Zastanawiałem się, czy skreślić te słowa. Obiecałem sobie, że tutaj o innych będę mówił dobrze lub wcale. Dlatego miałem opory – mam je nadal – przed upublicznieniem tej wypowiedzi. Chodzi o najnowszą powieść Piotra Sendera (rocznik 1990) pod tytułem Punkhead (Wydawnictwo Replika 2013). Do jej lektury skłoniła mnie jego wcześniejsza książka Bóg nosi dres (Wydawnictwo Replika 2011), z której dowiedziałem się, że dresiarze mają swój świat wewnętrzny, przeżywają emocje i są wrażliwi. Historia dresiarza była dla mnie spójna i wiarygodna, czytałem ją z zainteresowaniem i bez irytacji. Niestety, historia wrażliwego skina, który zakochuje się w landrynkowej pankówce, do mnie nie przemawia. Przede wszystkim nie wiem, czy ma to być powieść społeczna, sensacyjna czy historia o nieszczęśliwej miłości. W żadnym z tych trzech aspektów powieść Sendera nie jest przekonująca. Tło społeczne co prawda jest nakreślone z rozmachem, środowisko rodzinne głównych bohaterów jest dosyć szczegółowo scharakteryzowane, co ma uzasadniać ich motywację, ale dla mnie w tym zakresie książka jest przegadana (mnogość i szczegółowość historii rodzinnych głównych postaci). Samej sensacji jest niewiele i ogranicza się ona do zdawkowych opisów bójek. Nie dowiaduję się z książki, co tak właściwie powoduje głównymi bohaterami. Mają oni niby swoje ideały, ale nie wiadomo, czy są one autentyczne, czy wynikają może z chęci zaimponowania rówieśnikom (upijanie się w klubie, aby być zaakceptowanym przez rówieśników niewiele ma wspólnego z prawdziwymi ideałami). Pod tym względem powieść młodego autora jest dla mnie autentyczna. Nie wierzę w ich chęć zmiany świata i nie wierzę w szczerość takiej postawy u landrynkowej pankówki. Z książek Piotra Sendera wynika, że zarówno dresiarze jak i skini są bardzo wrażliwi, że kierują nimi pozytywne emocje (takie samo wrażenie można również odnieść w stosunku do kiboli czytając powieść Krzysztofa Korsaka Jestem kibolem (Wydawnictwo Poligraf 2012). Kiedy się widzi tych panów w akcji podczas różnego rodzaju manifestacji i podczas meczów piłkarskich, to można odnieść zdecydowanie inne wrażenie. Chwała Piotrowi Senderowi, że w swoich książkach usiłuje pokazać innym, że dres czy skin to też człowiek. Niemniej uważam, że urodzonym w latach sześćdziesiątych załogantom najnowsza książka Piotra Sendera pod tytułem Punkhead nie spodoba się. To tyle. Aż tyle i nic więcej. Chociaż więcej może w innych okolicznościach.

Zastanawiałem się, czy skreślić te słowa. Obiecałem sobie, że tutaj o innych będę mówił dobrze lub wcale. Dlatego miałem opory – mam je nadal – przed upublicznieniem tej wypowiedzi. Chodzi o najnowszą powieść Piotra Sendera (rocznik 1990) pod tytułem Punkhead (Wydawnictwo Replika 2013). Do jej lektury skłoniła mnie jego wcześniejsza książka Bóg nosi dres (Wydawnictwo...