Bardzo zabawna książka. 7 i 5 latek zachwyceni, sporo humoru docierającego do dzieci.

Bardzo zabawna książka. 7 i 5 latek zachwyceni, sporo humoru docierającego do dzieci.

to chyba pierwsza książka, której daję notę 1 - beznadziejna.
Miała być fajna opowieść o smoku, a dostałam irytującego stwora, który gardzi innymi, wywyższa się, nie szanuje pozostałych bohaterów książki, obraża ich i co rusz rzuca wyzwiskami. Wkurza mnie język, który w tekście dla kilkulatka jest dla mnie niedopuszczalny. Po lekturze, jestem zmęczona i rozdrażniona, a zdecydowanie nie tego szukam w literaturze dziecięcej.

Najgorsza i przereklamowana publikacja, która mi trafiła w ręce.

Zdecydowanie odradzam.

to chyba pierwsza książka, której daję notę 1 - beznadziejna.
Miała być fajna opowieść o smoku, a dostałam irytującego stwora, który gardzi innymi, wywyższa się, nie szanuje pozostałych bohaterów książki, obraża ich i co rusz rzuca wyzwiskami. Wkurza mnie język, który w tekście dla kilkulatka jest dla mnie niedopuszczalny. Po lekturze, jestem zmęczona i rozdrażniona, a...

Jaka to była książka tak śmieszna jak nie wiem co no i nie da się od niej oderwać

Jaka to była książka tak śmieszna jak nie wiem co no i nie da się od niej oderwać

Widzę, że będę tu jedyną osobą, której Pompon nie przypadł do gustu...Ani nie śmieszył, ani nie bawił, tylko irytował. Smok, który wprowadza wszędzie zamieszanie, niszczy, psuje, denerwuje innych... Sieje spustoszenie.
cytat:
"O,nie! - krzyknęła babcia. Tylko nie SZKLARNIA!
Trach! Pierwsza szyba poszła, uderzona piętami Pompona. Trach! Pekły następne. Trach! Kolejna stłuczona szyba, jak szklany deszcz, opadła na babcine sadzonki pomidorów."

Smok jest antypatyczny i odpychajacy. Jest obrażalski i zarozumiały oraz zadufany w sobie. I te jego odzywki typu: "Burek. Arogant. Ofiaro. Pustaku. Makutro zapleśniała.Pokrako. Zarazo." Niby miało być śmiesznie. Ja jestem zniesmaczona.

Poza tym, teksty które się nadają dla gimnazjalistów a nie wieku 6-7 lat. Czytałam z córką i co rusz słyszałam, "a co to znaczy?" Porównania do np Dody, odnośniki do popkultury i historii, było nawet coś o Hitlerze...

Młodszym nie polecam.

Widzę, że będę tu jedyną osobą, której Pompon nie przypadł do gustu...Ani nie śmieszył, ani nie bawił, tylko irytował. Smok, który wprowadza wszędzie zamieszanie, niszczy, psuje, denerwuje innych... Sieje spustoszenie.
cytat:
"O,nie! - krzyknęła babcia. Tylko nie SZKLARNIA!
Trach! Pierwsza szyba poszła, uderzona piętami Pompona. Trach! Pekły następne. Trach! Kolejna...

Nawet, nawet.

Nawet, nawet.

Po odrobinkę mniej udanej (według mnie) części o potomstwie Pompona, mamy znów powrót "korzeni". Cała masa ciekawych i wykręconych jak świński ogon przygód, zakrapianych suto niezłym humorem. Bardzo przyjemna lektura, kończąca się jednak stanowczo zbyt szybko.

Po odrobinkę mniej udanej (według mnie) części o potomstwie Pompona, mamy znów powrót "korzeni". Cała masa ciekawych i wykręconych jak świński ogon przygód, zakrapianych suto niezłym humorem. Bardzo przyjemna lektura, kończąca się jednak stanowczo zbyt szybko.

Ta dosyć niepozorna książeczka oraz doskonała lektura dla dzieci. Duża czcionka, mała ilość słów oraz ogrom obrazków, przedstawiających głównego bohatera.
Lekki, łatwy oraz przyjemny język, dla każdego młodszego czytelnika na pewno nie będzie przeszkodą w rozwijaniu swoich, czytelniczych umiejętności. Muszę podkreślić jeszcze jedno, to jest kolejna książka z przygód małego smoka. Tak, ja jak zwykle przeczytałam tę część co nie powinnam, ale to nie przeszkodziło, gdyż na samym wstępie, do dalszych przygód rodziny Fisiów jest, krótkie przypomnienie z poprzedniej części.

"Hellou! - Smok beknął ukradkiem. Mały obłoczek dymu uleciał mu z nosa"

Świetnie ubawiłam się czytając tę książkę. Mimo, iż to nie jest lektura na mój wiek, z chęcią sięgnęłam po tę pozycję. Ostatnio mam lekki zastój w czytaniu, przydała mi się taka zmiana. A ilość kłopotów zielonego stworzenia, napędzała całą historię przy której nie nudziłam się. Z chęcią czytałam przygody małego smoka. Jego losy zachwycały, ale w niektórych momentach załamałam się, sposobem działania Pompona.

Jestem zachwycona tą książka. Mój czas nie poszedł na marne. Cieszę się, że przeczytałam tę książkę.

Cała opinia http://klaudiaczytarecenzuje.blogspot.com/2015/05/pompon-na-wakacjach-gdzie-diabe-mowi-do.html

Ta dosyć niepozorna książeczka oraz doskonała lektura dla dzieci. Duża czcionka, mała ilość słów oraz ogrom obrazków, przedstawiających głównego bohatera.
Lekki, łatwy oraz przyjemny język, dla każdego młodszego czytelnika na pewno nie będzie przeszkodą w rozwijaniu swoich, czytelniczych umiejętności. Muszę podkreślić jeszcze jedno, to jest kolejna książka z przygód...

Jak zawsze Pompon nie zawodzi w ilości kłopotów, w które się wpakował oraz sposobów ich rozwiązywania. A do tego jego poziom skromności i słownictwo urzekają wszystkich czytelników w domu... oczywiście najmłodszego najbardziej, a matkę najmniej ;-)

Jak zawsze Pompon nie zawodzi w ilości kłopotów, w które się wpakował oraz sposobów ich rozwiązywania. A do tego jego poziom skromności i słownictwo urzekają wszystkich czytelników w domu... oczywiście najmłodszego najbardziej, a matkę najmniej ;-)

"Co jest? (...) Atak kosmitów? Poranna wyprzedaż w Biedronce?"

Nie! To tylko wielki powrót zielonego smoka Pompona w trzeciej książeczce opowiadającej o jego przygodach!

"A potem... nastąpiła seria efektownych katastrof!"

Akcja "Pompona na wakacjach" opowiada o czasach, gdy był on jeszcze bezdzietnym kawalerem, a więc przed wydarzeniami opisanymi w drugiej części. Mimo braku trzech pozostałych członków smoczej rodziny - Pepsicoli, Prudencji i Pulpeta - książeczka jest przezabawna!
Seria o Pomponie to najlepszy dowód na to, że książki dla dzieci, wcale nie są tylko dla dzieci! Równie dobrze mogą się przy niej bawić osoby, które uchodzą za dorosłe. Przygody zielonego gada o zawyżonym mniemaniu o sobie samym rozśmieszą do łez nie zależnie od wieku!

"Hellou! - Smok beknął ukradkiem. Mały obłoczek dymu uleciał mu z nosa"

Wakacje wspomniane w tytule to rodzinny wyjazd do dziadków Fisiów. W efekcie poznajemy bliżej kilkoro uroczych i zabawnych bohaterów - Babcie Helenkę i Dziadka Tymka, ulubieńca Babci i największego wroga Pompona - kota Imbirka, kilkoro przyjaciół dzieci oraz pierwszą miłość Gniewka - Jolę... Z tą ostatnią postacią związana jest historia pierwszych urodzin Pompona wypadających 15 lipca.

"-Tu jesteś, przerośnięta jaszczurko!"

Oprócz urodzin autorka opowiada nam (słowem i obrazkami) historię miejscowego festynu, epizod przeglądania starego albumu fotograficznego, handlu babcinymi konfiturami, wojny z kotem Imbirkiem i kilka innych. Efekt to dobra zabawa, ale nie trwająca dłużej niż jedno popołudnie. Książeczka wydana jest w formacie mniejszym od przeciętnego zeszytu, bardzo bogato ilustrowana i napisana olbrzymią czcionką. Zapewne jest to zaleta dla najmłodszych, którzy jeszcze nie przekonali się do czytania, ale wprawnemu czytelnikowi trochę smutno, gdy tak szybko trzeba rozstać się z ulubionymi bohaterami. Nawet jeśli Ci wstają w wakacje o nieludzkiej porze - 5 rano!

"Do zobaczenia za rok!"

Tymi słowami Pompon żegna się z czytelnikami, a nam nie pozostaje nic innego jak mieć nadzieję, na kolejną ilustrowaną książeczkę o perypetiach zarumiałego, zielonego gada!

"Mdli mnie! Mdli mnie!"

Polecam tę niedługą książeczkę z cyklu "Przygody Pompona" niezależnie do wieku czytelnika. Każdy może się przy niej bawić równie dobrze! Wspaniała lektura na poprawę nastroju w deszczowe dni, gdy tęskni się za wakacjami.

"Co jest? (...) Atak kosmitów? Poranna wyprzedaż w Biedronce?"

Nie! To tylko wielki powrót zielonego smoka Pompona w trzeciej książeczce opowiadającej o jego przygodach!

"A potem... nastąpiła seria efektownych katastrof!"

Akcja "Pompona na wakacjach" opowiada o czasach, gdy był on jeszcze bezdzietnym kawalerem, a więc przed wydarzeniami opisanymi w drugiej części. Mimo...