Rewelacyjna książka dla kilkulatków ale i ich rodziców czy dziadków. A najlepiej czytać ją razem. Można się nieźle uśmiać. Damianek, zwany Demonkiem, to kawał urwisa. Ma dwóch kolegów i psa Parmezana. Ma jeszcze starszego brata i młodszą siostrę. Psoci, kombinuje, rozrabia. Polecam dla wszystkich.

Rewelacyjna książka dla kilkulatków ale i ich rodziców czy dziadków. A najlepiej czytać ją razem. Można się nieźle uśmiać. Damianek, zwany Demonkiem, to kawał urwisa. Ma dwóch kolegów i psa Parmezana. Ma jeszcze starszego brata i młodszą siostrę. Psoci, kombinuje, rozrabia. Polecam dla wszystkich.

Nie sięgam po literaturę dziecięcą, gdyż nie mam ani takiej potrzeby ani dzieci, którym mogłabym je czytać. Jednak jak wspominam czasy dziecięce, to literatura tego gatunku kojarzy mi się z ciekawymi historiami dzieciaków, pełnymi humoru i nieprzewidywalnych zwrotów akcji. A przede wszystkim pomysłowości głównych bohaterów. Gdy zobaczyłam zapowiedź wydawnictwa Skrzat, postanowiłam z czystej ciekawości po nią sięgnąć i przekonać się czy literatura dziecięca trzyma poziom sprzed wielu, wielu lat, kiedy to ja byłam dzieckiem, czy jednak coś się w tej kwestii zmieniło?

Już sam tytuł Demoniczny Damianek, czyli Mistrz Kłopotów mówi nam, o kim jest ta historia. Poznajemy dwunastoletniego chłopca – Damiana, który posiada milion pomysłów na minutę, na każde pytanie ma odpowiedź, poznaje wielu niesamowitych ludzi. Jak sam o sobie mówi, nie jest ładnym chłopcem, i właśnie poprzez swoje zachowanie stara się, odwieść potencjalnego rozmówcę od swego wyglądu; kiedy widzę w lustrze swoją bladą twarz, podkrążone oczy i nierówne ostre zęby, nie mogę wyjść z podziwu jak ta cała genetyka może być w ogóle uznawana za naukę. Damianek vel Demonek mieszka razem z rodzicami i siostrą bliźniaczką Krystyną, oraz psem Parmezanem. A od czasu do czasu do domu wraca ich starszy brat, student – Jerzy. Chłopiec jest bardzo mądrym i ciekawym świata młodym człowiekiem, który gdy nie potrafi wytłumaczyć sobie jakiegoś wyrażenia często sięga po encyklopedie i słowniki. Damianek jak na chłopca przystało ma mnóstwo przeróżnych pomysłów i przygód, nie rzadko są to dość niebezpieczne sytuacje, z których chłopak o dziwo wychodzi bez szwanku. Damianek, jako inteligentny chłopiec prowadzi wiele interesów; sprzedaje księżniczkę zaklętą w guzik, stara się o pracę w OPEC oraz najważniejsze jego zadanie – staje się managerem swojej siostry.

Mariusz Niemycki, autor powieści dla dzieci i młodzieży. Pisarz współpracujący z wieloma wydawnictwami, m.in. wydawnictwem Iwanowski z Płocka, warszawskimi WSiP i Żak. Obecnie przede wszystkim z wydawnictwem Skrzat z Krakowa. Dotychczas ukazały się m.in. Kraina Obi-Boków, Bohater Obi-Boków, Ptak, Cyna i pies sąsiadów, Zuzia i skarby katedry, Wielki kudłaty łobuz. Ponadto wydał około 30 bajek dla młodszych dzieci prozą, wierszem i prozą rymowaną. Jest także autorem licznych słuchowisk dla dzieci emitowanych na antenie Radia BIS.

Demoniczny Damianek, czyli Mistrz Kłopotów to bardzo ciekawa i wciągająca lektura. Pierwszy raz spotkałam się z prozą autora, ale wiem, że potrafi on umiejętnie władać piórem na tyle interesująco, aby zatrzymać przy lekturze zarówno młodego czytelnika jak i dorosłego. Wartka, pełna różnych zwrotów akcji fabuła, mnóstwo humoru, który powoduje uśmiech a nie rzadko i niepohamowane parsknięcie śmiechem nawet przez tego starszego czytelnika. Autor mający już spore doświadczenie porusza się w literaturze dziecięcej bardzo sprawnie, co tylko wychodzi na plus. Jak wiadomo literatura ta jest wymagająca, bo i dzieci nie można oszukać. Należy „sprzedać” im ciekawe, pełne przygód historie pisane prostym, przystępnym dla takiego czytelnika językiem.

Dzieci mają dużą wyobraźnię i jak się okazuje tej wyobraźni nie brakuje również Mariuszowi Niemyckiemu. Bo któż by pomyślał o rozmawiających sznurówkach, które jak się później okazuje są magicznymi, wysłaniu ciężarówki w kosmos czy nad wyraz ciekawej konwersacji z utopcem.

Książkę, która ma około dwustu siedemdziesięciu stron, czyta się dość szybko i płynnie. Wydawnictwo postarało się o adekwatną dla młodego czytelnika wielkość czcionki, oraz o dziwo o czarno-białe rysunki, które bardzo dobrze obrazują konkretne przygody spotykające chłopca. Strony są trochę grubsze niż w standardowych książkach, dzięki czemu nie ma problemu z ich odwracaniem. Również okładka zachęca do sięgnięcia po lekturę, a jej twarda obwoluta powoduje, że książka może służyć wiele lat.

O dziwo bardzo miło wspominam spotkaniem z Demonkiem, nie spodziewałam się, że jego przygody tak mnie wciągną. Cieszę się z jednego – mam drugą część przygód Damianka na półce, po którą nie zawaham się sięgnąć.

Nie sięgam po literaturę dziecięcą, gdyż nie mam ani takiej potrzeby ani dzieci, którym mogłabym je czytać. Jednak jak wspominam czasy dziecięce, to literatura tego gatunku kojarzy mi się z ciekawymi historiami dzieciaków, pełnymi humoru i nieprzewidywalnych zwrotów akcji. A przede wszystkim pomysłowości głównych bohaterów. Gdy zobaczyłam zapowiedź wydawnictwa Skrzat,...

Już dawno nie miałam okazji czytać nic takiego dla starszych dzieci. Takiego zabawnego, życiowego, pełnego fajnych, zwariowanych przygód. A nie wiem czy wiecie, ale ja naprawdę lubię od czasu do czasu chwycić po taką lekturę. To co z tego, że to dla młodzieży? Ważne, że można się przy tym uśmiać i spędzić kilka miłych chwil, prawda? Ja sama nie zawsze jestem poważna wiec nic dziwnego, że i takie zabawowe książki mnie kręcą :P

Kiedy zobaczyłam "Demonicznego Damianka" na stronie wydawnictwa Skrzat, od razu wpadł mi w oko. Nie będę owijała w bawełnę, jak tylko spojrzałam na tą książkę i jej tytuł z miejsca pomyślałam o moim najmłodszym szwagrze! Nie dość, że Damianek to do tego Demoniczny. Muszę podesłać mu tę okładkę :P A tak serio to zboczyłam trochę z tematu. "Mistrz kłopotów" to pierwsza część z serii o Demonicznym Damianku. Ja już teraz z góry mogę Wam powiedzieć, ze z przeogromną ochotą chwycę po kolejny tom.

Nasz książkowy Damianek to chłopiec, który (no cóż, nie ukrywając) nie jest zbyt przystojny... Zresztą sam opowiada o sobie takie rzeczy. Blada twarz, szpiczaste uszy, ostre i krzywe zęby, podkrążone oczy i czarna, rozciągnięta bluza, którą jego siostra nazywa peleryną wampira. Stąd właśnie przezwisko Demonek, którym nazywają go nawet w domu. Chłopak ma siostrę bliźniaczkę, która na jej szczęście wcale nie jest podobna, ma także psa o imieniu Parmezan. Jeśli chodzi o naszego głównego bohatera to nie dość, że ma ogrom przedziwnych i zwariowanych pomysłów to na dodatek spotyka go także mnóstwo przeróżnych przygód, nie koniecznie miłych i dobrych, ponieważ chłopak często pakuje się w jakieś kłopoty. Wierzcie mi dzięki temu podczas czytania z pewnością nie będziemy się nudzić :P

Książka ta jest naprawdę wesoła, ciekawa, zabawna, wciągająca i na pewno nie raz wywoła uśmiech na twarzy czytelnika, bez różnicy czy tego młodszego czy też nieco starszego ;) Czcionka jest dosyć spora, z dużymi odstępami, dzięki czemu jest przejrzyście. Mimo wielu stron czyta się ją dosyć szybko i sprawnie. Skierowana jest ona do dzieci w wieku 10+ więc spokojnie poradzą sobie one z tą lekturą i z całą pewnością się nie wynudza :)

W środku znajdziemy również trochę ilustracji. To nic, że czarno-białe, w niczym to nie przeszkadza. Nie ma ich co prawda na każdej stronie, znajdują się tylko gdzieniegdzie, ale mimo wszystko dodają one tej książce jeszcze więcej wesołości :)

Nikodem jest jeszcze zdecydowanie za mały na tę powieść, ale ja w zastępstwie za niego z przyjemnością i z uśmiechem na twarzy się z nią zapoznałam. Jestem zadowolona, było fajnie i śmiesznie, więc teraz odkładam ją na półkę, aby zaczekała na mojego synka, a sama już zacieram ręce, aby chwycić po dalszą część opowieści o przygodach tego złośliwego i niezbyt urodziwego chłopca oraz jego rodzinki :)

Już dawno nie miałam okazji czytać nic takiego dla starszych dzieci. Takiego zabawnego, życiowego, pełnego fajnych, zwariowanych przygód. A nie wiem czy wiecie, ale ja naprawdę lubię od czasu do czasu chwycić po taką lekturę. To co z tego, że to dla młodzieży? Ważne, że można się przy tym uśmiać i spędzić kilka miłych chwil, prawda? Ja sama nie zawsze jestem poważna wiec...

Fajna książka, na nudy najlepsza! 8-)

Fajna książka, na nudy najlepsza! 8-)