Ocena 1/10 jest zemstą za stracone kilka (na szczęście tylko kilka) godzin z życia oraz zemstą za straconą szansę opisania siatkarskiego stylu życia "od kulis".

Tak słabo napisanej książki nie czytałem już dawno. Tak bezbarwnie opisanych historii z życia niezłego (ale nie wybitnego) sportowca nie chciałbym już chyba nigdy więcej przeczytać.

Wydawałoby się, że potencjał do zrobienia "show" ze swoich wspomnień Pan Marcin ma duży. Jednak porównując do np. książki Grzegorza Szamotulskiego - przepaść uwydatnia się jeszcze bardziej. Były bramkarz Legii Warszawa miał taką lekkość w opisywaniu nawet najbardziej absurdalnych historii, że jego książkę można pochłonąć z ciekawości w 5 minut. I chce się więcej. Być może wspomnienia piłkarza są dużo ciekawsze i bardziej intrygujące?

Pan Marcin opisał swoje sportowe życie, godziny treningów i odbijania piłki tak bardzo po łebkach, że aż chce się płakać z bezsilności.
Szczytem lenistwa czy też zlekceważenia czytelnika był rozdział, a właściwie rozdzialik na temat Australii. Kraj do którego 99% z nas nigdy nie poleci a Pan Marcin miał tą okazję nie dość że za darmo, to jeszcze z orzełkiem na piersi. I jedyne wspomnienie z tego wyjazdu? Lęk przed odgryzieniem "ptaszka" przez aligatora w krzakach... no ręce opadły mi ostatecznie.

Szkoda, naprawdę szkoda straconej szansy. Mogła być fajna pozycja siatkarska a wyszedł gniot roku.

Mimo wszystko szacunek za lata gry i poświęceń dla kibiców siatkówki w Polsce. Jednak kilka zdjęć z czasów młodzieżowych z Zagumnym, Murkiem i Świderskim nie sprawi, że czytelnik będzie zadowolony z wydania 40 zł na książkę.

Ocena 1/10 jest zemstą za stracone kilka (na szczęście tylko kilka) godzin z życia oraz zemstą za straconą szansę opisania siatkarskiego stylu życia "od kulis".

Tak słabo napisanej książki nie czytałem już dawno. Tak bezbarwnie opisanych historii z życia niezłego (ale nie wybitnego) sportowca nie chciałbym już chyba nigdy więcej przeczytać.

Wydawałoby się, że potencjał...