O Kapuścińskim jest w tej książce może nie za wiele - jego twórczości poświęcona jest nie więcej, niż jedna szósta objętości - ale zawiera cały szereg ciekawych spostrzeżeń. Zwłaszcza godna uwagi jest jest krytyka jego biografii napisanej przez Artura Domosławskiego. Jest to chyba najcelniejsza - po tekście Zygmunta Ziątka w trzecim numerze pisma „Odra” z 2011 - polemika z książką "Kapuściński non fiction." Napisana w opozycji do szukającego sensacji Domosławskiego, metodycznie wylicza słabe strony jego dzieła, ale bez odsądzania autora od krzty i wiary.
A co, z pozostałą częścią książki? To nic innego, jak eseistyczny zbiór recenzji reportaży polskich i zagranicznych twórców. Można się z opiniami autorki co do konkretnych reportaży niekiedy nie zgadzać, albo nawet spierać się z jej tezami w zakresie czyjejś twórczości, ale nie można odmówić jej znajomości tematu i lekkości pióra. Tak się złożyło, że przeczytałem ogromną większość z recenzowanych przez nią książek i porównywanie jej opinii z moimi wspomnieniami co do konkretnych reportaży było ciekawą konfrontacja intelektualną. Mogłem sobie niektóre tytuły odświeżyć, ale i na nowo spojrzeć na dawne lektury.

O Kapuścińskim jest w tej książce może nie za wiele - jego twórczości poświęcona jest nie więcej, niż jedna szósta objętości - ale zawiera cały szereg ciekawych spostrzeżeń. Zwłaszcza godna uwagi jest jest krytyka jego biografii napisanej przez Artura Domosławskiego. Jest to chyba najcelniejsza - po tekście Zygmunta Ziątka w trzecim numerze pisma „Odra” z 2011 - polemika z...