Inżynier Stanisław Wróblewski pracujący w warszawskim Biurze Projektów pewnego dnia znajduje na swoim biurku książkę Józefa Barańskiego „Przeżyłem piekło i Oświęcim” otwartą na 86 i doznaje szoku…. Nie może w to uwierzyć co przedstawia fotografia zamieszczona na tej stronie. Zdjęcie zawiera podpis „Richard Baumuogell, kat Bradomska. W osobie esesmana Wróblewski rozpoznaje siebie z charakterystycznym czerwonym znamieniem na policzku. Zaczyna się nagonka na niego, której w pewnym momencie nie wytrzymuje. Postanawia poszukać porady u adwokata. Trafia do kancelarii adwokata Mieczysława Ruszyńskiego i wykłada mu całą sprawę, stanowczo zaprzeczając ,że jest on katem Bradomska. Za namową adwokata zgłasza się nazajutrz na milicję do pułkownika Janusza Kaczanowskiego. Stanisław Wróblewski przedstawia swoją sprawę funkcjonariuszowi milicji i prosi o wyjaśnienie zaistniałej jego zdaniem pomyłki. Kaczanowski po konsultacji z przełożonym zleca wykonanie badań Zakładowi Medycyny Sądowej, a inżynierowi poleca stawić się za kilka dni. Stanisław Wróblewski stawia się w wyznaczonym terminie z nadzieją wyjaśnienia pomyłki. No właśnie z nadzieją? Ekspertyza wyraźnie mówi, iż Stanisław Wróblewski i osoba na zdjęciu to jedna i ta sama osoba. Dla inżyniera jest to kolejny cios. Zostaje on zatrzymany i w ruch idzie cała machina dotycząca zgromadzenia akt związanych z działalnością Hauptsturmfuhrera w Bradomsku. Pułkownik Kaczanowski dociera do świadków, którzy mieli kontakt z esesmanem. Prokurator Władysław Szczypiorski gromadzi dowody do akty oskarżenia. Obrońcą zostaje mecenas Ruszyński, który także swoimi sposobami prowadzi śledztwo. Wreszcie proces zeznania świadków obrony i oskarżenia. Stanisław Wróblewski zostaje uznany katem Bradomska i skazany na więzienie, tylko czemu ten wyrok nie satysfakcjonuje prokuratury, obrony i samego pułkownika. Kacznowski i Ruszyński pomimo odwiecznej animozji zawierają przymierze w celu wyjaśnienia sprawy do końca. Obaj mają wątpliwości co do winy inżyniera Stanisława Wróblewskiego. Co dało im to drobiazgowe śledztwo? Tego dowiedzą się Ci co sięgnął po kryminał Jerzego Edigeya z 1984 roku. Autor z wykształcenia prawnik zgrabnie skonstruował fabułę książki oraz wplótł dużo elementów dotyczących eksterminacji ludności polskiej i żydowskiej. Akcja toczy się szybko. Książka napisana jest językiem prostym co uważam jest jej plusem. Choć to kryminał starej daty na pewno warto po niego sięgnąć i przypomnieć sobie tamte czasy, gdy używano jeszcze wyrazu milicja i nie tylko.
Moja ocena 4,5/6

Inżynier Stanisław Wróblewski pracujący w warszawskim Biurze Projektów pewnego dnia znajduje na swoim biurku książkę Józefa Barańskiego „Przeżyłem piekło i Oświęcim” otwartą na 86 i doznaje szoku…. Nie może w to uwierzyć co przedstawia fotografia zamieszczona na tej stronie. Zdjęcie zawiera podpis „Richard Baumuogell, kat Bradomska. W osobie esesmana Wróblewski rozpoznaje...