Kawakami serwuje nam łagodnie snującą się opowieść. O relacjach dwóch samotnych osób, o ich przyjazni, rzeczach zwykłych, codziennych i w końcu o miłości, która chyba zazwyczaj pojawia się w zaskakujących momentach.
Między bohaterami toczy się wymiana zdań, ale to takie zwykłe rozmowy toczące się głownie przy jedzeniu w jednym z odwiedzanych barów. Dlaczego tak wiele dzieje sie wokół kulinarnego tematu? Dla Japończyków pożywienie to istota życia, od niego wszystko się zaczyna. Dokładnie stajesz się tym czym się karmisz, więc nie może być byle jakie i jakoś tam przygotowane. Życie wymaga zachowania określonego ceremoniału w każdej dziedzinie.

Wydaje mi się, że ktoś kto nie rozumie mentalności japońskiego społeczeństwa może uznać tą książkę zwyczajnie za nudną, ale mnie dała wytchnienie i pozwoliła inaczej spojrzeć na pewne sprawy. W naszym społeczeństwie spieszymy się w pracy, spieszymy sie w domu, nawet na spotkaniu ze znajomymi myślami wybiegamy już na kilka godzin w przód przez to mało czerpiemy z tego co jest teraz i dla nas. Stąd bierze się nasze nieszczęście.
Nie ma tu gwałtownych zmian, przeżywanych emocji. Wszystko niby toczy się równo, a jedynie subtelności w zachowaniu lub wypowiadanych słowach mogą świadczyć o niuansach w zmianie stosunków.

Kawakami serwuje nam łagodnie snującą się opowieść. O relacjach dwóch samotnych osób, o ich przyjazni, rzeczach zwykłych, codziennych i w końcu o miłości, która chyba zazwyczaj pojawia się w zaskakujących momentach.
Między bohaterami toczy się wymiana zdań, ale to takie zwykłe rozmowy toczące się głownie przy jedzeniu w jednym z odwiedzanych barów. Dlaczego tak wiele dzieje...