Paranormal romance to gatunek literacki, który zyskał ogromną popularność wśród czytelników na całym świecie. Wampiry i wilkołaki to pierwsi bohaterowie paranormalni. Później pojawiały się inne postacie charakteryzujące się nadprzyrodzonymi zdolnościami. Akcja takiej powieści toczy się w znanej nam rzeczywistości, w czasach teraźniejszych. Obowiązkowym elementem omawianego gatunku jest wątek romantyczny, zazwyczaj dotyczy on bohatera z paranormalnymi umiejętnościami oraz zwykłej śmiertelniczki.

Raczej nie należę do znawczyń tematu, swoje pierwsze kroczki w tym gatunku zaczęłam stawiać dość niedawno. Muszę przyznać, że przypadł mi on do gustu. Moje pierwsze spotkanie z paranormal romance miało miejsce wraz z pojawieniem się ekranizacji słynnych Pamiętników Wampirów. Ostatnio zdecydowałam się poszerzyć horyzonty i poznać inne tytuły określane tym mianem.

„Miłość alchemika” zwabiła mnie oprawą graficzną i opisem zamieszczonym na tyle książki. Sam pomysł na fabułę jest według mnie ciekawy. Obsesyjna miłość, magia działania alchemii i wieczne życie. To ostatnie pod jednym jedynym warunkiem - ciała służące jako naczynie dla duszy i świadomości należy zmieniać kiedy są one chore. Poszukiwania odpowiednich, zdrowych ciał, wysysanie z nich życia, by umożliwić swoje przetrwanie trwają już w przypadku Seraphiny i klanu Wcielonych ponad sześćset lat. Żałuję, że Avery Williams nie skupiła się na bardziej drobiazgowej charakterystyce Wcielonych. Czy poza wiecznym życiem posiadają jakieś inne nadzwyczajne umiejętności, czy rozpoczynając kolejny etap swojego życia w nowym ciele przejmują także zdolności poprzednich właścicieli? Tego nie wiemy. Wiemy, że co jakiś czas zabijają upatrzone osoby, by następnie posiąść ich ciało.

Rok 1349. Seraphina Ames, czternastoletnia dziewczyna, wybiera się na swój pierwszy w życiu bal. Tam właśnie poznaje młodzieńca, który już od dawna zaprząta jej myśli – Cyrusa. Niestety Seraphinie nie dane było żyć zwyczajnym życiem. Dziewczyna zostaje raniona nożem, a z pomocą przychodzi jej Cyrus. Podaje jej magiczny eliksir gwarantujący nieśmiertelność.

Czasy współczesne. Seraphina postanawia skończyć swoje życie, jest już zmęczona ciągłymi zmianami ciał i co za tym idzie, zabijaniem bezbronnych, niczemu winnych osób. Tuż przed jej planowaną śmiercią ma miejsce wypadek drogowy, którego świadkiem jest dziewczyna. To właśnie to wydarzenie zmusza ją do przemyśleń i decyzji o swoim dalszym losie.

Główna bohaterka jest postacią zwyczajną. Spodziewałam się raczej, że po tylu latach na ziemi będzie umiała wykorzystać zdobytą wiedzę i doświadczenie, ale okazuje się, że była nieustannie kontrolowana przez Cyrusa, a poważniejsze zadania magik wykonywał za nią sam. Ostatecznie dziewczyna podejmuje kluczową decyzję, która pociąga za sobą lawinę zdarzeń wymagających dokonania pewnych wyborów. Wciąż jednak jest to postać zbyt mało charakterystyczna. Podobnie jest zresztą z pozostałymi bohaterami powieści. Najbardziej, co dziwne, utkwiła mi w pamięci Layla - przebojowa dziewczyna, z pazurem i pozytywnymi wibracjami. Seraphina niestety na jej tle wypada dość słabo. Chciałabym także poznać dokładniej historie przyjaciół Seraphiny. Wcieleni to nie tylko Seraphina i Cyrus ze swoją obsesyjną miłością, to także Charlotte, Amelia, Jared i Sebastien. Nie wszystko jeszcze stracone. Być może dość ogólne przedstawienie postaci to zamysł pisarki. Wszak „Miłość alchemika” to dopiero pierwszy tom trylogii.

„Miłość alchemika” zbiera raczej słabe noty. Zarzuca się jej wiele: począwszy od schematycznej fabuły w gatunku paranormal romance, po nijakie postaci do nieskomplikowanego języka. Po trosze muszę się zgodzić z tymi zarzutami, aczkolwiek chciałabym podkreślić, że sama fabuła naprawdę mnie zaintrygowała. Po przeczytaniu powieści czuję jednak pewien niedosyt. Zastanawiam się dlaczego autorka zdecydowała się poprowadzić akcję w tak szybkim tempie, jednocześnie umieszczając w niej tak wiele wydarzeń. Dlaczego nie zechciała skoncentrować się odrobinę na szczegółach, które z pewnością nie powodowałyby znużenia. Dlaczego nie wytworzyła dokładniejszych portretów głównych bohaterów, zarówno postaci z klanu Wcielonych, jak i nowych przyjaciół Seraphiny. Być może odpowiedzi na nurtujące mnie pytania znajdę w kolejnych tomach trylogii. Być może po zapoznaniu się z całością poznam zamysł autorki. Mam taką nadzieję.

Pomimo moich licznych pytań i rozterek dotyczących oceny powieści, nie uważam jej za straconą. Co dziwne: przy takim niedosycie można przypuszczać, że czytanie powieści nie należało do przyjemności. Wcale tak nie było. Lektura „Miłości alchemika” ani mnie nie nużyła, ani nie była bolesnym doświadczeniem. Według mnie to dobry tytuł dla osób spragnionych niezobowiązującej lektury z paranormalnym zabarwieniem na jeden wieczór.

Paranormal romance to gatunek literacki, który zyskał ogromną popularność wśród czytelników na całym świecie. Wampiry i wilkołaki to pierwsi bohaterowie paranormalni. Później pojawiały się inne postacie charakteryzujące się nadprzyrodzonymi zdolnościami. Akcja takiej powieści toczy się w znanej nam rzeczywistości, w czasach teraźniejszych. Obowiązkowym elementem omawianego...