Dziewiąty tom Dziejów Polski. Czasy Leszka Białego. Cały tekst podkreśla ówczesną niemiecką ekspansję kulturową i jej oddziaływanie na dwory książęce, na rycerstwo i duchowieństwo w Polsce XIII. wieku. Tytułowy Waligóra to polski rycerz z rodu Odrowążów nie godzący się na zniemczanie i marginalizację polskich obyczajów, strojów, jedzenia, nawet języka. To, w kontekście zaborów i germanizacji, najważniejszy przekaz tej powieści.

Historycznie opowieść pokazuje wydarzenia, które doprowadziły do zabójstwa księcia Leszka Białego i ostatecznego pogrzebania zasady senioratu w czasie rozbicia dzielnicowego. Widzimy również moment pierwszego pojawienia się na terenach historycznie polskich Zakonu Krzyżackiego.

Polecam!

Dziewiąty tom Dziejów Polski. Czasy Leszka Białego. Cały tekst podkreśla ówczesną niemiecką ekspansję kulturową i jej oddziaływanie na dwory książęce, na rycerstwo i duchowieństwo w Polsce XIII. wieku. Tytułowy Waligóra to polski rycerz z rodu Odrowążów nie godzący się na zniemczanie i marginalizację polskich obyczajów, strojów, jedzenia, nawet języka. To, w kontekście...

Mszczuj Waligóra nie znosi Niemców i wszyskiego co od nich pochodzi. Nie toleruje zmiian, w kraju chciałby aby wszystko było według starego porządku.

Mszczuj Waligóra nie znosi Niemców i wszyskiego co od nich pochodzi. Nie toleruje zmiian, w kraju chciałby aby wszystko było według starego porządku.

Z całego cyklu historycznego J.I.Kraszewskiego jak na razie to tylko "Stara baśń" się broni. Po takich sobie "Luboniach" i "Masławie" przygody Mszczuja Waligóry są wyjątkowo nieudane. Akcja jest rozwlekła, nie trzymająca w napięciu, przewidywalna jak w Klanie. Autor przez ⅓ książki rozsyła dwóch antagonistów po księstwach w misjach dyplomatycznych i to niezbyt skomplikowanych. Wątki dwóch Halek, Niemców, przyszłej mniszki Bianki (akcja z tym "porwaniem") są skonstruowane jakoś naiwno-infantylnie. Co prawda w wakacyjnym sezonie ogórkowym taka niewyszukana literatura nie powinna stanowić problemu, jednak każda strona coraz bardziej wywoływała moją irytację. Miałem ochotę ją odłożyć, ale wytrwałem ponieważ staram się kończyć zaczętą już książkę. Nawet jak mnie męczy (to w ramach takiej intelektualnej tortury). Kraszewski jest jednym z najpłodniejszych pisarzy polskich jeśli chodzi o dorobek, jednak ilość nie przekłada się w jakość.

Z całego cyklu historycznego J.I.Kraszewskiego jak na razie to tylko "Stara baśń" się broni. Po takich sobie "Luboniach" i "Masławie" przygody Mszczuja Waligóry są wyjątkowo nieudane. Akcja jest rozwlekła, nie trzymająca w napięciu, przewidywalna jak w Klanie. Autor przez ⅓ książki rozsyła dwóch antagonistów po księstwach w misjach dyplomatycznych i to niezbyt...

Wydawać by się, że w powiązanej z grą o krakowski tron historii rodów Odrowążów i Gryfitów wszystko jest na swoim miejscu (galeria interesujących postaci, wielka a zawiła polityka, powodujący krzyżowanie się mieczy wątek romansowy),a jednak podczas lektury "Waligóry" czegoś mi brakowało. Książkę jednak polecam, nie tylko tym, którzy fascynują się średniowieczem lub losami kolejnych władców z dynastii Piastów.

Wydawać by się, że w powiązanej z grą o krakowski tron historii rodów Odrowążów i Gryfitów wszystko jest na swoim miejscu (galeria interesujących postaci, wielka a zawiła polityka, powodujący krzyżowanie się mieczy wątek romansowy),a jednak podczas lektury "Waligóry" czegoś mi brakowało. Książkę jednak polecam, nie tylko tym, którzy fascynują się średniowieczem lub losami...

Romantyczna opowieść z historią Polski w tle. Wspaniała.

Romantyczna opowieść z historią Polski w tle. Wspaniała.