Tytuł był mi znajomy, zaszufladkowałam go pod: typowa męska literatura wojenna, II wojna światowa, front azjatycki (czyli ta mniej prawdziwa i tragiczna niż nasza wojna), Amerykanie, Wietnam, Korea, żółtki, dżungla - słowem nic ciekawego.
To NIE jest książka o wojnie, to nie jest męska literatura, to jest ludzka literatura. Z pozoru tylko opisuje jak cwaniak Król ustawił się w obozie jenieckim, jak oplótł wszystkich siecią zależności i wciągnął w nią nową zdobycz, angielskiego oficera Marlowe'a. Ale jest to też książka o sile, woli przetrwania, honorze, miłości, tęsknocie, przyjaźni, władzy – samych dużych sprawach.
Najbardziej przejmujące dla mnie fragmenty opisują czas po zakończeniu wojny, wolność była jednocześnie marzeniem jak i źródłem paraliżującego strachu. Zresztą wątków, które zapadają w pamięć było mnóstwo. A do tego w „Królu szczurów” nie ma żadnego patosu i taniego sentymentalizmu. Rewelacja!

Czytam nałogowo. Odpalam książkę od książki ale raz na jakiś czas trafiam na taką, że po skończeniu jednej nie mam ochoty na następną. Bo dotknęła zbyt mocno. To był ten przypadek.

Tytuł był mi znajomy, zaszufladkowałam go pod: typowa męska literatura wojenna, II wojna światowa, front azjatycki (czyli ta mniej prawdziwa i tragiczna niż nasza wojna), Amerykanie, Wietnam, Korea, żółtki, dżungla - słowem nic ciekawego.
To NIE jest książka o wojnie, to nie jest męska literatura, to jest ludzka literatura. Z pozoru tylko opisuje jak cwaniak Król ustawił...