęciowego, wykorzystując ów zabieg świadomie w celu wyłożenia swoich własnych tez dotyczących wewnętrznej struktury bytu w aspekcie tego, co konieczne i konstytutywne dla bycia bytem w ogóle.