Powiem szczerze , że zaczynając tę książkę, mimo pod tytułu " Praktyczne porady dla śmiertelnie chorych..." pomyślałam ...hmm, oto mam przed sobą przepis, na pozbawioną wszystkich przykrych rewelacji, wręcz idealną śmierć...Cóż tych,którzy również tak myślą muszę rozczarować, gdyż niestety śmierci idealnej nie ma, co właśnie uzmysławia czytelnikowi poprzez swoją książkę Derek Humphry. Każda z nich w jakiś sposób jest mało "wygodna", przykładowo zdawać by się mogło, iż samo destrukcja w wyniku zastrzelenia, powinna się udać w stu procentach.Nic bardziej mylnego,jak podaje Humphry, było wiele takich przypadków, zakończonych... niepowodzeniem.Zdaje sobie sprawę , że treść tej książki budzi wielkie kontrowersje z racji, iż de facto może posłużyć,jako przewodnik dla potencjalnego samobójcy.Nie da się ukryć przecież,że znajdziemy w niej takie informacje jak : przepis na " cyjankowy koktajl " autor dokładnie opisuje ile gram tego, a tego trzeba dodać,żeby osiągnąć pożądany efekt lub, jak skutecznie zabić się za pomocą plastikowego worka ( sam Autor metodę tę poleca),jest także podana tabela leków oraz dawek i metod jak należy je zażyć,by umrzeć. W tym wszystkim jednak zapominamy o BARDZO istotnej sprawie i to, moim zdaniem jest najważniejsze przesłanie tej książki, mianowicie Autor chce nieść pomoc osobą nieuleczalnie chorym będącym na skraju wytrzymałości fizycznej i psychicznej, co sam WIELOKROTNIE podkreśla.Czytając tę książkę , myślałam,że będę odczuwać niezdrową ciekawość ( jak to bywa z ekstremalną literaturą i nie tylko)Zamiast tego,im dalej zagłębiałam się w treść,tym bardziej przytłaczał mnie szczery smutek i żal. Zdałam sobie sprawę jak powszechne jest "przedłużanie śmierci" bo nie można przecież nazwać "życiem" egzystencji człowieka, którego ciało np. jest kompletnie sparaliżowane, a on sam całkowicie zależny od osób trzecich.Nie da się ukryć,że jest to książka o mocnej treści i na pierwszy rzut oka mogłoby się zdawać ,że powodem dla którego budzi takie kontrowersje jest "przepis na śmierć ", ale jest w niej coś o wiele bardziej głębokiego , choć równie wstrząsającego opinią publiczną mianowicie "przepis na godną śmierć "czyli eutanazję.Wiele osób zanim się zagłębi w treść książki, a oceni ją tylko po okładce myśli " co za poryty człowiek wydał taką książkę " i odczuwa zniesmaczenie , sama osobiście spotkałam się z taką reakcją ludzi,kiedy usłyszeli co obecnie czytam.Rozumiem,że każdy człowiek ma swoje poglądy moralne i etyczne, ja osobiście po lekturze tej książki ( bo wcześniej nie miałam zdania na temat zjawiska jakim jest eutanazja) popieram treści w niej zawarte, jeśli mowa o osobach śmiertelnie chorych.W trakcie lektury czytelnik czuje wręcz "namacalnie" troskę autora o tych, którzy cierpią nieuleczalnie( książka zawiera w sobie takie rozdziały jak: porady prawne, dobór odpowiedniego lekarza czy pomoc w napisaniu listu pożegnalnego do najbliższych). Kieruje również słowa otuchy i prośbę do tych którzy cierpią emocjonalnie , aby zaniechali dalszej lektury, czyli do potencjalnych samobójców.Moim zdaniem jest to książka pełna emocji z racji poruszanych w niej kwestii, które zasługują na to, by o nich mówić,ale przed wszystkim działać.Zatem pozostaje mieć tylko nadzieję,że kiedyś owe kwestie zostaną uregulowane prawnie, na korzyść osób "żyjących" w nieuleczalnym cierpieniu.

Powiem szczerze , że zaczynając tę książkę, mimo pod tytułu " Praktyczne porady dla śmiertelnie chorych..." pomyślałam ...hmm, oto mam przed sobą przepis, na pozbawioną wszystkich przykrych rewelacji, wręcz idealną śmierć...Cóż tych,którzy również tak myślą muszę rozczarować, gdyż niestety śmierci idealnej nie ma, co właśnie uzmysławia czytelnikowi poprzez swoją książkę...