RECENZJA WSZYSTKICH TRZECH TOMÓW!


"Jak tarcza księżyca, która wydaje się kurczyć, tak ja coraz głębiej skrywam się w półmroku moich blednących warg... Modlić się? Śpiewać? Co zrobić, gdy straciłem ciebie - moje słońce...?"

A wszystko zaczyna się od marzenia Mizuki - zwykłej nastolatki - która pragnie uwolnić się od ludzi, którzy zawodzą ją na każdym kroku. Przeznaczenie chce, by w jej życiu nagle pojawił się przystojny Adam - obcokrajowiec, grający na gitarze przeszywające serce, smutne melodie. Gitarzysta okazuje się sławnym muzykiem, a sama Mizuki niebezpiecznie przypomina mu jego zmarłą narzeczoną. Gdy pojawia się okazja wspólnego wyjazdu za granicę, dochodzi do nagłego wypadku, w którym główna bohaterka trafia przed niekończące się bramy...

W tym właśnie miejscu spotyka uroczą dziewczynkę z włosami na pazia. Lecz nie jest to ich ostatnie spotkanie. Następnym razem będzie im dane spotkać się w opuszczonej willi... willi, której Mizuki nie może opuścić. Ponieważ jest duchem, którego tylko mała Hotaru może zobaczyć i usłyszeć. Wspólnie z trojgiem przyjaciół postanawiają dowiedzieć się, czemu biedna dusza nie może trafić do nieba. Jednakże nie jest to takie proste, ponieważ jedyną wskazówką - jedyne, co Mizuki pamięta - jest pewne męskie imię... Adam...

Zapamiętajcie tylko jedno - tutaj nic nie jest tak oczywiste, jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Tajemnica pogadania tajemnicę, zagadka zagadkę i tylko szczere uczucia ludzi mogą zdawać się tak rzeczywiste, jakimi są w istocie (i to też nie zawsze). Ai Yazawa udowodniła, iż można stworzyć zamykającą się w trzech tomach wzruszającą historię inną niż wszystkie.

Autorka krok po kroku - niczym najlepszy przewodnik - wprowadza czytelnika w świat oświetlony głównie przez księżyc. Stopniowo zwiększa dramatyzm i akcję, a zagadki samoistnie się piętrzą, sprawiając, iż nie sposób odłożyć od tak drugi tomik bez uprzedniego kupienia ostatniego. Ai Yazawa zmiksowała tajemnicę, dramat, romans... a przy tym także i komedię, która niejednokrotnie rozładowuje napięcie, sprawiając, że całą historię czyta się z nieznikającym do ostatniej strony uśmiechem.

Ponieważ sam pomysł jest niecodzienny i inny niż wszystkie, a sposób wykonania nie mógłby zniszczyć tak dobrego scenariusza. Wybierając na swych bohaterów dzieci, pani Yazawie udało się zrobić coś niebywałego, co nie udałoby się, gdyby postaciami był ktokolwiek inny. I choć może powinnam zacząć od Mizuki i sławnego Adama, nie zrobię tego, by nie psuć nikomu radości z ich poznawania. Zamiast tego skupię się na czwórce dzieci z podstawówki - Hotaru, Sae, Masakim i Tetsu. Choć są nadal dziećmi, potrafiły niejednokrotnie zaskoczyć mnie swoją pomysłowością i inteligencją, a przy tym nigdy nie przekroczyli granicy, po której musiałabym ich uznać za dorosłych ukrywających się w ciele małoletnich.

Ai Yazawa ma bardzo specyficzny, oryginalny sposób rysowania postaci. Często wyglądają jak żywi, choć bohaterowie - szczególnie Ci starsi - mają wąskie ciała i długie palce. Udało jej się doskonale oddać wszystkie towarzyszące uczucia - smutek, radość, tęsknotę, rozpacz, przyjaźń i miłość. Relacje pomiędzy poszczególnymi postaciami są jak najbardziej wyczuwalne i w ani jednym centymetrze nieprzesadzone. To właśnie sprawia, iż Kagen no Tsuki czyta bez tchnienia. Nie bójcie się wcale tych czarno-białych stron - kolory same się włączają, jak tylko otwieramy pierwszą stronę. Kolory podpowiedziane przez wyobraźnię.

Bardzo się cieszę, że wydawnictwa Waneko postanowiło wydać tak niezwykłą mangę - według mnie naprawdę dla wszystkich. To opowieść tak ciepła, a jej zakończenie pozostawia ten przyjemny posmak zadowolenia, że nie sposób się jej oprzeć. Nie żałuję ani jednej minuty spędzonej nad tą trzytomową lekturą i wiem, iż jeszcze nie raz do niej powrócę. A te tomiki to moje maleńkie perełki, wyróżniające się wśród opasłych tomisk.

Ponieważ nie wszystko da się przedstawić słowami...

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2016/01/recenzja-mangi-kagen-no-tsuki-ai-yazawa.html

RECENZJA WSZYSTKICH TRZECH TOMÓW!


"Jak tarcza księżyca, która wydaje się kurczyć, tak ja coraz głębiej skrywam się w półmroku moich blednących warg... Modlić się? Śpiewać? Co zrobić, gdy straciłem ciebie - moje słońce...?"

A wszystko zaczyna się od marzenia Mizuki - zwykłej nastolatki - która pragnie uwolnić się od ludzi, którzy zawodzą ją na każdym kroku. Przeznaczenie...