O ile pierwsze trzy książki mimo wielu braków jednak zainteresowały mnie na tyle, że czytałam dalej, żeby dowiedzieć się, co się stanie z bohaterami i o co tyle szumu, tak czwarta część mnie pokonała. Nudna, mam wrażenie bez większego pomysłu, zwłaszcza na bohaterów. Do centrum przesuwa się Simon, który mógłby być postacią ciekawą (jego sytuacja jest wszak nietypowa), ale sprowadza się to kuriozalnego "coming outu" i chodzenia z dwoma dziewczynami naraz (czemu, Simonie, och czemu...). Doczytałam trochę ponad połowę i nie byłam w stanie zmusić się do zainteresowania którąkolwiek postacią (poza Alekiem, ale Alec zasługuje na transfer do lepszego universum, gdzie wreszcie będą go dobrze traktować - szkoda tylko, że tu przechodzi amputację osobowości i zachowuje się w sposób całkowicie dla mnie niezrozumiały). W przypadku książek takich jak powieści pani Clare, gdzie ani fabuła ani tym bardziej język nie powalają, jeśli bohater nie jest w stanie wykrzesać z czytelnika odrobiny empatii, jest to grzech nie do wybaczenia. W tym miejscu kończę moje próby zrozumienia fenomenu pani Clare.

O ile pierwsze trzy książki mimo wielu braków jednak zainteresowały mnie na tyle, że czytałam dalej, żeby dowiedzieć się, co się stanie z bohaterami i o co tyle szumu, tak czwarta część mnie pokonała. Nudna, mam wrażenie bez większego pomysłu, zwłaszcza na bohaterów. Do centrum przesuwa się Simon, który mógłby być postacią ciekawą (jego sytuacja jest wszak nietypowa), ale...