Książkę tę polecił mi pan Trzaskowski, tak, ten od Warszawy. Oczywiście nie osobiście😄 Pochwalił się w jednym z wywiadów, że jest ogromnym miłośnikiem literatury, a na pytanie co aktualnie czyta, odparł, że "Syna zarządcy sierocińca". Chcąc chociaż przez chwilę poczuć się jak prezydent🤪, uznałam, że ja też to przeczytam.

Sugerując się opisem: 'połączenie thrillera, romansu i groteski z Jamesem Bondem i jego nieprawdopodobnymi przygodami' można odnieść wrażenie, że będzie to jakaś zabawna komedia kryminalna. Moim zdaniem nic z tego nie pasuje do treści. Dla mnie ta historia to dramat, najprawdziwszy dramat. Bond jest wszechzdolny, nierealny i nieśmiertelny, zaś głowny bohater tej powieści nie skacze po dachach wind, nie zabija armii z karabinu maszynowego, tylko każdego dnia po cichutku, głównie w samotnosci, zmaga się z niewyobrażalnie okrutną rzeczywistością.

I mimo tego opisu od początku spodziewałam się, że nie będzie to książka lekka. Już samo miejsce akcji, w Korei Północnej, narzuca pewną tematykę - bo cokolwiek by się tam nie działo to nie będzie to na pewno miłe. I chociaż powieść jest fikcją, to osadzoną w brutalnych realiach komunistycznej dyktatury.

Nasz bohater od początku budzi sympatię. To źle, bo przecież wiadomo, że nie ma dla niego żadnych szans na szczęśliwe zakończenie. Przez całą treść jednak się wierzy w to, że może jakoś mu się uda. Nie wiadomo jak ostał się, taki przyzwoity, realnie myślący, bez wypranego mózgu. Zbyt inteligentny żeby przetrwać, żeby uchować się przed wszystkowidzącym okiem Ukochanego Przywódcy, na tyle sprytny żeby spróbować go oszukać i na tyle mądry, by mieć świadomość, że nie ma szans tego zrobić...

Na jego historii poznajemy codzienność Koreańczyków, obozy pracy w kopalniach, na polach uprawnych, dzień i noc, bez odpoczynku, wyniszczające, zabijające rzesze ludzi bez żadnego wynagrodzenia, bez nadziei na uwolnienie, wszechobecny głód, korupcję, donosicielstwo dla worka ryżu, żeby wykarmić rodzinę. Niemożność wyrwania się z tego piekła bez narażania na niewyobrażalne tortury wszystkich bliskich osób i to niezłomne przekonanie, że nigdzie nie jest lepiej niż tam...

W tej historii nie ma pozytywów, bo czy można się ucieszyć z tego, że ktoś wymigał się od kary, wkopując jednocześnie kilku innych? Że ktoś inny postanowił zabić siebie i swoich bliskich, żeby nie narazić ich na śmierć w męczarniach?

Straszny jest to kraj, straszne jest to, że nie można nic na to zaradzić?

"- Gdy kiedyś stąd ucieknę, to wyjawię całemu światu prawdę.
- Cały świat przecież ją zna..."

Książkę tę polecił mi pan Trzaskowski, tak, ten od Warszawy. Oczywiście nie osobiście😄 Pochwalił się w jednym z wywiadów, że jest ogromnym miłośnikiem literatury, a na pytanie co aktualnie czyta, odparł, że "Syna zarządcy sierocińca". Chcąc chociaż przez chwilę poczuć się jak prezydent🤪, uznałam, że ja też to przeczytam.

Sugerując się opisem: 'połączenie thrillera, romansu...