Zaklinacz słów

Trudno się zaczynała, ale dałam jej szansę i w końcu wkręciłam się w historię - kocham magiczne klimaty, a tutaj ich nie brakuje, wątek miłosny - a jakże, niezwykła historia, nieprzeciętna na pewno, no i oczywiście facet niebanalny - a to kocham najbardziej. 10 punktów za magiczny nienachalny świat serwowany małą łyżeczką co sprawia że można się delektować . Czytałam w wakacje i jak dla mnie idealny czas na te książkę - polecam, bo inna.

Trudno się zaczynała, ale dałam jej szansę i w końcu wkręciłam się w historię - kocham magiczne klimaty, a tutaj ich nie brakuje, wątek miłosny - a jakże, niezwykła historia, nieprzeciętna na pewno, no i oczywiście facet niebanalny - a to kocham najbardziej. 10 punktów za magiczny nienachalny świat serwowany małą łyżeczką co sprawia że można się delektować . Czytałam w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Baśń i rzeczywistość nie są przeciwieństwem, sprzecznością, nie są też dopełnieniem ani tłem dla siebie nawzajem, w co niegdyś wierzyłam. Przenikają się, tak jak różne dziedziny sztuki według wyznawców romantycznej idei korespondencji sztuk. Sztuka życia i sztuka opowieści. Rzeczywistość i baśń. Każdy przedmiot, budynek, wszystko to, czego dotykamy i na co patrzymy, musiało najpierw zostać wymyślone. Świat to ożywiona wyobraźnia, wymysł, któremu nadano kształt, ale codzienność przesłania nam wzrok, nie pozwalając tego zauważyć. Baśń rozmywa się w realiach życia, w zabieganiu, w czasie traconym na głupstwa, w błahych rozmowach i nic nieznaczących, powtarzanych do znudzenia czynnościach, dlatego wciąż nam umyka."

Ta książka jest magiczna, wprost baśniowa, czyta się ją jak "Baśnie z tysiąca i jednej nocy", jak opowieści snute przez opowiadaczy nocy na marokańskim targu, czy placu w Marrakeszu.
Bohaterka, która jest Polką, dorabia sobie do stypendium w londyńskiej kawiarni El Kahima, gdzie pewnego wieczoru spotyka bajarza, co staje się początkiem magicznej historii, a właściwie ich ciągu, bowiem gdy jedna się kończy, zaczyna się druga, splatając się ze sobą nierozerwalnie, ale żadna z nich jakby nie ma zakończenia.

Losy Niny i Gabriela są w specyficzny i niewyjaśniony sposób połączone, a ich wspólne wędrówki po Londynie prowadzą do tajemniczych miejsc, osób, do ciekawych opowieści z przeszłości, do tajemniczych historii. Każdy bohater tych historii ma jakiś bagaż doświadczeń, jakąś przeszłość, tajemnice, która nie zawsze prowadzą prosto do celu. Klimat Londynu, miejsc w jakich przebywają i poruszają się bohaterowie, przypomina klimat krajów arabskich, atmosferę Orientu; kolory, kawiarenki, zaułki, zapachy, napotykani ludzie - wszystko to stanowi specyficzny obraz, jakbyśmy poruszali się w świecie baśni, pełnym tajemnic, magii, dziwnych historii. Nietuzinkowa, wciągająca historia, choć owiana do końca tajemnicą.

"Baśń i rzeczywistość nie są przeciwieństwem, sprzecznością, nie są też dopełnieniem ani tłem dla siebie nawzajem, w co niegdyś wierzyłam. Przenikają się, tak jak różne dziedziny sztuki według wyznawców romantycznej idei korespondencji sztuk. Sztuka życia i sztuka opowieści. Rzeczywistość i baśń. Każdy przedmiot, budynek, wszystko to, czego dotykamy i na co patrzymy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest jedną z tych, które wzięłam w ciemno. Stała na półce w bibliotece, zaciekawił mnie tytuł i opis z okładki. Książka sama w sobie nie jest zła.Napisana jest stylem, którego nie lubię (poetycko-oniryczny, troszkę podobny do"Sklepów cynamonowych"), ale to indywidualne upodobania. Rozczarowała mnie znikoma ilość wplecionych historii, które obiecywał opis. Tak naprawdę liczyłam na powieść szkatułkową. Pomijając prywatne oczekiwania i nastawienie, książkę polecam.

Książka jest jedną z tych, które wzięłam w ciemno. Stała na półce w bibliotece, zaciekawił mnie tytuł i opis z okładki. Książka sama w sobie nie jest zła.Napisana jest stylem, którego nie lubię (poetycko-oniryczny, troszkę podobny do"Sklepów cynamonowych"), ale to indywidualne upodobania. Rozczarowała mnie znikoma ilość wplecionych historii, które obiecywał opis. Tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dawno nie czytałam tak nudnej i beznadziejnej książki.Długie opisy w ciągu których bardzo łatwo zgubić wątek. Moim zdaniem oprócz kilku słów użytych w obcym języku mało orientalny klimat. Fabuła monotonna i mało ciekawa. Spodziewałam się czegoś innego.

Dawno nie czytałam tak nudnej i beznadziejnej książki.Długie opisy w ciągu których bardzo łatwo zgubić wątek. Moim zdaniem oprócz kilku słów użytych w obcym języku mało orientalny klimat. Fabuła monotonna i mało ciekawa. Spodziewałam się czegoś innego.

Pokaż mimo to

Są takie książki, po które sięgamy nieświadomie a okazuje się, że sięgneliśmy po nie w odpowiednim miejscu i czasie. Dla mnie taki właśnie był "Zaklinacz słów". Pewnie gdyby nie moja aktualna sytuatucja życiowa, nigdy nie poruszyłaby mnie ta historia. To opowieść o miłości, ale takiej pięknej, romantycznej i bezwarunkowej, o historiach jakie pisze samo życie, o smutku i radości, o wolności...Dała mi wiele do myślenia. Kopalnia cytatów. Kultura orientu to nie moje klimaty, ale tutaj nawet nie raziło mnie tak w oczy. Polecam wszystkim, którzy potrzebują chwili zadumy!

Są takie książki, po które sięgamy nieświadomie a okazuje się, że sięgneliśmy po nie w odpowiednim miejscu i czasie. Dla mnie taki właśnie był "Zaklinacz słów". Pewnie gdyby nie moja aktualna sytuatucja życiowa, nigdy nie poruszyłaby mnie ta historia. To opowieść o miłości, ale takiej pięknej, romantycznej i bezwarunkowej, o historiach jakie pisze samo życie, o smutku i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Okładka: 10/10 (i to kolejny raz, gdy kupiłam książkę głównie dla niej…)
Treść: 6,5/10

Książka różni się od większości lektur, jakie miałam okazję w ostatnim czasie czytać. Faktycznie jest bardzo ładnie napisana, autorka chyba musiała poświęcić wiele czasu na tworzenie tak wymagających opisów, precyzyjnie używając licznych przymiotników. Daje to w istocie wrażenie pewnego rodzaju „malowania słowem” i wprowadza ciekawy klimat.

Nie mogę jednak oprzeć się wrażeniu, że całość to lekki przerost formy nad treścią. Historia nie była aż tak wciągająca, jak mogłaby być, przydałoby się zastąpienie przynajmniej części tych pięknych, plastycznych opisów jakąś akcją. Przez większość książki mamy bowiem na tapecie tajemniczego Gabriela (w odniesieniu do którego kolejne wydarzenia tylko potwierdzają jego tajemniczość) oraz jego partnerkę Ninę, która chciałaby się czegoś o swoim wybranku dowiedzieć, a tak naprawdę się boi... waha… boi… waha… boi… waha… no i wreszcie gdzieś tam pod koniec książki jakoś tę tajemnicę próbuje odkryć. I odkrywa, a cała książka okazuje się być jednocześnie pewnego rodzaju hołdem dla niezwykłej postaci legendarnego bajarza, jak i zadaniem, które Nina musiała wykonać, by odzyskać ukochanego…

Ogólnie zamysł historii jakiś był, nie czytało się też tego źle, choć momentami nużąco. Mogło być lepiej.

Okładka: 10/10 (i to kolejny raz, gdy kupiłam książkę głównie dla niej…)
Treść: 6,5/10

Książka różni się od większości lektur, jakie miałam okazję w ostatnim czasie czytać. Faktycznie jest bardzo ładnie napisana, autorka chyba musiała poświęcić wiele czasu na tworzenie tak wymagających opisów, precyzyjnie używając licznych przymiotników. Daje to w istocie wrażenie pewnego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znowu dałam się podejść jak ta głupia, naiwna, młoda rybka i złapać aż na trzy haczyki. :(

Pierwszy to piękna orientalna, błękitna okładka, która tylko pozornie obiecuje nam bardzo ciekawy tekst - nic bardziej mylnego. Drugi to chwytliwy tytuł – "Zaklinacz słów", Wow, robi wrażenie czyż nie? Trzeci to autorka o egzotycznie brzmiącym nazwisku. Ale, nie dajcie się zwieść tak jak ja to zrobiłam. Shirin Kader to pseudonim...polskiej pisarki. :/ Gdybym od początku wiedziała, że Polka to napisała to bym wcale nie była taka chętna do wypożyczenia tej pozycji. Dlatego, że często nie jest mi po drodze z niektórymi polskimi pisarzami, bo tworzą drętwo, nieudolnie, w wydumany sposób. A ja kilka razy się już sparzyłam na takiej polskiej twórczości. I tak jest i w tym przypadku. Czuję się jako czytelnik oszukana.

Jeśli lubicie/uwielbiacie wręcz długie, obszerne, długaśne opisy o wszystkim i o niczym, to ta książka jest stworzona dla Was, dialogi to jakiś 1 góra 2% całości tekstu. Nie liczcie na to, że w którymś momencie będzie lepiej i że historia się jeszcze rozwinie, bo tak niestety nie będzie.

Nie dałam rady tego czytać, historia w żaden sposób nie zainteresowała mnie jako czytelnika. Jest nudno, smutno i do domu (do zakończenia ;) daleko.

Przepraszam tych, którym tak bardzo podobała się ta książka. Nie podzielam tego entuzjazmu. Nie mogłam się w nią wkręcić.

Ja jej nie polecam, dla mnie była to ewidentna strata czasu. Lepiej poświęcić go zdecydowanie na coś lepszego. Za te wszystkie 3 zmyłki daje tylko a może aż 3 gwiazdki. Widać nie zrozumiałam tematu, symboliki itp., może nie miałam ochoty na analizę czy filozofowanie i rozmyślanie nad sensem istnienia i tego co czytam albo to po prostu nie była moja bajka.

Znowu dałam się podejść jak ta głupia, naiwna, młoda rybka i złapać aż na trzy haczyki. :(

Pierwszy to piękna orientalna, błękitna okładka, która tylko pozornie obiecuje nam bardzo ciekawy tekst - nic bardziej mylnego. Drugi to chwytliwy tytuł – "Zaklinacz słów", Wow, robi wrażenie czyż nie? Trzeci to autorka o egzotycznie brzmiącym nazwisku. Ale, nie dajcie się zwieść tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem, czy zdajecie sobie sprawę, że kumin to inaczej kmin rzymski. Oczywiście nazwa nie zmienia smaku, ale jest w stanie wywołać w mózgu wrażenie tak trudne do zdefiniowania, jak zapach tej przyprawy. A to dopiero początek podróży...

"Zaklinacz słów" to szkatułkowa opowieść przypominająca współczesną adaptację "Baśni z 1001 nocy": tylko tutaj mamy studentkę i tajemniczego Gabriela, aktora głosu, którzy mieszkają w Londynie i ze smakiem absorbują kulturę arabską. Ale nie tylko - przede wzystkim poszukują historii. On - żeby je opowiedzieć, ona - żeby je zapisać. Patrzą na świat i dzielą się wrażeniami, zapachami i smakami (smaków jest tu naprawdę sporo, w końcu autorka prowadzi lokalik gastronomiczny), ale Ninę zaczyna dręczyć tajemnicze przeczucie, że Gabriel coś przed nią ukrywa...

Książka zdecydowanie opiera się na impresji. Przesiąknięta jest niebieskością, autorka cudownie opisuje sny i tworzy atmosferę zaduchu w arabskich wonnościach. Przypomina to wędrówkę ulicą, gdzie każdy przedmiot czy osoba są pretekstem do opowiedzenia baśni. I o ile sama idea bardzo mi się podoba, "Zaklinacz słów" jest fabularnie okaleczony: gubi się czas i miejsce akcji, a gdy wyjaśnienia zdają się niezbędne, z woreczka wyfruwają karty do tarota. Chyba nie muszę podkreślać, że jest to dość tani wybieg i krzywdzący opowieść.

Co jeszcze zirytowało mnie w "Zaklinaczu..."? Dyskusje o wierze i emigracji. Nie pojawiają się tutaj jako subtelne aluzje, nie są częścią opowieści: zawsze są efektem kłótni i nic nie wnoszą, poza tym przedstawiają dość pokruszony obraz wierzeń i podań, po czym zlepiają je w jeden sparodiowany obrazek.

Zanim zaczęłam czytać "Zaklinacza...", poczytałam o nim, poszukałam recenzji. Zachwycano się jego baśniowością, wędrówką, którą można przez jego strony odbyć. Rozczarowałam się, ale nie do końca - bo coś z tej podróźy na latającym dywanie pozostało i sprawia, że chciałabym z większą uwagą obserwować codzienność moich ulic i moich baśni. Nawet, jeśli jest to tylko zapach kuminu.

Zapraszam: https://taknamarginesie.wordpress.com/2017/06/28/pol-lyzeczki-zapachu-kuminu-shirin-kader-zaklinacz-slow/

Nie wiem, czy zdajecie sobie sprawę, że kumin to inaczej kmin rzymski. Oczywiście nazwa nie zmienia smaku, ale jest w stanie wywołać w mózgu wrażenie tak trudne do zdefiniowania, jak zapach tej przyprawy. A to dopiero początek podróży...

"Zaklinacz słów" to szkatułkowa opowieść przypominająca współczesną adaptację "Baśni z 1001 nocy": tylko tutaj mamy studentkę i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Zaklinacz Słów" skusił mnie piękną okładką i dobrą oceną na jednym z blogów czytelniczych, ale ostatecznie okazał się przykładem na to jak można przedobrzyć. Przez całą powieść brnęłam mozolnie i ze znużeniem, bo autorka zamiast skupić się na zainteresowaniu czytelnika wydarzeniami, pławiła się w zbędnych opisach, które przysłaniały sens historii. Zamiast przeżywać opowieść, czytelnik tylko się jej przygląda. Nie jest uczestnikiem, ale widzem i to jest największy problem Zaklinacza - wszystko jest opowiedziane, a nie pokazane, dlatego tak trudno dać się porwać. Szkoda, bo niektóre fragmenty były ciekawe, a kilka refleksji zapadło mi w pamięć, ale cała przyjemność czytania tonie w morzu przestylizowanych opisów.

"Zaklinacz Słów" skusił mnie piękną okładką i dobrą oceną na jednym z blogów czytelniczych, ale ostatecznie okazał się przykładem na to jak można przedobrzyć. Przez całą powieść brnęłam mozolnie i ze znużeniem, bo autorka zamiast skupić się na zainteresowaniu czytelnika wydarzeniami, pławiła się w zbędnych opisach, które przysłaniały sens historii. Zamiast przeżywać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Zaklinacz słów" to powieść utrzymana w klimacie orientalnych tradycji, oparta na trudnej, magicznej sztuce opowiadania, które w kulturze Wschodu odgrywa ogromną rolę - z jednej strony jest elementem podtrzymywania przekazywanej ustnie tradycji, z drugiej zaś stanowi rodzaj rozrywki.

Mimo iż akcja rozgrywa się w Londynie, autorce udało się stworzyć atmosferę przesiąkniętą orientalnymi smakami, zapachami, kolorami. Ujmujące są opisy ludzi, domów, knajpek w etnicznych dzielnicach zamieszkiwanych przez Turków i Hindusów.
To tu trafia bohaterka książki, Polka, która przybyła do Anglii, by zbierać materiały do pracy doktorskiej. Zainteresowana sztuką bajarską spotyka się z różnymi opowiadaczami, którzy dzielą się z nią swoimi osobistymi i rodzinnymi historiami, a także zasłyszanymi legendami sprzed wieków. Te niezwykłe opowieści układają się w całość przypominającą współczesną "Księgę tysiąca i jednej nocy".
Właśnie te fragmenty uważam za najciekawsze i najbardziej wartościowe. Momentami miałam wrażenie, że czytam prozę Orhana Pamuka albo Nadżiba Mahfuza, zwłaszcza wówczas, gdy opowieści skupiały się na rodzinnych konfliktach czy ważnej roli przedmiotów mogących pochwalić się własną historią.

Jedyną rzeczą, która mnie irytowała była drugoosobowa narracja, za którą nie przepadam. Przyznam, że nie wiem, czemu miała tu ona służyć. Moim zdaniem całość brzmiałaby lepiej, gdyby była napisana w pierwszej osobie. Ale to moje osobiste odczucie, którego nie biorę pod uwagę, wystawiając tej powieści ocenę bardzo dobrą.

"Zaklinacz słów" to powieść utrzymana w klimacie orientalnych tradycji, oparta na trudnej, magicznej sztuce opowiadania, które w kulturze Wschodu odgrywa ogromną rolę - z jednej strony jest elementem podtrzymywania przekazywanej ustnie tradycji, z drugiej zaś stanowi rodzaj rozrywki.

Mimo iż akcja rozgrywa się w Londynie, autorce udało się stworzyć atmosferę przesiąkniętą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to