Wyjątkowo bawią mnie wszelkie porównania i nawiązania do Greya.
Taki wabik marketingowy,aby kolejna powieść,o kolejnych podobnych losach i bohaterach popłynęła na fali owe popularności.
Nie miałabym nic przeciw temu,gdy dana pozycja mogła choć w minimalnym stopniu podbić umysł jak "PTG".

Może zacznę od banału okładki,bo uważam,że jest świetna...żadnego wymyślania,żadnych zbędnych szczegółów,biel i roztrzaskany kryształ,przeobrażony w płynącą ciecz.
Biel jak niewinność,bądź brak wiedzy,wyuzdanej wiedzy.
Kruchość i siła kryształu,któremu niewiele trzeba,żeby przestał istnieć.
Płynąca lawa to nic innego jak rozpływanie się we wszelkich doznaniach fizycznych i emocjonalnych pozbawionych subtelności.

Czy jestem zaskoczona?
Nie.
Wszytko już wiem,wszystko już było,o wszystkim już słyszałam.
I mogłabym z tym żyć,gdyby nie jedna ważna sprawa,a raczej niedociągnięcie.
Autorce zabrakło lekkości,swobody;opowieść jest bardzo mechaniczna,sztuczna,pozbawiona namacalnej cząstki realności.
Minimum to za mało aby rozkruszyć serce czytelnika.
Minimum nie sprawi,że się rozpłyniesz i zapłaczesz,wściekniesz lub będziesz gorliwie kibicować jej,bądź jemu.
Minimum nie jest dla mnie...nie dziś.

Gabe Hamilton ma problem i to nie mały.
Jego dość sporym kłopotem jest skrywana przez lata obsesja względem siostry jednego z najlepszych przyjaciół i wspólnika Jace.
Mia również ma problem,od nastoletnich lat podkochuje się w Gabe.
Gdyby Gabe wiedział,że Mia....gdyby Mia wiedziała,że Gabe...gdyby przyjaźń z Jacem nie była zagrożona...
Gdyby oboje w końcu się nie poddali,nie byłoby tematu.
A tak Gabe proponuje Mii posadę asystentki,bardzo osobistej asystentki,na specjalnych warunkach,ze specyficznymi wymaganiami.
Czy kobiecie starczy odwagi aby zaryzykować?
Wieloletnie zaufanie robi swoje,zauroczenie także nie pomaga powiedzieć-nie.
Mia i jej szansa by pokazać Gabeowi kim naprawdę jest.
Gabe i jego zachłanność względem kobiet,które sobie wybiera,jak i opory przed jakimikolwiek bliższymi relacjami.

"Bez tchu"rzekomo specyficzna,wyuzdana,śpiewająca o męskiej dominacji i kobiecej uległości,oprawiona jak zawsze w siłę wdzięku płci pięknej.
Książka,która albo coś przed wami odkryje,albo powie to co już wiecie.

Wyjątkowo bawią mnie wszelkie porównania i nawiązania do Greya.
Taki wabik marketingowy,aby kolejna powieść,o kolejnych podobnych losach i bohaterach popłynęła na fali owe popularności.
Nie miałabym nic przeciw temu,gdy dana pozycja mogła choć w minimalnym stopniu podbić umysł jak "PTG".

Może zacznę od banału okładki,bo uważam,że jest świetna...żadnego wymyślania,żadnych...