Trudno jest pisać o serii, z którą jest się tak długo, do której jest się tak bardzo przywiązanym, trudno jest opisać uczucie kiedy ma się w rękach kolejny tom, dzięki, któremu ma się nadzieję przeżyć tyle niezapomnianych przygód...

W królestwie Araluenu zachodzą nieuchronne zmiany, wymuszone przez nieubłagany upływ czasu. Król Duncan, złożony chorobą, nie może pełnić swych obowiązków, a regentką zostaje Cassandra, którą wspomaga mąż. Pierwszy Rycerz Królestwa, sir Horace.
Halt i lady Pauline wiodą spokojniejsze niż ongiś życie, chociaż stale są na bieżąco ze wszystkimi sprawami dotyczącymi Korpusu Zwiadowców, któremu przewodzi Gilan.
Tymczasem okrucieństwo losu przygniata ciężkim brzemieniem Willa. Przyjaciele ze wszystkich sił starają się przywrócić mu radość życia. Po burzliwej naradzie dochodzą do wspólnego wniosku: muszą mu znaleźć ucznia.
Willa trzeba długo namawiać. I bardzo usilnie przekonywać. W końcu przystaje na propozycję przyjaciół, kompletnie nie zdając sobie sprawy, co go czeka...

Ja naprawdę, ale to naprawdę bardzo się cieszę, że John Flanagan ma tyle genialnych pomysłów, że jego wyobraźnia nadal pracuje na pełnych obrotach, że podczas czytania nie ma miejsca na nudę, ale gdzieś musi być umiar. Czy nie lepiej byłoby wykorzystać ten potencjał na zupełnie inną serię, która mogłaby odnieść równie wielki sukces? Ciągnięcie "Zwiadowców" w nieskończoność nie ma najmniejszego sensu, mogę nawet posunąć się o stwierdzenie, że obniża poziom tego cyklu.

Trzynasty tom "Zwiadowców" będzie miał premierę w 2014 roku. Jak pewnie się domyślacie, i tak przeczytam kolejne części, choćby były poniżej poziomu krytyki

Gdzie się podział mój Will? A, tak, zestarzał się. A skoro nie ma już tego samego co kiedyś Willa, to autor musiał dać swoim czytelnikom kogoś innego. Nie, jednak nie będę spojlerować, a taką miałam na to ochotę. Hm... przyznam tylko, że za bardzo do tej osoby miłością nie pałam. Smutne to, a jednak prawdziwe. Do tego nie ma Halta, pojawił się może raz, ewentualnie dwa razy! Karygodne. Bez niego wszystko jest takie ponure.

Styl Flanagana niby nadal pozostaje taki sam, ale... brakuje humoru, a to straszne gdy się okazuje, że któraś część "Zwiadowców" jest go pozbawiona. Mimo to nadal czyta się lekko i przyjemnie. W miarę. Albo to ja stałam się zbyt wymagająca, tak, pewnie to drugie.

Wiadomo, że fani przeczytają, inni - nie wiem. Ale polecam, z sentymentu, bo ta seria odmienia życie, jedna z niewielu, które darzę tak ogromną miłością. Oprócz tego tomu, reszta jest doprawdy wyśmienita! Moc przyjaźni, dobro i zło, przeciwności losu, bohaterstwo, odwaga, męstwo, to wszystko odkryjecie dzięki zwiadowcom.

Trudno jest pisać o serii, z którą jest się tak długo, do której jest się tak bardzo przywiązanym, trudno jest opisać uczucie kiedy ma się w rękach kolejny tom, dzięki, któremu ma się nadzieję przeżyć tyle niezapomnianych przygód...

W królestwie Araluenu zachodzą nieuchronne zmiany, wymuszone przez nieubłagany upływ czasu. Król Duncan, złożony chorobą, nie może pełnić...