„Wrzos”
Maria Rodziewiczówna
Akcja toczy się w Warszawie w okresie międzywojennym. Andrzej Sanicki, lokalny celebryta jest zakochany w mężatce Celinie i prowadzi wesoły tryb życia. Jego matka na łożu śmierci poprosiła go aby się ożenił, wówczas dostanie swój spadek. Tego słowa chce najbardziej dotrzymać jego ojciec – prezes, który za żonę dla syna wybiera Kazię Szpanowską. Oboje wiedzą jak ma wyglądać ich małżeństwo – bez miłości, za to wypełnione pozorami dla innych. Tak oto Kazia wieśniaczka ma zamieszkać w stolicy i musi się w niej zaaklimatyzować. Malarz Radlicz nazywa ją tytułowym wrzosem. Kobieta budzi wśród warszawianek wiele plotek, stara się od nich uwolnić. Najbardziej polubiłam doktora Downara, który wygłasza fenomenalne dialogi.
Treść ma w sobie wiele chaotycznych danych, nieciągłości akcji i jest zaburzona chronologia czasu. Jednak ta właśnie treść jest opowieścią o miłości – tej nieszczęśliwej. Dużo można się nauczyć od głównej bohaterki. Autorka w tej powieści dużo wtrąciła emancypacji i feminizmu. Książka jest pisana w duchu epoki, więc nie jest odzwierciedleniem ówczesnych wyzwolonych kobiet.
Tak już na zakończenie chcę dać przykład, ze książki wnoszą coś do naszego życia i w większej mierze za sprawą Kazi zdecydowałam się pomóc w stworzeniu „Szlachetnej Paczki”. Natchnęła mnie swoją postawą. Życzę Wam Czytelnicy takich indywidualnych natchnień w książkach. Tu przytoczę słowa ww. lekarza: „Na jeden obiad mamy. Dwóch nie zjemy…”

„Wrzos”
Maria Rodziewiczówna
Akcja toczy się w Warszawie w okresie międzywojennym. Andrzej Sanicki, lokalny celebryta jest zakochany w mężatce Celinie i prowadzi wesoły tryb życia. Jego matka na łożu śmierci poprosiła go aby się ożenił, wówczas dostanie swój spadek. Tego słowa chce najbardziej dotrzymać jego ojciec – prezes, który za żonę dla syna wybiera Kazię Szpanowską....