"Zaklinacz słów" to powieść utrzymana w klimacie orientalnych tradycji, oparta na trudnej, magicznej sztuce opowiadania, które w kulturze Wschodu odgrywa ogromną rolę - z jednej strony jest elementem podtrzymywania przekazywanej ustnie tradycji, z drugiej zaś stanowi rodzaj rozrywki.

Mimo iż akcja rozgrywa się w Londynie, autorce udało się stworzyć atmosferę przesiąkniętą orientalnymi smakami, zapachami, kolorami. Ujmujące są opisy ludzi, domów, knajpek w etnicznych dzielnicach zamieszkiwanych przez Turków i Hindusów.
To tu trafia bohaterka książki, Polka, która przybyła do Anglii, by zbierać materiały do pracy doktorskiej. Zainteresowana sztuką bajarską spotyka się z różnymi opowiadaczami, którzy dzielą się z nią swoimi osobistymi i rodzinnymi historiami, a także zasłyszanymi legendami sprzed wieków. Te niezwykłe opowieści układają się w całość przypominającą współczesną "Księgę tysiąca i jednej nocy".
Właśnie te fragmenty uważam za najciekawsze i najbardziej wartościowe. Momentami miałam wrażenie, że czytam prozę Orhana Pamuka albo Nadżiba Mahfuza, zwłaszcza wówczas, gdy opowieści skupiały się na rodzinnych konfliktach czy ważnej roli przedmiotów mogących pochwalić się własną historią.

Jedyną rzeczą, która mnie irytowała była drugoosobowa narracja, za którą nie przepadam. Przyznam, że nie wiem, czemu miała tu ona służyć. Moim zdaniem całość brzmiałaby lepiej, gdyby była napisana w pierwszej osobie. Ale to moje osobiste odczucie, którego nie biorę pod uwagę, wystawiając tej powieści ocenę bardzo dobrą.

"Zaklinacz słów" to powieść utrzymana w klimacie orientalnych tradycji, oparta na trudnej, magicznej sztuce opowiadania, które w kulturze Wschodu odgrywa ogromną rolę - z jednej strony jest elementem podtrzymywania przekazywanej ustnie tradycji, z drugiej zaś stanowi rodzaj rozrywki.

Mimo iż akcja rozgrywa się w Londynie, autorce udało się stworzyć atmosferę przesiąkniętą...