Niech prawda cię wyzwoli.
- Z Ciepłych Ciał blogu Rose Carter


jESZCZE NIGDY NIE BYŁO TAK ŹLE. Shaun, Becca, Mahir, Alaric i Meggie mają bowiem okazję oglądać zagładę świata postapokaliptycznego - i to z pierwszego rzędu. Kiedy wszystko wokół nich pogrąża się w chaosie i anarchii, oś Przeglądu Końca Świata musi po raz ostatni dać z siebie wszystko i dotrzeć do jedynej rzeczy, jaka kiedykolwiek się dla nich naprawde liczyła - prawdy. Jednak kiedy okazuje się, że przenoszące Kellis-Amberlee komary są jedynie małym elementem wyjątkowo paskudnej układanki, wydaje się, że z tych konkretnych tarapatów nie ma już wyjścia.
żYCIE PO ŚMIERCI JEST DO BANI. W między czasie nasza kochana Georgia Mason, świeć Panie nad jej duszą, za cholerę nie wie, co się wokół niej dzieje. Powrót do życia po tym, jak brat przestrzelił ci czaszkę jest traumatyczny sam w sobie; jak dodać jeszcze do tego jakieś tysiące niewiadomych kłębiących się w głowie Georgii i pozostających bez odpowiedzi, sprawa robi się naprawdę nieciekawa. I komu tu ufać, kiedy nikt nie wydaje się mówić ci całej prawdy?


Blackout działa jak doskonale naoliwiony mechanizm; bez zgrzytów. Bez potknięć. Bez spadku poziomu. Od pierwszej do ostatniej książki wbija w fotel niczym najlepszy film akcji. A i plot twisty są doprawdy bez zarzutu; niech podniesie rękę, kto nie był przynajmniej troszeczkę zdziwony podczas wielkiej niespodzianki dotyczącej rodzeństwa Masonów. No dalej. Bo ja potrzebowałam paru minut, żeby później dojść do siebie i czytać dalej.
Tak dobrze wracało się do tych bohaterów. Skrojonych w nieszablonowy sposób, nie po to, by zdobyć sympatię czytelnika, a realistycznie. Prawdzwi do szpiku kości. Ciało i krew z tuszu i papieru. Owacje na stojąco, Miro, za Maggie, która chciała wrócić do domu, Mahira, który miał dość, małżeństwo Masonów, którzy byli dokładnie tak szarzy, jak każdy człowiek. Za Georgię, która nie była Georgią i Shauna, który stracił część siebie, której nigdy nie zdoła już odzyskać.



Kiedy dwa lata temu sięgałam po Feed, nie tego się spodziewałam.
Bo jakkolwiek na to nie spojrzeć, Przegląd Końca Świata nie jest opowieścią o końcu świata. Ani o zombie. Aniu rozwalaniu zombie z triumfalną muzyką w tle. To nie jest opowieść o bohaterach ratujących świat i odchodzących później w stronę zachodzącego słońca.
Nie, to bardziej historia o tym, że im bardziej rzeczy się zmieniają, tym bardziej pozostają takie same; po apokalipsie granice moralne wciąż sie przesuwają, ludzie to wciąż hieny, a szczytne ideały wciąż przegrywają z żądzą władzy. To historia o tym, że nigdy nie ma prostych zakończeń, szczęśliwych happy endów.
Przede wszystkim, Przegląd Końca Świata jest opowieścią o Prawdzie. Przez duże ''P''. Prawdzie nie zawsze łatwej, etycznej, czy moralnej; Prawdzie, której ukrywanie buduje imperia, a jej ujawnianie je burzy. Prawdzie, za którą płaci się bardzo, bardzo słoną cenę.
I do której ludzie mają święte prawo, nawet, gdy nie mają już prawa do niczego innego.


To była wspaniała podróż i będę tęsknić za tą serią. Za postaciami. Za tymi niesamowitymi blogowymi wstawkami. Za gorzką ironią. I, przede wszystkim, za niezachwianą nadzieję w zakończeniu; za światełkiem, które jaśnieje nawet w najciemniejszej odchłani.

Niech prawda cię wyzwoli.
- Z Ciepłych Ciał blogu Rose Carter


jESZCZE NIGDY NIE BYŁO TAK ŹLE. Shaun, Becca, Mahir, Alaric i Meggie mają bowiem okazję oglądać zagładę świata postapokaliptycznego - i to z pierwszego rzędu. Kiedy wszystko wokół nich pogrąża się w chaosie i anarchii, oś Przeglądu Końca Świata musi po raz ostatni dać z siebie wszystko i dotrzeć do jedynej...