O kondycji polskiego społeczeństwa, styranego okresem PRLu już nie raz było nam dane czytać. Podawane statystyki, przemyślenia i wszelkiego rodzaju inna analiza wypadała dość blado i negatywnie. Najmniejszy szaraczek brany pod lupę okazywał się marnym przedstawicielem gatunku ludzkiego. Jednakże, to jak wypada społeczeństwo ogółem, nawet jeżeli w sposób bardzo przerysowany, nie dorówna temu co dzieje się na Olimpie naszego szlachetnego rządu oraz jego podwykonawców.

Nasz kraj przeszedł już naprawdę bardzo wiele okrutnych chwil, nie trzeba cofać się do czasów II Wojny Światowej, aby zauważyć jego styranie i poniewierkę. Po niedoścignionych w szachrajstwie komunistach przyszedł okres „nieistniejących”, jak uznawała policja mafii. Trudno się dziwić, skoro sama była hojnie opłacana, z ich rąk, aby w śledztwie dotyczącym czyjeś śmierci nie osądzono czasem prawdziwego winowajcy…

Do obnażenia niektórych prawd dotyczących nie tylko polskiej mafii, polityki i innych brudnych interesów naszych szlachetnych bossów przystąpiła pani Dorota Kania, dziennikarka, która śmiało stawia fakty na arenie i przystępuje z nimi do walki, aby ukazać nam małe co nieco z górnej półki władzy.


Dorota Kania (1)
Autorka będąca absolwentką wydziału filozofii UKSW, dziennikarką „Super Exspressu”, „Życia Warszawy”, TVP, czy „Gazety Polskiej” ma na swoim koncie wiele nieprzychylnych spojrzeń ze strony osób w kręgu zainteresowania polityki, którym nadepnęła skutecznie na odcisk. Jej działania w służbie ujawniania prawdy i niewygodnych faktów, które wielu wolałoby przemilczeć sprawiły, iż jej nazwisko znalazło się w Raporcie Departamentu Stanu USA z 2011 roku dotyczącym łamania wolności słowa.

Czy w „Cieniu tajnych służb” dopatrzymy się uchybień prowokujących do uznania, iż pani Kania łamie ową „wolność słowa”? Jak sama mówi w jednym z wywiadów tytuł książki powstał podczas badania zabójstw, z których wynikało, iż za ich sprawą stoją tajne służby, a te jak wiemy nie lubią, gdy znajdują się na celowniku zainteresowania.

Co takiego zawiera ta pozycja? Czy rzeczywiście rodzi sensację? Czy powoduje sprzeczne emocje? Czy może przysłużyć się w niewyjaśnionych sprawach? Jak może wpłynąc na nas samych?

„Cień tajnych służb” jest pozycją podzieloną na czternaście rozdziałów. Każdy z nich dotyczy oddzielnego śledztwa – na pierwszy ogień poszedł Andrzej Stuglik, następnie Alicja i Piotr Jaroszewiczowie, nawet sławetny pan Andrzej Lepper czy Krzysztof Olewnik nie uszedł przed czujną panią dziennikarz.

Od pierwszych zdań książka budzi wysokie napięcie i wiele skrajnych emocji. Powieszenia, tortury, udział KGB, mafii pruszkowskiej, nieodnalezione ciała, pożegnalne listy, niedowierzanie, wmawianie chorób psychicznych, pełna nirwana korupcyjna i brak konsekwencji, a na końcu najczęściej informacja, iż śledztwo zamknięte, a sprawa wciąż nie wyjaśniona…

Czytając „Cień tajnych służb” miałam wrażenie, iż przenoszę się do świata rodziny Corleone, „Kryminalnych zagadek Las Vegas” czy powieści Harlana Cobena, z tymże tutaj główną rolę odgrywają sprawdzone i udokumentowane fakty. Praktycznie całą lekturę przeczytałam na głos zdziwionej rodzinie, która nie pozwoliła mi na jej egoistyczne zgłębianie. Nie jest to książka, którą da się przerwać, odłożyć na jakiś czas, aby wieczorem przypomnieć sobie o jej istnieniu. To tytuł który połyka się na momencie, aby zaraz do niego powrócić, gdyż przedstawiona rzeczywistość wydaje się zbyt nierealna, aby z miejsca w nią uwierzyć.

Wiele z ukazanych zabójstw czy tez samobójstw znanych jest nam z telewizji, jednakże tam informacje są podawane na szybko, po łebkach, co tylko robi mętlik w głowie, powodując, iż raptownie zapominamy o danej sprawie. Natomiast, gdy wszystko jest gruntownie przygotowane, dosłownie czarno na białych kartach, nic nam nie umknie. Słowo pisane zagnieździ się głęboko i nie da o sobie łatwo zapomnieć.

Pomimo, iż jest to opis intrygujących wydarzeń, z miejsca przykuwających uwagę, aby lekturę można było przełknąć musi być napisana w sposób przystępny i zachęcający do dalszego poznawania niezwykłych wątków polskiej kryminologii. Pani Kania daje nam więcej. Jej styl sprawia, iż momentami czułam się, jakbym czytała powieść, a nie zbiór czystych faktów. Widać, iż każde zdanie jest dobrze przemyślane, ani zbyt wybujałe, ani za mało opisowe.

Do tego oczywiście dochodzą zamieszczone kopie dokumentów potwierdzające, to co wywnioskowała i opisała autorka.
Również wydawnictwo świetnie przyczyniło się do zachęcenia czytelnika lekturą – ciekawa okładka, duże litery i praktycznie brak literówek czynią ze zgłębiania książki prawdziwa przyjemność, od strony technicznej.

Po przeczytaniu „W cieniu tajnych służb” wciąż staram się dokładnie wszystko poukładać, we własnych skołatanych nie co myślach. Wracam sobie do rozdziałów, które w szczególności zburzyły mi krew i próbuję odpowiedzieć na wciąż rodzące się pytania.

Pani Kania sprawia, iż trudno nie zastanawiać się nad kondycją naszych służb, w których ciągle zbierają się chmury coraz to nowych afer, wyzwiska SA ciskane na wszystkie strony, a my mamy wybierać. Tylko czy rzeczywiście to my dokonujemy wyboru? Czy warto bogacić się kosztem nerwów, rozszarpanego na strzępy sumienia i uwagi osób, które z chęcią dobiorą się do mamony? Czy warto pożerać władzę, która w gruncie rzeczy i tak może zostać zakończona przez jedną kulkę?

Dobrze, że sama takich wyborów dokonywać nie muszę. Po przeczytaniu tej książki pojawia się obawa czy świat, który nas otacza kiedykolwiek będzie przynajmniej w jednej setnej naprawdę uczciwy i klarowny, odpowiedź niestety nie napawa optymizmem…

„W cieniu tajnych służb” polecam nie tylko osobą zainteresowanym poszczególnym zabójstwom, nurzającym się w polskiej kryminologii, ale każdemu czytelnikowi, który pragnie wiedzieć co dziś w trawie piszczy. Warto.

O kondycji polskiego społeczeństwa, styranego okresem PRLu już nie raz było nam dane czytać. Podawane statystyki, przemyślenia i wszelkiego rodzaju inna analiza wypadała dość blado i negatywnie. Najmniejszy szaraczek brany pod lupę okazywał się marnym przedstawicielem gatunku ludzkiego. Jednakże, to jak wypada społeczeństwo ogółem, nawet jeżeli w sposób bardzo przerysowany,...