Książka jest dobrą i sumiennie napisaną kroniką dokonań Slayera. Nie tylko dokładnie śledzi historię zespołu, nie pomijając nawet mniej znanych niuansów, ale też daje kontekst, opisując zmieniającą się scenę muzyczną i pokrewne zespoły, które ze Slayerem się kolegowały lub nim inspirowały i występowały razem na festiwalach.
Irytuje tylko maniera autora do bezpodstawnego mieszania z błotem numetalu przy każdym o nim wspomnieniu oraz skłonność do upraszczania w kwestii innych gatunków (ale przy wiedzy o thrash metalu nie ma sobie równych). Recenzje (bo to już nie są zwyczajne opisy) płyt są bardzo subiektywne. Trochę za bardzo. Pojawia się parę łatwych do przeoczenia błędów rzeczowych, ale są wyjaśnione w przypisach. W tłumaczeniu pojawia się niestety trochę literówek (także w nazwiskach osób, co może być winą oryginału). Mam nadzieję, że zostaną poprawione w przyszłych wydaniach.
Tak czy inaczej, świetna i wzbogacająca lektura.

Książka jest dobrą i sumiennie napisaną kroniką dokonań Slayera. Nie tylko dokładnie śledzi historię zespołu, nie pomijając nawet mniej znanych niuansów, ale też daje kontekst, opisując zmieniającą się scenę muzyczną i pokrewne zespoły, które ze Slayerem się kolegowały lub nim inspirowały i występowały razem na festiwalach.
Irytuje tylko maniera autora do bezpodstawnego...