Odniosłam wrażenie jakby książka nie była podzielona na króciutkie rozdzialiki a raczej składała się z mało istotnych zdarzeń. Zdarzeń, które w sumie budowały życie głównej bohaterki, ale w tak nudny sposob zaserwowane, że doprawdy jedyne o czym marzyłam to poczuć ten powiew humoru.

Barbara jest kobietą niby zdominowaną przez swojego męża, ale specjalnie tych relacji nie ma opisanych. On jest pedantyczny i wciąż robi wykłady na temat porządnego sprzątania. A ona jest raczej bezwolną istotą skoro zawsze zgadza się z decyzjami Johna. On mówi skacz ona bez mrugnięcia okiem to wykonuje. No cóż, każdy ma swoje poczucie małżeńskich powinności. Możliwe, że ja tu nie widzę niczego co możną by uznać za wartościowe do przemyśleń, bo mam inną konstrukcję i co mi leży na duszy zaraz wylewam, a nie czekam na to tygodniami, miesiącami. Ba!latami!
Na początku nawet myślałam, że to kobieta koło 30stki, która sama jeszcze dobrze siebie nie zna i po nagłym opuszczeniu męża może czuć sie zachwiana emocjonalnie jak i we własnych postanowieniach. Ale nie. To 40letnia Barbara, która jadąc za mężem osiada w małym miasteczku tzw. zadupiu i ostatecznie nie wytrzymuje mężowskiego "poukładania". Wydaje mi się, że tak jak beznamiętne było ich małżeństwo tak potem toczy się jej życie. Tak, zdarzają się różne "rewelacje" po drodze, ale wszystko jest tak opisywane, jakby nie było warte przytaczania. W sumie to się zastanawiałam czy ta bohaterka jest taka bezbarwna czy autorce brakuje kunsztu kreacji, bo nie nadała tej książce większego polotu. I starałam się odkryć humorystyczną stronę, ale jakoś musiało mi umknąć, bo nic co mogłabym nazwać zabawnym tu nie występuje.

Może to ma być zabawne co podane jest jako absurdalne? Znalezienie czyjegoś rękopisu (ponoć samego Nabokova), stworzenie przybytku przyjemności dla kobiet - to mogło by rzeczywiście świetnie posłużyć za mniej lub bardziej komiczne tło do historii gdzie matka toczy walkę o dzieci, o ile była by napisana z wigorem. W obecnym wymiarze czułam się jakbym sobie zaserwowała rozgotowane kluski. Czytałam opowieść o sławnej Bridget i wtedy zaśmiewałam się z jej przemyśleń i podejścia do życia, dlatego podobnie wyobrażałam sobie sceny tutaj, w roli głównej z doświadczoną kobietą. Ale tutaj nie wystarczy sam przypadek, że coś sie zdarza, żeby sytuacja miała choćby znamiona humorystycznej. Choć odnoszę wrażenie, że wszystko co przytrafia się w jej życiu to bardziej przypadki niż przemyślane decyzje bohaterki.

Jak dla mnie to nie jest książka na leniwą niedzielę, a na nudne popołudnie i to najlepiej w pracy, żeby w domu nie tracić czasu.

Odniosłam wrażenie jakby książka nie była podzielona na króciutkie rozdzialiki a raczej składała się z mało istotnych zdarzeń. Zdarzeń, które w sumie budowały życie głównej bohaterki, ale w tak nudny sposob zaserwowane, że doprawdy jedyne o czym marzyłam to poczuć ten powiew humoru.

Barbara jest kobietą niby zdominowaną przez swojego męża, ale specjalnie tych relacji nie...