Niestety, zawiodłam się niesamowicie. Od samego początku uważałam, że pan Flanagan nie potrafi tworzyć kobiecych postaci - każda jego próba wywoływała na mojej twarzy albo wyraz zgrozy, albo zniesmaczenia, w nielicznych wypadkach zaś wybuch śmiechu. Ten tom przeszedł jednak moje najśmielsze oczekiwania - choć zabito jedną z najbardziej irytujących kobiecych postaci, to zastąpioną ją inną, co więcej szkoli się ją na zwiadowcę i jest o stokroć bardziej irytująca niż cała reszta razem wzięta! Raz to rozwydrzona smarkula, raz grzeczna dziewczynka - kompletny brak konsekwencji, nie wspomnę już o tym, że sam powód dla którego została uczennicą Willa jest pozbawiony sensu. Niestety, to nie koniec przykrych niespodzianek - Halta prawie nie ma, Will się zachowuje jak kretyn, przyszła królowa funduje nam w epilogu... coś kompletnie nieprzystającego królowej, a cała intryga jest wręcz żałosna. Do tej pory takie wyprawy były opisywane epizodycznie,nigdy nie sprawiały większych kłopotów, ale nie - wymyślenie czegoś ekscytującego jest zbyt trudne.
Zawiodłam się. Tak właściwie to ten tom jest niczym innym jak beznadziejną próbą powtórzenia "Ruin Gorlanu". Najlepszy dowód na to, że niektórych rzeczy nie należy ciągnąć na siłę. Aż boję się pomyśleć, co znajdę w następnym tomie, a ten - jak głosi napis wewnątrz książki - już w przyszłym roku. Ale z drugiej strony - czego się nie robi przez sentyment...?

Niestety, zawiodłam się niesamowicie. Od samego początku uważałam, że pan Flanagan nie potrafi tworzyć kobiecych postaci - każda jego próba wywoływała na mojej twarzy albo wyraz zgrozy, albo zniesmaczenia, w nielicznych wypadkach zaś wybuch śmiechu. Ten tom przeszedł jednak moje najśmielsze oczekiwania - choć zabito jedną z najbardziej irytujących kobiecych postaci, to...