Nietuzinkowa, słodko-gorzka, sarkastyczna.

Nietuzinkowa, słodko-gorzka, sarkastyczna.

Pokolenie 30-sto latków którzy wyjeżdżają kopać studnie do Afryki, aby odszukać własne JA - owszem, słyszałam o takich ludziach. Znam kolegę który jeździ na 3 miesiące głaskać słonie... i co z tego?

Książka o próbie ucieczki od teraźniejszości która nas przytłacza... ALE można było zrobić to lepiej. Jest zbyt płytko i zamiast przyjemności zanurzenia się w lekturze wchodzimy do brodzika dla dzieci.

Pokolenie 30-sto latków którzy wyjeżdżają kopać studnie do Afryki, aby odszukać własne JA - owszem, słyszałam o takich ludziach. Znam kolegę który jeździ na 3 miesiące głaskać słonie... i co z tego?

Książka o próbie ucieczki od teraźniejszości która nas przytłacza... ALE można było zrobić to lepiej. Jest zbyt płytko i zamiast przyjemności zanurzenia się w lekturze...

Na książkę Pokolenie X natrafiłam zupełnie przypadkiem. Bez oczekiwań, bez nakręcenia na kultową pozycję, przeczytałam ją taką jaką jest. Z perspektywy czasu, współczesny czytelnik powinien być w stanie odróżnić pseudointelektualny bełkot, którego u autora nie brakuje. Niemniej jednak pomimo tego znajdzie się kilka ciekawych, spostrzeżeń i myśli, a także definicji, które często sprawnie puentują wydarzenia dziejące się na poszczególnych stronach. Część z nich jest aktualna do dziś, część przepadła na polu postępującej globalizacji. Pędzącego świata nie jesteśmy w stanie zatrzymać, ale nas samych w nim, możemy spowolnić. Coupland sprezentował poszatkowaną powieść, bez szczególnej głównej osi historii, w której bohaterowie, próbują wyłączyć się z nurtu konsumpcjonizmu. Wydaje się to być po prostu zabiegiem odwzorowującym chaos otaczającego świata. Pozycja ta jest właśnie jak świat, w ogólnym rozrachunku przeciętna, ale są też fragmenty słabe i bardzo dobre, niczym w rozkładzie Gaussa.

Na książkę Pokolenie X natrafiłam zupełnie przypadkiem. Bez oczekiwań, bez nakręcenia na kultową pozycję, przeczytałam ją taką jaką jest. Z perspektywy czasu, współczesny czytelnik powinien być w stanie odróżnić pseudointelektualny bełkot, którego u autora nie brakuje. Niemniej jednak pomimo tego znajdzie się kilka ciekawych, spostrzeżeń i myśli, a także definicji, które...

Tematyka dość bliska memu sercu, czyli brak sensu w życiu :) Książka w ogólnym rozrachunku dobra.
Składa się z trzech części. Pierwsza była dla mnie trochę zbyt abstrakcyjna, osobiście wolę raczej spójną fabułę. Pozostałe dwie części czytały mi się zdecydowanie przyjemniej.

Tematyka dość bliska memu sercu, czyli brak sensu w życiu :) Książka w ogólnym rozrachunku dobra.
Składa się z trzech części. Pierwsza była dla mnie trochę zbyt abstrakcyjna, osobiście wolę raczej spójną fabułę. Pozostałe dwie części czytały mi się zdecydowanie przyjemniej.

nie wiem, czy to moje zbyt wysokie wymagania, przesadzony marketing, czy, zwyczajnie, nie sądzę, by była to powieść kultowa. a może wszystko razem?

'Pokolenie X' to dziwna książka. od razu w oczy rzuca się szata graficzna - tekst przerywany hasłami słownikowymi z nietypowymi definicjami, rozdziały rozpoczęte w specyficzny sposób. część haseł jest naprawdę błyskotliwa, pomysłowa i trafiająca w punkt, co dobrze świadczy o autorze. ;) do stylu trzeba się przyzwyczaić, bo trochę przypomina mowę codzienną, trochę intelektualny bełkot. bez wczucia w klimat można naprawdę się zmęczyć, dlatego zamiast czytania na siłę proponowałabym robienie kilku podejść, aż coś zaiskrzy. ;)

fabuła przypominała mi 'W drodze' - grupka młodych, zagubionych ludzi, którzy starają się znaleźć złoty środek do przeżycia fajnego, spokojnego życia. postawy dyskusyjne, ale nie da się ukryć, że jest to portret pokolenia, w którym można odnaleźć siebie i swoich bliskich. i to boli najbardziej.

nie zachwyciłam się, nie zakochałam, ale cieszę się, że przeczytałam i zaspokoiłam ciekawość.

nie wiem, czy to moje zbyt wysokie wymagania, przesadzony marketing, czy, zwyczajnie, nie sądzę, by była to powieść kultowa. a może wszystko razem?

'Pokolenie X' to dziwna książka. od razu w oczy rzuca się szata graficzna - tekst przerywany hasłami słownikowymi z nietypowymi definicjami, rozdziały rozpoczęte w specyficzny sposób. część haseł jest naprawdę błyskotliwa,...

Zmęczyła mnie ta książka strasznie. Odłożyłam ją na półkę kilka lat temu; dziś zrobiłam kolejne podejście ale po kilku stronach się poddałam i przekartkowałam ostatnie strony.
Rozumiem bohaterów, ale jest w nich coś bardzo dla mnie irytującego. Plus jedynie za wstawki definicyjne, ironicznie opisujące rzeczywistość.

Zmęczyła mnie ta książka strasznie. Odłożyłam ją na półkę kilka lat temu; dziś zrobiłam kolejne podejście ale po kilku stronach się poddałam i przekartkowałam ostatnie strony.
Rozumiem bohaterów, ale jest w nich coś bardzo dla mnie irytującego. Plus jedynie za wstawki definicyjne, ironicznie opisujące rzeczywistość.

Smutna, ale zakończenie jest piękne i jednoznaczne.

Smutna, ale zakończenie jest piękne i jednoznaczne.

Dziwna książka...nawet nie umiem się określić czy mi się podobało czy nie

Dziwna książka...nawet nie umiem się określić czy mi się podobało czy nie

Dobry styl i ciekawa treść

Dobry styl i ciekawa treść

Fajna, sarkastyczna książka, która się nie zestarzała.

Fajna, sarkastyczna książka, która się nie zestarzała.