Lubię Gołębiewskiego, a ta książka chyba jest najlpesza. Polecam

Lubię Gołębiewskiego, a ta książka chyba jest najlpesza. Polecam

Na pozór miła lekka i przyjemna książka o perypetiach dwóch punkowców - miłośników tanich alkoholi, którzy nie mogli odnaleźć się w rodzącym się w Polsce kapitalizmie.

Po przeczytaniu całej książki (czyta się błyskawicznie - jeden wieczór i pochłonięta) pojawia się jednak refleksja o pozornie błogim świecie alkoholika. Prawda stara jak świat, autor nie odkrył nic nowego, ale mimo to warto przeczytać - daje do myślenia.

ps. jest jeszcze druga strona medalu, której chyba nikt nie przytoczył w poniższych opiniach - główny bohater ma drugą twarz - za maską pijaczka kryje się osoba, dla której literatura jest ważnym elementem życia (w treści książki przytoczone są kilkukrotnie utwory literackie, po które sięga bohater).

Na pozór miła lekka i przyjemna książka o perypetiach dwóch punkowców - miłośników tanich alkoholi, którzy nie mogli odnaleźć się w rodzącym się w Polsce kapitalizmie.

Po przeczytaniu całej książki (czyta się błyskawicznie - jeden wieczór i pochłonięta) pojawia się jednak refleksja o pozornie błogim świecie alkoholika. Prawda stara jak świat, autor nie odkrył nic nowego,...

Dołująca. Stracicie wiarę w ludzi. Za co tyle gwaizdek? Za mega siłę oddziaływania.

Dołująca. Stracicie wiarę w ludzi. Za co tyle gwaizdek? Za mega siłę oddziaływania.

Pisząc opinie, ( po jakimś czasie, usprawiedliwię się w nawiasie) nawet książki tego autora pomyliłem...
Czy to dobrze świadczy o mnie? Chyba nie...
Choć czy kiedyś mi się to zdarzyło wcześniej? Nie, na pewno nie.
Czy to świadczy o tej książce? Według mnie... tak.

Pisząc opinie, ( po jakimś czasie, usprawiedliwię się w nawiasie) nawet książki tego autora pomyliłem...
Czy to dobrze świadczy o mnie? Chyba nie...
Choć czy kiedyś mi się to zdarzyło wcześniej? Nie, na pewno nie.
Czy to świadczy o tej książce? Według mnie... tak.

Erotyka, alkohol, bunt. Czyli wszystko to, czego po Gołębiewskim można się spodziewać.

Erotyka, alkohol, bunt. Czyli wszystko to, czego po Gołębiewskim można się spodziewać.

Dostałam tę książkę w prezencie i bardzo dobrze. Pożyczyłam ją moim znajomym i wrażenia były takie same jak moje. Mówiliśmy o swoich ulubionych fragmentach i w ogóle przezywaliśmy co się tam działo. Jedna z ulubionych książek która nigdy mi się nie znudzi. W tekście jest mnóstwo wplątanych cytatów z piosenek dzięki czemu poznałam kilka dobrych punkowych zespołów.

Dostałam tę książkę w prezencie i bardzo dobrze. Pożyczyłam ją moim znajomym i wrażenia były takie same jak moje. Mówiliśmy o swoich ulubionych fragmentach i w ogóle przezywaliśmy co się tam działo. Jedna z ulubionych książek która nigdy mi się nie znudzi. W tekście jest mnóstwo wplątanych cytatów z piosenek dzięki czemu poznałam kilka dobrych punkowych zespołów.

To moja ulubiona (obok "Bomby") książka Gołębiewskiego. Być może nie oddziałuje na czytelnika jak np. Xenna, ale świetnie się ją czyta. Anegdota o narciarzu wymiata:)

To moja ulubiona (obok "Bomby") książka Gołębiewskiego. Być może nie oddziałuje na czytelnika jak np. Xenna, ale świetnie się ją czyta. Anegdota o narciarzu wymiata:)

Kiedyś, mając lat 16 i odurzając się rytmami punk-rocka byłam mocno zafascynowana literaturą Pana Łukasza. Napastliwie wczytywałam się w stronice Xenny, która stoi dumnie na mojej półce, ale bardzo rzadko do niej wracam.
Disorder i ja to niekończąca się opowieść o piciu. O zapijaniu się na śmierć. Nie wstrząsnęła mną i nie wywołała w moim życiu rewolucji. Nie pozostawiła głębszych przemyśleń, bo, że alkohol to syf, wiem nie od dziś.Polecam wszystkim przeżywającym okres buntu. I tym co są ciekawi przemyśleń alkoholika.
Duży plus tej książki to rozdziały poświęcone ukochanym. To jak je opisuje, jak się dla nich zmienia.

Kiedyś, mając lat 16 i odurzając się rytmami punk-rocka byłam mocno zafascynowana literaturą Pana Łukasza. Napastliwie wczytywałam się w stronice Xenny, która stoi dumnie na mojej półce, ale bardzo rzadko do niej wracam.
Disorder i ja to niekończąca się opowieść o piciu. O zapijaniu się na śmierć. Nie wstrząsnęła mną i nie wywołała w moim życiu rewolucji. Nie pozostawiła...

Łukasz Gołębiewski powraca w świetnym stylu.
Książka trochę gorsza od dwóch poprzednich, ale klimat puknowy nadal mocno kopie!

Łukasz Gołębiewski powraca w świetnym stylu.
Książka trochę gorsza od dwóch poprzednich, ale klimat puknowy nadal mocno kopie!