Kto z nas nie chce się dowiedzieć, kogo z rodziny królewskiej Brytyjczycy uważają za nadętego bufona, a kto ma słabość do wyścigów konnych, kto ma na sumieniu konszachty z nazistami, a kto z kolei jako jedyny nie rozwiódł się? Dużo informacji znajdziemy o najmłodszej generacji Windsorów, i nadziejach związanych z Royal Baby i księżną Kate.
Jedyne co mi przeszkadzało to chaotyczne uszeregowanie poszczególnych rozdziałów. Czasem autor mówi o epoce przedwojennej, dramatycznej sytuacji w przededniu drugiej wojny światowej jeśli chodzi o pozycję monarchii by potem przeskakiwać parę epok do czasów zalotów księcia Williama czy (znów niechronologicznie) do śmierci Diany.
Rybarczyk, z racji kilkunastoletniego pobyty na Wyspach, jest doskonale zorientowany w mniej lub bardziej ciemnych sprawkach rodu Windsorów i snuje pasjonującą opowieść o ich przewinach. Wiwisekcji poddana jest już założycielka rodu, królowa Wiktoria. Z książki można między innymi się dowiedzieć dlaczego zmieniono nazwisko na Windsor, jakie były faktyczne przyczyny abdykacji Edwarda VIII, kto wsławił się orgiastycznymi przyjęciami, jak rodzina królewska egzekwowała zasadę Realpolitik względem Romanowów.
Fascynujące kompendium nie tak chlubnych postępków, romansów i rozdźwięków w królewskiej rodzinie. Odbrązawiani są lubiani przeze mnie tacy członkowie jak Królowa Matka (czyli Elisabeth, która rzekomo wywodzi się z pozamałżeńskiego romansu pewnego arystokraty), za prowadzenie wojny podjazdowej z Wallis Simpson oraz sam Król Jąkała, czyli ojciec Elżbiety II.
Mimo wszystko przedstawiony w niniejszym dziele portret Elżbiety zbytnio jej nie schlebia. Rybarczyk często podkreśla jej żelazną konsekwencję w zamiataniu pod dywan ekscesów młodszej siostry, szanownego małżonka Filipa czy własnych ziemi. Rzuca się w oczy sprawność w zarządzaniu "FIRMĄ". Niemniej jednak z roli matki, córki i siostry nie wywiązała się najlepiej. Bufonowatość i szorstkość Karola można tłumaczyć brakiem matczynego ciepła i polityką stawiania dzieciom zbyt wysokich wymagań. Małgorzata nigdy nie wybaczyła siostrze, że ta nie zgodziła się na jej ślub z ukochanym Peterem Townshendem. Te przykłady można by mnożyć.
Najciekawszy fragment to historia znana skądinąd z filmu "Jak być królem", ale Rybarczyk ujawnia wiele wstrząsających doniesień rodem Z prasy bulwarowej. Odsłania kulisy polityki wymazywania z annałów/ dokumentów historycznych odnośnie tych członków rodu, którzy z racji chorób, impotencji, niezrównoważenia, czy wstydliwych skłonności nie nadawali się do reprezentowania tego dumnego nazwiska. Doszukuje się nawet przypadku eutanazji na umierającym królu Jerzym V spowodowanym tym, że należało o jego zgonie donieść narodowi tylko w szacownych gazetach porannych (!) a nie południowych więc zapodano odpowiedni zastrzyk. Przyznaję, że moja sympatia do Windsorów po tej lekturze zdecydowanie osłabła. Niemniej nieźle się ubawiłam poznając sekrety rodu Sachsen-Coburg-Gotha.

Kto z nas nie chce się dowiedzieć, kogo z rodziny królewskiej Brytyjczycy uważają za nadętego bufona, a kto ma słabość do wyścigów konnych, kto ma na sumieniu konszachty z nazistami, a kto z kolei jako jedyny nie rozwiódł się? Dużo informacji znajdziemy o najmłodszej generacji Windsorów, i nadziejach związanych z Royal Baby i księżną Kate.
Jedyne co mi przeszkadzało to...