Piętnaście krótkich, zgrabnych opowiadań autorstwa polskich pisarzy. Z dreszczykiem! Brrr... Dla dzieci, które takowy dreszczyk lubią. Czy też, jak kto woli - lubią się bać.

Z tym dreszczykiem to różnie bywa. Oczywiście wszytko zależy od wrażliwości młodego czytelnika, ale osobiście nazwałabym te opowieści bardziej niesamowitymi niż strasznymi. Choć przyznać muszę, że ze dwa razy autentycznie tętno mi przyspieszyło... gdyż (mimo, że już Duża przez Duże "D") z natury strachliwa jestem: ciemność zawsze mnie przerażała, tak więc opowiadania w których gaśnie światło, bądź też których akcja ma miejsce w okolicach Godziny Duchów, jeżą mi włoski na rękach niezależnie od tego, czy zostały napisane dla dorosłych, czy też dla ośmiolatków.

Od takiego właśnie opowiadania nasza przygoda się zaczyna: samotna wędrówka o północy przez cmentarz! Początek z przytupem - można by rzec. Zadanie i wyzwanie... a dokładnie to "propozycja nie do odrzucenia" od klasowych osiłków dla kolegi robiącego za klasową ofiarę. Co z tego wyniknie?

W pozostałych opowiadaniach nie jest już tak mrocznie, niemniej jednak zawsze jest tajemniczo i intrygująco. Kolejni chłopcy i dziewczęta pakują się w kłopoty przez swoją ciekawość, niefrasobliwość i chęć wykazania się. Brawura to przecież znak firmowy okresu dorastania. Dlatego, jak to w literaturze dla tych, którym właściwie wszystko do głowy "strzelić" może, każda z opowieści niesie ze sobą jakieś przesłanie. Naukę opierającą się na odwiecznej, prostej zasadzie: nie rób drugiemu co tobie niemiłe! I pamiętaj, że dorośli wymyślają zakazy i nakazy nie po to, aby dzieciom uprzykrzyć życie, tylko żeby je uchronić przed niebezpieczeństwem. Jakkolwiek niezrozumiałe to jest, gdy ma się kilka lub kilkanaście lat.

Przestrogi przestrogami, a jak świat światem dzieci, tak czy inaczej, prawd życiowych uczą się na własnej skórze. Mamy tu dziewczęta, które wymykają się nocą z domu, żeby sprawdzić, kto też o tej porze włóczy się po lesie. Chłopców, którzy w górach skracają sobie drogę do domu, bo gdzież im tam straszne niedźwiedzie! Dziewczynkę, która postanawia zaginąć, bo mama nie interesuje się nią tak, jak ona by tego chciała. Chłopca, który postanawia iść na wagary, bo szkoła jest nudna... itd. itp.

Jest ciekawie i jest tajemniczo!
No dobrze... bywa i strasznie... poniekąd. Ale Strach ma tylko wielkie oczy.
Bywa też przyjemnie i całkiem zabawnie.
Dla każdego czytelnika małego, znajdzie się tu coś dobrego.

Piętnaście krótkich, zgrabnych opowiadań autorstwa polskich pisarzy. Z dreszczykiem! Brrr... Dla dzieci, które takowy dreszczyk lubią. Czy też, jak kto woli - lubią się bać.

Z tym dreszczykiem to różnie bywa. Oczywiście wszytko zależy od wrażliwości młodego czytelnika, ale osobiście nazwałabym te opowieści bardziej niesamowitymi niż strasznymi. Choć przyznać muszę, że ze...