Sięgnęłam po tą książkę trochę z przymusu ze strony szkoły, ponieważ w spisie lektur widniała nazwa tego dzieła, a trochę z własnej ciekawości. Widziałam i słyszałam wiele pozytywnych opinii na temat tej powieści i miałam ochotę przekonać się sama jak jest naprawdę i jakie odczucia będę mieć, gdy ją przeczytam.

Pierwsze zetknięcie z książką było dość specyficzne, ponieważ nie mogłam się do niej przekonać przez lekko nużące pierwsze strony powieści, ale w miarę czasu i trwania przygody przekonałam się, że jednak może być ciekawa.

Ania Shirley to jedenastoletnia, ruda, piegowata i bardzo gadatliwa dziewczynka, która ceni sobie przyjaźń i ubolewa nad tym, że dotąd miała tylko wyobrażonych przez siebie przyjaciół w postaci odbicia w szybie szafeczki na porcelanę i wiatru w dolinie. Ania trafia przez pomyłkę do Matyldy i Mateusza, rodzeństwa, które zamiast niej spodziewało się chłopca do pomocy w ogrodzie i gospodarstwie. Niestety przez pomyłkę do ich drzwi zapukała Ania.

Mateusz pokochał dziewczynę od samego początku i miał do niej bardzo duże przywiązanie, jednak jego siostra, Matylda traktowała ją z dystansem i lekką pogardą, ale z czasem przekonała się do małego urwisa i pokochała ją równie mocno jak jej brat, choć na początku otwarcie tego nie przyznała.

Ania zachwyciła mnie swoją charyzmą i wyobraźnią. Była marzycielką. Uwielbiała patrzeć na drzewo wiśniowe rosnące przy jej oknie kiedy wypuszczało białe kwiaty i dekorowało nimi cały ogród. Ania bardzo pragnęła przeżyć prawdziwą miłość i znaleźć przyjaciółkę do końca życia. Jej pierwsze dni w szkole nie były kolorowe, ponieważ udało jej się rozbić tabliczkę o głowę Gilberta- według dziewcząt w szkole najprzystojniejszego chłopaka w klasie, z furii za przezywanie jej przydomkiem, który wziął się od rudego koloru jej włosów, Marchewką. Niestety niewyrozumiały nauczyciel zamiast ukarać chłopaka, ukarał Anię i nakazał siedzenie razem z Gilbertem do końca klasy.
Ania nie była zadowolona z tego powodu, więc postanowiła, że nie wróci do szkoły i nigdy nie odezwie się do młodego chłopaka, który za każdym razem starał się ją przeprosić ofiarowując jej kwiaty, cukierki, czekoladki, ale Ania za nic w świecie nie przyjmowała jego przeprosin. Tym samym udowadniając, że jest zupełnie inna niż pozostałe dziewczyny ze szkoły.

Przygody Ani nie kończą się na incydencie z Gilbertem ale mkną do przodu niczym błyskawica. Szybko pokochałam tą dziewczynę i przyjemnie czytało mi się tą lekturę, mimo, że z początku nie potrafiłam się do niej przekonać. Teraz wiem, że powinnam po nią sięgnąć już dawno.

Książka jest bardzo przyjemna, lekka i sympatyczna, a humorystyczne dialogi i interesujące przygody Ani, która w pewnym okresie swojego życia zmieniła kolor włosów na zielony, były zdumiewające i niesamowite.

POLECAM książkę wszystkim, którzy jej nie czytali, a tym którzy już zapoznali się z historią piegowatej, rudowłosej spryciuli zachęcam po ponowne sięgnięcie po dzieło. Naprawdę WARTO.

Sięgnęłam po tą książkę trochę z przymusu ze strony szkoły, ponieważ w spisie lektur widniała nazwa tego dzieła, a trochę z własnej ciekawości. Widziałam i słyszałam wiele pozytywnych opinii na temat tej powieści i miałam ochotę przekonać się sama jak jest naprawdę i jakie odczucia będę mieć, gdy ją przeczytam.

Pierwsze zetknięcie z książką było dość specyficzne, ponieważ...