MERDATE ANIOŁY

W ciągu ostatniego roku miałam styczność z wieloma psami. Bardzo wieloma. Nie mam tu na myśli zwierzaków znajomych, psów włóczących się po ulicach i z jakiegoś sobie tylko znanego powodu idących właśnie za mną. Nie. Przez moje ręce i moje podwórko przewinęło się około trzydziestu psów. Różnych. Dużych i małych, rasowych i nie, o parzystej liczbie łap i nieparzystej, wyszczekanych i arcyspokojnych, wystraszonych i niezwykle przyjacielskich. I mniej więcej po pół roku prowadzenia domu tymczasowego dla bezdomnych psiaków nauczyłam się lubić zwierzęta. Kochać i dawać się kochać. A "Anielskie ogony" są właśnie o tym.

Joan Wester Anderson napisała wiele książek o aniołach. Podobno, bo niestety nie miałam okazji zapoznać się z innymi tytułami. Ta pozycja ma przedstawiać psy jako posłańców z góry. Ludzie są w śmiertelnym niebezpieczeństwie, chwytają się skrawka nadziei, jaka im pozostała, i nagle przed nosem wyskakuje im pies. Ratuje życie. Później znika... albo zostaje na dłużej, by uczyć czlowieka miłości. Tutaj mamy oba rodzaje psich zachowań. Poznajemy psa, który staje na środku życiowej drogi dziewczyny chorej na depresję. Mamy też psiaka, który pomaga otrząsnąć się córce po śmierci ojca. Dowiadujemy się również, że w czasie okropnej zawiei i szklanki na drodze duży białawy pies ratuje życie matce z dwójką dzieci. Znika. Może właśnie to jest cecha wszystkich aniołów, niezależnie od tego, czy mają aureolę i świetliste pióra, czy może brudną sierść i mokry nos - nieuchwytność.

Nie wiem, jak ocenić tę książkę. Język, jakim jest napisana, nie zachwyca i nie pozwala zaliczyć jej do szczególnie ambitnych. Wszystkie historie w dodatku są okraszone przesadną (w moim odczuciu) religijnością. Przyznaję, że w ogóle tej wiary jest więcej, niż można by się spodziewać przed rozpoczęciem lektury. Trochę mnie to drażniło, ale z drugiej strony dodawało wiarygodności historiom nie do końca rzeczywistym. A jednak prawdziwym. Dlatego właśnie warto sięgnąć po ten zbiór króciutkich opowiadań - żeby zobaczyć, na ile jesteśmy w stanie uwierzyć w to, co najprostsze: w miłość.

MERDATE ANIOŁY

W ciągu ostatniego roku miałam styczność z wieloma psami. Bardzo wieloma. Nie mam tu na myśli zwierzaków znajomych, psów włóczących się po ulicach i z jakiegoś sobie tylko znanego powodu idących właśnie za mną. Nie. Przez moje ręce i moje podwórko przewinęło się około trzydziestu psów. Różnych. Dużych i małych, rasowych i nie, o parzystej liczbie łap i...