Lubię powieści historyczne i ta opowieść Therese Revay trafiła w mój gust. Duża w tym zasługa stylu pisania autorki, której pracę czytałam po raz pierwszy, ale już nastawiam się na inne jej książki.
Wielu opiniodawców zarzuca tej książce zbyt wielkie przywiązanie autorki do tła historycznego, które nuży, a zbyt mało miejsca dla wątków fabularnych. Nie mogę się z tym zgodzić, to chyba zależy czego ktoś szuka w książkach. Mnie raczej deprymowały duże przeskoki czasowe w trakcie opisywania wydarzeń I wojny światowej, ale przy dokładniejszych wyszłaby z tego monumentalna praca.
Akcja powieści toczy się w latach 1911-1918 i przedstawia ten burzliwy okres zmian. Aż trudno sobie wyobrazić jak ciekawe, trudne i pełne powstającej w ludziach samoświadomości były to czasy. Autorka bardzo ciekawie przedstawia świat angielskiej i francuskiej arystokracji, jej olbrzymią rolę w trakcie wojny i powolny schyłek świata, który po wojnie nigdy już się nie odrodził w poprzedniej formie.
Do głosu dochodzi wiele zmian: rewolucja przemysłowa, obyczajowa i kulturowa, zmiany polityczne, ruch sufrażystek, nowe metody walki wojennej, początki lotnictwa. Dalsza część książki to wpływ wojny na życie ludzi, na ich psychikę. Bardzo ciekawy jest wątek operacji plastycznych ofiar wojny i urazów psychicznych żołnierzy i ludności cywilnej.
Jeśli komuś odpowiada książka bez nagłych zwrotów akcji w warstwie obyczajowej, ale oferująca wiele ciekawostek i dość rzetelny opis epoki, to serdecznie polecam.

Lubię powieści historyczne i ta opowieść Therese Revay trafiła w mój gust. Duża w tym zasługa stylu pisania autorki, której pracę czytałam po raz pierwszy, ale już nastawiam się na inne jej książki.
Wielu opiniodawców zarzuca tej książce zbyt wielkie przywiązanie autorki do tła historycznego, które nuży, a zbyt mało miejsca dla wątków fabularnych. Nie mogę się z tym...