Życie mamy tylko jedno. Powiecie, że to truizm, banał, slogan, ale ile jest w tym mądrości. To, jakie będzie nasze życie zależy tylko od nas i wara komu do tego, jak chcemy je przeżyć - szczęśliwie, poświęcając się czy pogrążając. Powiecie, że łatwo się mówi, gorzej to wszystko osiągnąć. Prawda ...

Carol, od blisko 18 lat mężatka i matka 17-letniej córki nie jest szczęśliwa w tym związku; nie kocha męża, nie potrafi znaleźć wspólnego języka z Sophie, która woli przebywać poza domem niż z własną rodziną. I kiedy wreszcie podejmuje decyzję o odejściu dowiaduje się, że jej mąż Bob ma raka. Znów znalazła się w szachu.
Przyjaciółka radzi jej, aby swoje emocje i frustracje przelewała na papier, pisząc listy donikąd. Tak się dzieje; Carol jednak wysyła swoje listy bez adresu, oznaczając je jedynie buźką. Trafiają one do niszczenia w dziale poczty, gdzie pracuje, odchodzący niebawem na emeryturę, Albert. Wbrew przepisom mężczyzna zaczyna czytać te listy; między nim a Carol wywiązuje się nieokreślona więź, bliskość. Albert od 40 lat jest wdowcem, żyje samotnie z ukochaną kotką Glorią. Od teraz wszystko ma się zmienić, a on widzi jakiś cel w życiu. Listy Carol dały mu nadzieję, nadały jakiś sens.

Książka pełna optymizmu, nadziei i wiary, uzmysławiająca że nasze szczęście i potrzeby nie mogą pozostawać w cieniu potrzeb innych, nawet tych najbliższych. O radość i prawdziwe szczęście musimy walczyć, podejmując często niezrozumiałe dla innych decyzje, raniąc ich. Lojalność czy odpowiedzialność nie mogą wstrzymywać nas w walce o siebie, o codzienny uśmiech, miłość, bliskość kochanej osoby,

Życie mamy tylko jedno. Powiecie, że to truizm, banał, slogan, ale ile jest w tym mądrości. To, jakie będzie nasze życie zależy tylko od nas i wara komu do tego, jak chcemy je przeżyć - szczęśliwie, poświęcając się czy pogrążając. Powiecie, że łatwo się mówi, gorzej to wszystko osiągnąć. Prawda ...

Carol, od blisko 18 lat mężatka i matka 17-letniej córki nie jest...