"Wiesz, że nie możesz być szczęśliwa, jeżeli czasami nie bywasz nieszczęśliwa, prawda ?"



"Wy wszyscy, gdziekolwiek jesteście: wy w strzelistych miastach i wy w małych wioskach. Znajdźcie w sobie to, co najtwardsze, kamienne bryły, żelazne pręty i ogniwa, i wyrzućcie precz. Umówmy się tak: zrobię to, jeśli i wy to zrobicie, teraz i na zawsze. Zburzcie mury."

RECENZJA MOŻE ZAWIERAĆ ŚLADOWE ILOŚCI SPOILERÓW! TYCH, KTÓRZY NIE CZYTALI TOMU PIERWSZEGO I DRUGIEGO ODSYŁAM TUTAJ I TUTAJ.

Ostatnia część bestsellerowej trylogii Lauren Oliver, która przedstawia wizję świata, gdzie miłość została uznana za chorobę. Główna bohaterka - Lena, walczy jako członkini ruchu oporu. Dodatkowo musi stoczyć wewnętrzną walkę, by wybrać pomiędzy Julianem i Aleksem.
Tymczasem jej przyjaciółka - Hana, toczy pozbawione uczuć życie przy boku swojego narzeczonego - przyszłego burmistrza Portland. Czy drogi tych dwóch bohaterek znów się połączą? Czy mury upadną, a światem znów zacznie rządzić miłość?

Czekałam na ostatni tom tej trylogii z wielkim zniecierpliwieniem, gdyż zakończenie drugiej części, choć nieco oczywiste, rozbudziło we mnie ogromną ciekawość, co zrobi teraz Lena. Miałam jednak nadzieję, że autorka przeprowadzi narrację jak w poprzednich książkach, gdzie uczucia głównej bohaterki stanowią tylko tło do wydarzeń politycznych i opisu dystopijnej wizji świata. Tak się jednak nie dzieje. Lena zmienia się diametralnie, dla mnie osobiście stała się irytująca, a w książce pojawił się typowy dla młodzieżówek trójkąt. I tak przez większość czasu mamy do czynienia z rozmyślaniami : Aleks. Julian?. Julian. Aleks? ...
Książkę ratowały rozdziały poświęcone Hanie. Bardzo brakowało mi tej bohaterki i cieszyłam się, że mogę ponownie śledzić jej losy.
To, co zdecydowanie przyciąga to okładka, najlepsza ze wszystkich, a i adekwatna do treści. W "requiem" mamy do czynienia z czynną walką niszczącą panujący system, który uznaje miłość za chorobę. Poznajemy szereg bohaterów - rebeliantów, którzy nie poddają się i są w stanie oddać życie w imię wprowadzenia nowego ładu. Wydarzenia rozgrywają się dynamicznie, poza rozmyślaniami Leny odnośnie chłopców, akcja się nie wlecze.
Wszystko wydaje się, więc w porządku, jednak finalny tom trylogii wypadł dla mnie jakoś blado i nijako. Ogromnie budujące i poruszające jest zakończenie, nieco filozoficzne co prawda - o burzeniu murów. Nie wiem, może wynika to z tego, że młodzieżówki zaczynają mi się przejadać, lektura "requiem" nie była dla mnie jakaś wyjątkowa, a sama książka i jej treść nie utkwiły mi zbytnio w pamięci.

Podsumowując całą trylogię, myślę, że warto ją przeczytać, choćby ze względu na pomysłowość i oryginalność tematu. Ostatnia część jednak nie porywa, a mnie wręcz rozczarowała. Jakie są Wasze wrażenia odnośnie "requiem", ale też i całej trylogii Oliver?

Moja ocena 6/10

"Wiesz, że nie możesz być szczęśliwa, jeżeli czasami nie bywasz nieszczęśliwa, prawda ?"



"Wy wszyscy, gdziekolwiek jesteście: wy w strzelistych miastach i wy w małych wioskach. Znajdźcie w sobie to, co najtwardsze, kamienne bryły, żelazne pręty i ogniwa, i wyrzućcie precz. Umówmy się tak: zrobię to, jeśli i wy to zrobicie, teraz i na zawsze. Zburzcie mury."

RECENZJA...