Muszę przyznać, że skusiła mnie ta niesamowicie magnetyczna okładka. No i tytuł taki zadziorny, lekko prowokujący... Niestety, porzekadło "nie sądź książki po obwolucie" sprawdziło się doskonale. Przepiękna okładka nie była opakowaniem do równie wspaniałej treści, niestety. Przede wszystkim niebywale irytowała mnie główna bohaterka, erotomanka na głodzie, która albo starała się nadążyć w szamańskich mądrościach za swoim mentorem, albo w kółko trajkotała o tym, jak bardzo jest podniecona. Za którymś razem miałam ochotę naprawdę mocno nią potrząsnąć. Jeśli chodzi o samego naczelnego szamana, Maximo Moralesa, to trzeba przyznać, że ciekawa z niego postać. Podobało mi się jak niedopowiedzeniami i subtelnymi gierkami doprowadza bohaterkę do obłędu. Ciekawe też były opisy szamańskich obrzędów - za dokładność w ich przedstawieniu duży plus.
Ogólnie mówiąc książkę przeczytałam szybko, chociaż nad sensem niektórych zdań trzeba się było trochę nagłowić. Szamańska filozofia często jest trudna w odbiorze, na to trzeba się przygotować sięgając po książkę Anny Hunt. I niby jest to piękna podróż do wnętrza siebie, próba odnalezienia szczęścia i spokoju ducha... ale w tej kwestii jakoś bardziej przypadły mi do gustu "Wyznania gejszy".
Podsumowując - nie uważam "Szamanki na szpilkach" za jakieś szczególnie wybitne dzieło. Naprawdę nie sądzę też, by każda kobieta musiała to przeczytać, jak głosi okładka. Czyta się dobrze, owszem, ale bez rewelacji. W moim osobistym rankingu ambitnych pozycji umieściłabym tą książkę nieco tylko wyżej od "Dziennika Bridget Jones".

Muszę przyznać, że skusiła mnie ta niesamowicie magnetyczna okładka. No i tytuł taki zadziorny, lekko prowokujący... Niestety, porzekadło "nie sądź książki po obwolucie" sprawdziło się doskonale. Przepiękna okładka nie była opakowaniem do równie wspaniałej treści, niestety. Przede wszystkim niebywale irytowała mnie główna bohaterka, erotomanka na głodzie, która albo starała...