Czym jest piekło? Jednym kojarzy się z bandą rogaczy, gotujących w potężnych kotłach wypełnionych smołą tych, którzy wiedli żywot podłych i nikczemnych ludzi. Inni takim mianem określają stan duszy, skazanej na wieczne cierpienie. Są również jednostki, wychodzące z założenia, iż piekło to jedynie wymysł religijnych fanatyków. Które z tych stwierdzeń jest słuszne, właściwe? A jeśli piekło istnieje tutaj, na Ziemi? Mieści się w domu sąsiadów, w przepełnionych cierpieniem oczach, w zranionych sercach?

Za zamkniętymi drzwiami pomieszczenia, które dla małoletniego Stevena miało być oazą spokoju, bezpiecznym azylem, rozgrywa się dramat. Ojciec alkoholik podnosi dłoń na swoją rodzinę. Stosuje fizyczny i psychiczny terror. Bije, gwałci, poniża. Wreszcie doprowadza do sytuacji, kiedy to niewinne dziecko zaczyna przeobrażać się w potwora. Następuje odwrócenie ról, ofiara przywdziewa maskę oprawcy. Tak właśnie rodzi się zło.

Zagłębiając się w lekturę debiutanckiej powieści Dawida Waszaka, miałam ogromną nadzieję, iż będzie ona stanowiła doskonałe połączenie motywów zaczerpniętych z historii doktora Jekylla i pana Hyde’a oraz Gnoju Wojciecha Kuczoka. W praktyce okazało się, iż znacznie przerosła moje oczekiwania. Nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć, co bardziej mną wstrząsnęło- rozdwojenie jaźni głównego bohatera, ogrom brutalnych scen, zaskakujące zwroty akcji czy po prostu mentalność Stevena. Jedno jest pewne Narodziny zła są przemyślaną książką, której autor pozwolił bohaterom decydować o swoim losie, jednocześnie dbając o to, by tekstem nie rządziła pozbawiona sensu przypadkowość.

Przez całe życie Steven dźwigał ciężar nieadekwatny do jego możliwości i przewinień. W rodzinnym domu musiał stawić czoło przemocy, traktowanej jako jedyny środek wychowawczy, konsekwencję ojcowskich frustracji i nałogu. Człowiek, który spłodził głównego bohatera był zwykłym egoistą, damskim bokserem. Dusił się w małżeństwie, będącym wynikiem niezaplanowanej ciąży. Za zmarnowaną młodość ojciec Stevena obwiniał więc najbliższe mu osoby. W miejscu pozbawionym miłości, akceptacji i spokoju trudno dorastać, ciężko zachować resztki człowieczeństwa i silną wolę. Dorosły, który miał być autorytetem dla swej latorośli, nie tylko zawiódł pokładane w nim nadzieje, ale także zaraził swego syna brakiem poczucia moralności. W książce Waszaka zło, niczym zakaźna choroba przechodzi z jednego pokolenia na drugie. Młody Steven znajduje sposób na to, by odreagować swój żal, złość i nienawiść. Znęca się nad zwierzętami, wyrasta na typka spod ciemnej gwiazdy, degenerata, który odebrał życie dwóm istotom w zaciszu własnej łazienki. Dlaczego? Ponieważ nie widział innej alternatywy? Bo taka droga wydała mu się sprawdzona, najprostsza, właściwa? Osamotniony, nierozumiany przez społeczeństwo znajduje kompana brutalnych zabaw w wyimaginowanym przyjacielu, który tak naprawdę okazuje się… O nie, tego Wam nie zdradzę, przynajmniej nie w tak oczywisty sposób.

Steven to chodząca bomba zegarowa. Aby ją zdetonować wystarczy błahostka- nieprzychylna opinia, krzywe spojrzenie. Jednak największe zagrożenie stanowi wówczas, gdy ktoś próbuje go zastraszyć lub, kiedy staje oko w oko z nowym partnerem swojej byłej dziewczyny. Bowiem postać wykreowana przez Dawida Waszaka mimo wszystko szuka sposobu na to, by móc normalnie funkcjonować. Próbuje znaleźć bratnią duszę, dzięki której uda mu się poskromić swoje demony, kogoś, przed kim będzie się mógł otworzyć, opowiedzieć o traumatycznym dzieciństwie o swoich lękach. Taką możliwość z początku daje mu Anna, którą poznał w dniu swoich urodzin. Jednak wybranka Stevena skrywa tajemnicę, która, gdy tylko wyjdzie na jaw, pomoże przejrzeć mężczyźnie na oczy. Póki co, obiekt zainteresowania młodego psychopaty zaczyna wzbudzać negatywne uczucia, prowokować do popełnienia niecnych czynów. Czy Steve mógłby ułożyć sobie życie zgodnie z obowiązującymi normami, wolny od wyrzutów sumienia? Cóż, kiedy w człowieku drzemie mroczne alter ego, chorobliwie zazdrosne, domagające się wyłączności na zainteresowanie, przebywanie ze sobą i dzielenie się wszystkim, wówczas trudno mówić o szansie na jakąkolwiek normalność i wolność. Drugie JA Stevena dąży do przejęcia autonomii, jest złym doradcą i tym, co czyni z głównego bohatera osobę słabą i niemoralną. Walka między świadomością młodego psychopaty, a tym, co kryje się w jej zakamarkach jest wręcz fascynująca. Na uwagę zasługuje zwłaszcza moment, w którym Steve, przebywając w więziennej izolatce, uświadamia sobie kim jest jego ,,przyjaciel” Konrad.

Nie trzeba być wytrawnym znawcą ludzkiej psychiki, by móc zagłębić się w umysł głównego bohatera Narodzin zła. Autor książki sukcesywnie odkrywa przed czytelnikiem zakamarki myśli i uczuć Stevena, ukazując mechanizm, napędzający działania mordercy, gwałciciela, schizofrenika, którego zniszczyć mogą jedynie wyrzuty sumienia. Oprócz intrygującej postaci mamy również do czynienia z bogatą problematyką powieści. Waszak nie stroni od piętnowania sąsiedzkiej znieczulicy, dającej ciche przyzwolenie na domową przemoc. Ukazuje społeczeństwo, które niczym pani Dulska pierze brudy w swoich czterech ścianach z obawy o własne grzeszki, czy też lękając się o bezpieczeństwo nie informuje odpowiednich służb o maltretowanych dzieciach i matkach. Ponadto poruszona zostaje również aktualna kwestia stalkingu, prześladowczej manii z chorą miłością i zazdrością w tle.

Narodziny zła są pamiętnikiem mordercy i psychopaty. Pierwszoosobowa narracja sprawia, iż opisane wydarzenia oraz emocjonalne stany głównego bohatera postrzegane są jako autentyczne, mające rację bytu. Prócz kilku drobnych błędów, o które mogła zadbać korekta, nie mam większych zastrzeżeń do pisarskiego warsztatu Dawida Waszaka. Tekst, choć objętościowo skromny, ugina się pod ciężarem ciekawej fabuły, która pochłania czytelnika, niejednokrotnie wywołując konsternację i szok. Mimo przelanych litrów krwi, ofiar, które straciły życie z rąk Stevena, scen ociekających brutalnością Narodzin zła działają na mnie niczym magnes. Tak, jak główny bohater przyciągał do siebie płeć piękną, by wykorzystać i bezceremonialnie porzucić, tak i mnie literacki debiut Waszaka skusił do kilkukrotnej lektury. Być może odczuwam przesyt postaci dokonujących właściwych wyborów. Może nadszedł ten czas, by zwrócić uwagę na mrocznych bohaterów i zastanowić się nad tym czy czasami warto odejść od zmysłów, aby nie zwariować?

Serdecznie zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią wpisu, w której znajdziecie obszerny wywiad z Dawidem Waszakiem oraz konkurs, w którym nagrodą są ,,Narodziny zła".
Link do mojego bloga:

http://lilia.celes.ayz.pl/blog/ksiazka/moj-pierwszy-ksiazkowy-patronat-konkurs/

Czym jest piekło? Jednym kojarzy się z bandą rogaczy, gotujących w potężnych kotłach wypełnionych smołą tych, którzy wiedli żywot podłych i nikczemnych ludzi. Inni takim mianem określają stan duszy, skazanej na wieczne cierpienie. Są również jednostki, wychodzące z założenia, iż piekło to jedynie wymysł religijnych fanatyków. Które z tych stwierdzeń jest słuszne, właściwe?...