Zastanawiam się czy Ellie kiedykolwiek da sobie spokój z braniem udziału w grze pt. "Igram ze śmiercią". Może to jej hobby? Może to wojna spowodowała, że czuje potrzebę ratowania świata? Nie wiem.

W każdym razie Ellie wciąż mnie zadziwia i inspiruje. Jest nieuleczalna. Na swojej głowie ma farmę, dom, wychowanie Gavina, Wyzwolenie i masę innych problemów, które przy spotkaniu z moimi bolączkami byłyby dla niej banalne.

Jest niezwykle silną bohaterką. Ma dar obserwacji. Nie tylko ludzi, ale też przyrody. Potrafi wtopić się w swoje otoczenie. Jednakże, bywa czasem zła, egoistyczna, bezbronna, onieśmielona, zmęczona i słaba. Mimo wszystko, można jej pozazdrościć determinacji.

Druga część kontynuacji tej serii, skupia się na wychowaniu Gavina, którego wreszcie możemy dokładniej poznać. Może nie zostają podane na tacy wszystkie niezbędne informacje, nie dostajemy odpowiedzi, na pytania, które nas frustrują. Akcja się pogłębia. Jest niebezpiecznie. Ellie vs Życie.

Pojawia się też nowy wątek miłosny, a na razie raczej jego zarys. Sytuacja jest trochę niepewna. W sumie niczego nie możemy się spodziewać.

Książki napisane przez Johna Marsdena pochłaniam w bardzo szybkim tempie. Może dlatego, że nie można tak po prostu odłożyć jeszcze nieprzeczytanej powieści na bok. Wojna może się skończyła, ale zawsze trzeba być czujnym. Zawsze coś może się stać.

Wydaje mi się, że Ellie idealnie opisuje zdanie: "Niektórzy nie mają tyle odwagi, żeby stchórzyć".

Paradoks.

Zastanawiam się czy Ellie kiedykolwiek da sobie spokój z braniem udziału w grze pt. "Igram ze śmiercią". Może to jej hobby? Może to wojna spowodowała, że czuje potrzebę ratowania świata? Nie wiem.

W każdym razie Ellie wciąż mnie zadziwia i inspiruje. Jest nieuleczalna. Na swojej głowie ma farmę, dom, wychowanie Gavina, Wyzwolenie i masę innych problemów, które przy...