W otchłani Imatry
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Cykl:
- Caryca hunhuzów (tom 01)
- Tytuł oryginału:
- Под волнами Иматры
- Wydawnictwo:
- Dobre Historie
- Data wydania:
- 2012-11-22
- Data 1. wyd. pol.:
- 2012-11-22
- Liczba stron:
- 254
- Czas czytania
- 4 godz. 14 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788363667995
- Tłumacz:
- Agnieszka Papaj-Żołyńska
- Tagi:
- literatura rosyjska wydawnictwo dobre historie w otchłani imatry kryminał
Pierwsza część cyklu o przygodach Metodego Kobyłkina, słynnego na całą Rosję detektywa, nazywanego Okiem Sprawiedliwości.
Jest rok 1893. W pociągu Kolei Nikołajewskiej, w tajemniczych okolicznościach umiera rosyjski milioner, Jegor Pawłowicz Worobiow, który tuż przed śmiercią próbuje wyjawić córce mandżurski sekret jej rodu. W śledztwo natychmiast angażuje się Metody Kobyłkin – znany w całej Rosji detektyw, wielokrotnie porównywany do francuskiego Vidocqa. Z pozoru sympatyczny, starszy pan, w rzeczywistości jest śmiertelnie groźną bronią wymiaru sprawiedliwości. Wraz z zaufanymi agentami podejmuje się on rozwiązania mrocznej zagadki rodu Worobiowów. Tymczasem, toczące się śledztwo odkrywa przed Czytelnikami kolejne zbrodnie, przenosząc akcję w coraz to bardziej egzotyczne miejsca kuli ziemskiej...
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Po nitce do kłębka
Jest coś urokliwego w samej idei powieści kryminalnej wydawanej w odcinkach. To wyczekiwanie, dreszcz niepewności, ciekawość, co też spotka ulubionego bohatera w kolejnym epizodzie jego przygód. To pospieszne przerzucanie stron gazety czy nie tyle nawet książki, co wydanej na kiepskiej jakości papierze broszurki. A wszystko oczywiście w zamglonej XIX-wiecznej scenerii, bo trudno w wyobrażeniach oderwać ten specyficzny gatunek od realiów, w których cieszył się największą popularnością. Nazwiska detektywów, których powołano wtedy do życia na kartach opowiadań, po dziś dzień są doskonale znane nie tylko miłośnikom literatury z dreszczykiem. Bo któż nie słyszał o Sherlocku Holmesie czy Herkulesie Poirot? Dlaczego więc Metody Kiryłowicz Kobyłkin, bohater opowieści Aleksandra Ławrowa (czy też Aleksandra Krasnickiego, bo tak brzmi prawdziwe nazwisko autora), nie jest jednym tchem wymieniany obok tych zapisanych w powszechnej świadomości postaci? Przecież zgadza się zarówno czas (akcja „W otchłani Imatry”, gdzie po raz pierwszy pojawia się Kobyłkin, toczy się w roku 1893, a sama nowela została zapewne wydana w podobnym czasie), jak i tematyka, a sam Metody Kiryłowicz bywa (w książce i poza nią) nazywany rosyjskim Vidocqiem.
Być może sekret tkwi w prostocie serwowanej przez Krasnickiego opowieści. Owszem, współczesny odbiorca kultury nijak się ma do tego XIX-wiecznego – wraz z każdym obejrzanym filmem i serialem detektywistycznym jego wymagania rosną. I niewątpliwie o wiele trudniej go zaskoczyć. Mimo to niejeden retro kryminał, niejedna XIX-wieczna powieść awanturnicza po dziś dzień potrafi zaintrygować. Historii, w którą pozwala się zagłębić „W otchłani Imatry” się to jednak nie udaje. Ale po kolei.
Na początku czeka czytelnika krótka podróż po malowniczych terenach Pojezierza Fińskiego, w okolice tytułowego wodospadu Imatra, gdzie będą mieć miejsce pierwsze niezwykłe wydarzenia. Następnym etapem wycieczki będzie pociąg do Petersburga, z atrakcjami w postaci tajemniczej śmierci pewnego milionera. A potem, już w samym mieście docelowym, odbędzie się stopniowe wyjaśnianie zagadki, w którym to procesie pierwsze skrzypce zagra osierocona dziedziczka fortuny oraz, nie inaczej, podstarzały i pocieszny (lecz niech was pozory nie zmylą!) Kobyłkin.
Problem z całą tą historią tkwi najpewniej w jej oczywistości. I nie chodzi tu nawet o to, że od początku mniej więcej wiadomo, kto za całą tajemniczą zbrodnią stoi i jakich metod użył. Przecież samo poznawanie nie tyle tożsamości zbrodniarza, co kierujących nim motywów potrafi dostarczyć przyzwoitej pożywki dla wyobraźni i trzymać czytelnika w napięciu. Krasnicki nie pokusił się jednak o żadne manewry mylące, nie podrzuca wiodących donikąd tropów, winni zdają się mieć swoje niecne pobudki wypisane na twarzach wielkimi literami i nie ma mowy o jakimkolwiek elemencie zaskoczenia.
Zawiodą się także ci, którzy sięgną po książkę nie z chęci wytężenia umysłu i doznania tego charakterystycznego dreszczyku, a raczej pragnąc zagłębić się w atmosferę XIX-wiecznego Petersburga. Scenerii, w której rozgrywają się wydarzenia, nie poświęcono za grosz uwagi. Za element w pewnym stopniu oddający charakter epoki może służyć język, którym posługuje się autor i jego bohaterowie. Nie sposób jednak nie zauważyć, że w tym przypadku upływ czasu, miast przydać słowu pisanemu szlachetności, nie obszedł się z nim łaskawie.
Sprawy nie ratują też bohaterowie – płascy i pretensjonalni, na czele z wewnętrznie niespójnym Metodym Kiryłowiczem. Ten ostatni zresztą usilnie dba o wywarcie na czytelniku złego wrażenia, podkreślając co rusz swoją biegłość w rozwiązywaniu spraw z pozoru beznadziejnych, jednocześnie nie umiejąc sobie poradzić z rozwikłaniem zagadki tak banalnej, jak ta serwowana w „W otchłani Imatry”.
Atutem książki jest jej objętość. Jeśli więc postrzegać ją w kategoriach literackiej ciekawostki, może dostarczyć niezobowiązującej i nieszczególnie wyrafinowanej rozrywki na jeden czy dwa wieczory.
Agata Rugor
Książka na półkach
- 94
- 88
- 45
- 7
- 5
- 4
- 3
- 3
- 2
- 2
Opinia
"- No tak, bez wątpienia. Ale w istocie, pieniądze tatusia magicznie wyparowały?
Aleksiej Nikołajewicz potwierdził skinieniem głowy.
- I z całej gotówki nie zostało ani pensa?
- Dokładnie.
- Ach, trzeba przyznać, że nieźli spryciarze z tych angielskich bankierów! Zuchy! Nasi tak obrabiać nie potrafią. Wszystko do ostatniego pensa."
Kryminał jaki jest, każdy wie. Można nie czytać kryminałów, można ich nie oglądać, ale mimo wszystko, nie ma osoby, która by ich nie znała. O Sherlocke'u Holmesie słyszeli wszyscy, niektórzy nawet wciąż utożsamiają go z realną postacią, choć był jedynie wymysłem genialnego pisarza, jakim, niewątpliwie, był Conan Doyle. O kryminale rosyjskim słyszy się już znacznie mniej. Właściwie, nie słyszy się o nim wcale. Ale, ku zaskoczeniu wielu, jak najbardziej istnieje. Moje pierwsze spotkanie owym gatunkiem wspominam bardzo miło, toteż z najwyższą przyjemnością sięgnęłam po dzieło Aleksandra Ławrowa. I nie zawiodłam się na nim.
Jest rok 1893. W pociągu kolei Nikołajewskiej, w tajemniczych okolicznościach umiera rosyjski milioner Jegor Pawłowicz Worobiow, który tuż przed śmiercią próbuje wyjawić córce mandżurski sekret jej rodu. W śledztwo natychmiast angażuje się Metody Kobyłkin - znany w całej Rosji detektyw, wielokrotnie porównywany do francuskiego Vidocqa. Z pozoru sympatyczny starszy pan, w rzeczywistości jest śmiertelnie groźną bronią wymiaru sprawiedliwości. Wraz z zaufanymi agentami, Kobyłkin podejmuje się rozwiązania mrocznej zagadki rodu Worobiowów. Obfitujące w zwroty akcji śledztwo odkrywa przed Czytelnikami kolejne zbrodnie, przenosząc bohaterów w coraz bardziej egzotyczne zakątki naszego globu...
Wszystko zaczyna się od, zdawałoby się, nic nie znaczącego przybycia turysty nad Imatrę - wodospad położony w Finlandii. Aleksiej Nikołajewicz zostaje zaprowadzony do hotelu przez jego pracownika i poproszony o wpisanie się do księgi gości. Następnie, od razu wyrusza nad wodospad, nie chcąc czekać ani chwili. I w owym zdarzeniu nie byłoby nic dziwnego, gdyby nie fakt, że do hotelu wrócił, choć z pozoru ten sam, to w rzeczywistości zupełnie inny człowiek.
Postać Metodego Kobyłkina po raz pierwszy pojawia się w cyklach Caryca hunhuzów i Fatalna tajemnica, powstałych z ręki Aleksandra Iwanowicza Krasnickiego, który pisał pod pseudonimem Aleksander Ławrow. Był on najsłynniejszym autorem powieści kryminalnej w odcinkach na przełomie XIX i XX wieku. Opublikował ponad sto powieści, wiele opowiadań, wierszy, a także reportaży i szkiców. Był mistrzem w snuciu intryg.
Powieść "W otchłani Imatry" jest dla czytelnika tekstem, przez który przebiega się bardzo szybko. Wpływ ma na to nie tylko nieduża objętość lektury, ale też wartka i szybka akcja, która brnie do przodu w zastraszająco szybkim tempie. Mamy więc morderstwo, mamy poszkodowanych, są również podejrzenia i podejrzani, a co za tym idzie - mamy też i śledztwo, które opisane w tak skąpej treści, przewija się przed oczami niczym błyskawica. Gdyby jednak zastanowić się nad wartościami, jakie autor chciał przekazać, nie jest to zła metoda.
Nie doświadczymy w historii wielkiego zagłębiania się w psychikę bohaterów. Możemy jedynie snuć pewne wnioski na podstawie ich zachować. Ławrow w opowieści o słynnym detektywie skupia się na sile dedukcji i dowiedzenia prawdy. Dlatego większość informacji, które przedstawia czytelnikowi, prowadzi do słusznego zakończenia sprawy i choć ten wciąż jest bombardowany sporą dawką nowych tropów, nie może domyślić się niczego, poza prostymi faktami.
Znajdą się pewnie tacy, którzy porównają styl autora do znanej na cały świat powieści Doyle'a albo stwierdzą, że Iwanowicz nie dorasta mu do pięt. Prawda jest jednak taka, że choć historia Holmesa jest wspaniała, to o Metodym Kobyłkinie czyta się dużo lżej i swobodniej. Ławrow nie skupia się na długich opisach, przez co znacznie prościej jest przebrnąć przez lekturę i z tego właśnie powodu kończy się ona tak szybko.
Pewnym minusem książki jest zbyt duża ilość bohaterów, występujących obok siebie w jednej chwili. Ktoś, kto nie jest przyzwyczajony do rosyjskich imion i nazwisk szybko się w nich pogubi i nie będzie wiedział kto jest kim. Takie przedobrzenie jest obecne do mniej więcej połowy powieści, potem jest już lepiej.
Całości dopełnia świetna okładka, którą zaprezentowało nam wydawnictwo. Idealnie oddaje obecny w treści klimat i przywodzi na myśl bardzo dobry kryminał. Jest interesująca, czyli robi to, co robić powinna. Zaciekawia czytelnika i w pełni zwraca na siebie uwagę.
Na koniec, poleciłabym "W otchłani Imatry" wszystkim fanom niezawodnych detektywów i powieści z motywem zabójstwa w tle. Na pewno się na niej nie zawiodą i pewnie tak, jak ja, będą czekać z niecierpliwością na kontynuację, żeby poznać bliżej interesującego Metodego Kobyłkina.
"- No tak, bez wątpienia. Ale w istocie, pieniądze tatusia magicznie wyparowały?
więcej Pokaż mimo toAleksiej Nikołajewicz potwierdził skinieniem głowy.
- I z całej gotówki nie zostało ani pensa?
- Dokładnie.
- Ach, trzeba przyznać, że nieźli spryciarze z tych angielskich bankierów! Zuchy! Nasi tak obrabiać nie potrafią. Wszystko do ostatniego pensa."
Kryminał jaki jest, każdy wie. Można nie...