,,Trzeba, krótko mówiąc, czynić swe życie dobrym, ciekawym i wartościowym, po to by się uwolnić od poczucia jego bezsensu, rozpamiętywania nie odżałowanych strat i niewybaczonych krzywd. A to wymaga pracy."

,,zaczynam zajmować się sobą , a nie starymi krzywdami ."

,,u progu samodzielności ułożyć sobie mądry plan swojego życia. Taki, który nie będzie opierał się jedynie na małżeństwie (czy mężczyźnie w ogóle), ale również nie będzie go wykluczał (bo niby dlaczego?). Ludzie nie posiadający żadnego zewnętrznego celu i programu na życie, nie związanego z drugą osobą, są szczególnie narażeni na depresję w sytuacji, gdy związek mający być dozgonną opoką nagle z jakiegoś powodu kończy się lub rozpada."

,,Innymi słowy, możliwość realizowania siebie nie tylko w roli ,,rodzinnej", ale jeszcze w jakiejś innej - np. zawodowej, społecznej, duchowej, artystycznej czy twórczej w dowolnej dziedzinie - stanowi osłonę przed katastrofą na wypadek niespełnienia w życiu osobistym. Jest też doskonałą glebą dla rozwoju poczucia wartości dojrzałego człowieka. Osoba o solidnie ugruntowanym poczuciu wartości jest jednocześnie znacznie lepszym partnerem w przyjaźni, miłości i małżeństwie."

,,Rozpamiętywanie urazy jest jak przywiązanie jednej nogi do słupa. Jeżeli nie możemy jej ruszyć z miejsca, jak tu biec? Trzeba rozwiązać pętlę."

,,Wiecie co nagle zrozumiałam? Że świat jest o wiele przyjaźniejszy wobec mnie niż ja wobec świata. Jakoś te słowa podziałały na mnie wtedy i od tamtej chwili, zupełnie bez wysiłku i trudu, przestałam zachowywać się wobec świata jak potencjalna ofiara - podejrzliwie, nieufnie i nieprzyjaźnie. (...) To, jaki mi się ten świat wydaje, i ja w nim, zależy w dużej mierze od tego, jak ja sama na niego patrzę."

,,Wyzdrowienie z bulimii i jadłowstrętu zaczyna się wraz z rozpoczęciem wybaczenie - tym którzy zawiedli, za to, że nie byli tacy, jakimi ,,powinni" być; sobie za to, że nie jestem taka, jaka ,,powinnam" być; w ogóle życiu za to, że nie było takie, jakie ,,powinno" być. Ale ten krok to zaledwie początek drogi. Dalsza jest trudniejsza. Trzeba bowiem zacząć iść w stronę uczynienia swego życia od dzisiaj, i już zawsze, takim, jakiego sama pragniesz. Jeżeli ma być radosne, musisz nauczyć się radować. Jeżeli ma być ciekawe, rozwijaj zainteresowania. Jeżeli ma się toczyć wśród życzliwych ludzi, sama ich znajduj i pozyskuj ich przyjaźń. A co zrobić z nieżyczliwymi? Niech sobie będą, tylko nie pozwól im zapanować nad tobą. Nie oddawaj nikomu władzy nad twoimi uczuciami. Nie pozwól, by czyjeś złe słowa lub czyny cię dosięgały. Jeżeli to możliwe, oddal się fizycznie. Jeżeli niemożliwe, oddal się emocjonalnie. Chroń się przed nieżyczliwymi albo niemądrymi ludźmi za tarczą swego poczucia wartości."

,,Pamiętaj, że szczęście bardziej zależy od pięknej duszy, niż od pięknego ciała. Mumia, nawet najpiękniejsza, nie jest szczęśliwa ani nieszczęśliwa. Ma tylko ciało. Ale ono nie żyje. Żywe ciało ma być po prostu zdrowe i mocne, ono ma ci służyć, a nie ozdabiać. Zacznij traktować je instrumentalnie, a nie ornamentalnie. To dusza musi być piękna. I dobrze, bo ciało dostałaś w darze od przodków i jakie ci przypadło, to cóż, taki traf. Ale dusza może być twoim dziełem, więc weź za nią odpowiedzialność."

,,Historia o żabach: otóż, gdy żaby włożymy do płytkiego zbiornika z zimną wodą, a następnie zaczniemy tę wodę bardzo powoli podgrzewać, doprowadzając stopniowo do wrzenia, to one tego nie zauważą: nie zauważą, że woda staje się coraz gorętsza i gorętsza. Zamiast wyczuć zagrażające niebezpieczeństwo i bez większego trudu zawczasu wyskoczyć na zewnątrz, żaby pozostają w wodzie, aż w końcu toną wszystkie ugotowane we wrzątku."

,,Popatrz, mam tyle lat, mam już słabą pamięć, słaby wzrok, słaby słuch, słabe nogi. Zdumiewa mnie jednak, jak można bez tego wszystkiego tak dobrze się obejść. Przecież mimo tylu słabości mogę wciąż podróżować, czytać, dowiadywać się i tyle rzeczy poznawać. Słuchaj, do życia wcale nie są potrzebne nadzwyczajne siły. Niemądra byłam, że bałam się upływu lat."

,,Jednym z zadań myślącego człowieka jest zmierzyć się z wyzwaniami, z tajemnicami własnej egzystencji, a więc także z upływem czasu i związanymi z nim zmianami w sobie."

,,Starsi, tak jak i młodzi, zdolni są do okrucieństwa, zawiści, wścibstwa, nudziarstwa, gadulstwa - do wszystkiego, co może zatruć innym życie. Ci, którzy nad swymi wadami nie panują, zostają najbardziej samotni. Co się dziwić? Jeżeli jest z nimi nudno i przykro, jeżeli obgadują, intrygują, dokuczają, krytykują, wypominają, szkodzą, albo bez przerwy narzekają - kto to długo wytrzyma? Warto jak najwcześniej wziąć to sobie do serca."

,,Z sobą nie warto się ścigać. Sobie trzeba towarzyszyć i okazywać wyrozumiałość, zwłaszcza podczas realizacji trudnych zadań. Szantaż, ponaglanie, zawstydzanie lub porównywanie z innymi mogą zniechęcić."

,,Trzeba, krótko mówiąc, czynić swe życie dobrym, ciekawym i wartościowym, po to by się uwolnić od poczucia jego bezsensu, rozpamiętywania nie odżałowanych strat i niewybaczonych krzywd. A to wymaga pracy."

,,zaczynam zajmować się sobą , a nie starymi krzywdami ."

,,u progu samodzielności ułożyć sobie mądry plan swojego życia. Taki, który nie będzie opierał się jedynie...