Kolejna pozycja książkowa, która posłużyła jako materiał dla filmu Janusza Kidawy. Podobnie jak w przypadku "Sprawa się rypła" jest literatura przyjemna, ale - w mojej opinii - udane zabiegi reżyserskie sprawiły, że obie te książki są mniej udane aniżeli ekranizacje/adaptacje. Przede wszystkim zyskują płynność akcji i potencjał dramatyczny - są bardziej "treściwe", "mięsiste", uchwytne. Co więcej, finałowa scena filmu jest twórczym rozwinięciem atmosfery absurdu i tragikomedii; farsy, jaka unosiła się nad całą powieścią. Oryginałowi tego zwyczajnie brak. O ile zakończenie filmowe jest zwyczajnie baśniowe, o tyle smutny "wysyp trupów" pod koniec książki też jest mało wiarygodny. Wielkim plusem jest dużo perełek z czasów wojny, tj. przywoływana nomenklatura i stopnie administracyjne i wojskowe terenów okupywanych, pieśni i stopnie SA i SS. A cała historia - w skrócie słodko-gorzka ironia, czasem szyderstwo, którego ostrze wymierzone jest głównie w Niemców (Gestapo, SS itp.),ale także w komunistów, AK, czy wszelkiej maści "zwykłych obywateli", których jest najwięcej po każdej stronie barykady. Mało wiarygodne są ostatnie zdania przywołujące oddział GL, któremu przewodzi były szlachcic Wielowieyski z Podola. OK, takie historie się zdarzały (np. Jaruzelski),ale po długotrwałej indoktrynacji na wschodzie. W filmie takiej propagandy nie ma, ale książkę (pierwsze wydanie z 1973) i obraz dzieli około 10 lat. A można powiedzieć, że rok 1987 (czas realizacji filmu) to dla PRL taki odpowiednik roku 1943 dla III Rzeszy...

Kolejna pozycja książkowa, która posłużyła jako materiał dla filmu Janusza Kidawy. Podobnie jak w przypadku "Sprawa się rypła" jest literatura przyjemna, ale - w mojej opinii - udane zabiegi reżyserskie sprawiły, że obie te książki są mniej udane aniżeli ekranizacje/adaptacje. Przede wszystkim zyskują płynność akcji i potencjał dramatyczny - są bardziej...