Tym razem obraz trenera oczami kolegów z boiska ławki trenerskiej i rodziny. Wszyscy opisują że Pep zawsze dążył do celów które sobie wyznaczył, większość z wypowiadających się uważało, że zajdzie daleko. Bardzo ciekawe zestawienie osób które opowiadają jaki wpływ wywarł na nich obecny trener Bayernu Monachium. Ciekawa lektura nawet dla osób nie lubiących piłki nożnej.

Tym razem obraz trenera oczami kolegów z boiska ławki trenerskiej i rodziny. Wszyscy opisują że Pep zawsze dążył do celów które sobie wyznaczył, większość z wypowiadających się uważało, że zajdzie daleko. Bardzo ciekawe zestawienie osób które opowiadają jaki wpływ wywarł na nich obecny trener Bayernu Monachium. Ciekawa lektura nawet dla osób nie lubiących piłki nożnej.

Książka tylko na pozór ułożona z jakaś przewodnią myślą. Autor do końca nie oddaje w niej miejsca swoim rozmówcom. Bardziej opowiada o rozmowach z nimi niż oddaje im głos na temat Pepa. No i przede wszystkim jest raczej nudnawa. Wydaje się poza tym, że można by dodać kilku rozmówców, którzy mogliby na temat Pepa powiedzieć coś więcej. Dla mnie ewidentnie książka wydana po to, aby zarobić trochę na sławie Barcelony i jej trenera. Szkoda kupować, lepiej pożyczyć.

Książka tylko na pozór ułożona z jakaś przewodnią myślą. Autor do końca nie oddaje w niej miejsca swoim rozmówcom. Bardziej opowiada o rozmowach z nimi niż oddaje im głos na temat Pepa. No i przede wszystkim jest raczej nudnawa. Wydaje się poza tym, że można by dodać kilku rozmówców, którzy mogliby na temat Pepa powiedzieć coś więcej. Dla mnie ewidentnie książka wydana po...

Tak to jest jak się człowiek na przecenę w hipermarkecie połasi- he he he
Ale tak na serio to książka mnie rozczarowała- jest zbiorem laurek wystawionych Guardioli przez jego bliskich. I nie ma w tym nic złego, że mówią o nim dobrze- z tych wszystkich opinii wychodzi iż zasłużył na same superlatywy jako człowiek. Złe (o ile można się tak wyrazić) jest to w jaki sposób to wszystko zostało napisane. Przychodzi mi do głowy teraz, że to może nie kwestia warsztatu dziennikarza który to napisał- ale tłumaczenia??? Tak czy inaczej- czyta się to jak pamiętnik pensjonarki z dobrego domu...słodycz która leje się z każdej strony- mnie zmęczyła już na samym początku... Nie- nie szukałem sensacji- szukałem informacji- a nie słodkich wstawek o tym kto udzielał autorowi wywiadu. A nawet czasami to nie był wywiad- a jedynie kilka cytatów wobec monologu autora...słodkiego monologu autora.

Tak to jest jak się człowiek na przecenę w hipermarkecie połasi- he he he
Ale tak na serio to książka mnie rozczarowała- jest zbiorem laurek wystawionych Guardioli przez jego bliskich. I nie ma w tym nic złego, że mówią o nim dobrze- z tych wszystkich opinii wychodzi iż zasłużył na same superlatywy jako człowiek. Złe (o ile można się tak wyrazić) jest to w jaki sposób to...

Gdy Barcelona wczoraj rozgrywała kolejne spotkanie w Lidze Mistrzów, ja dokańczałam książkę „Pep Guardiola. Oczami innych”. Dla mnie FC Barcelona wciąż ma twarz Pepa, nie mogę się przyzwyczaić do Vilanovy. Barca to Pep. Pep to Barca. I może Was dziwić ta książka w moich rękach. W moich, pierwszej madritisty literackiej blogsfery ;]. Tylko, że bez względu na futbolowe sympatie nie sposób odmówić Guardioli, talentu, może nawet charyzmy, wielkich osiągnięć i pozytywnych cech charakteru. Z Pepa emanuje ciepło, a ja lubię czytać o takich ludziach.

Nie tak znowu dawno pisałam Wam o biografii tego trenera, tamta książka skupiała się na jego karierze, dokonaniach, faktach z życiorysu. „Oczami innych” jak sam tytuł wskazuje jest książką w której o wiele większy nacisk jest na subiektywizm. Moim prywatnym zdaniem i poprzednia książka była subiektywna, ale podtrzymuje swoje zdanie na temat subiektywnej biografii, bardzo ciężko taką znaleźć ;].
Z tej książki uwielbienie Pepa przez autora wręcz emanuje, mam wrażenie, że Jordi Pons gdyby mógł wzniósłby na Camp Nou kapliczkę w której codziennie odprawiane byłyby nabożeństwa ku czci Guardiolu i taka postawa mogłaby zaszkodzić każdej innej książce, nie tej, bowiem to nie jest studium pod tytułem „Jaki naprawdę jest Joseph Guardiola”. To rozmowy z osobami bliżej, lub dalej związanymi z Guardiolą. Czytając ich wypowiedzi mamy możliwość skonfrontowania tego wizerunku Guardioli jaki widzimy na konferencjach, na meczach, o czym czytamy w prasie z uczuciami osób, które go znają, które zjadły z nim beczkę soli. Nie zawsze są to fani Barcelony, o zgrozo legenda Realu Madryt również ceni Pepa.

Po lekturze tej książki jeszcze bardziej lubię Pepa, okazało się, że moje wrażenia były prawdziwe, to po prostu dobry człowiek. Nie jest istotne, że duszę oddał innemu, niż ja klubowi. Ważne, że w to co robi wkłada ową duszę. Chociaż inskrypcja na okładce głosi: „Fanatyk, perfekcjonista i największy cule” a słowo fanatyk ma jednak pejoratywny wydźwięk, uważam że cała ta książka maluje bardzo pozytywny portret Pepa Guardioli, jako człowieka oddanego swojej pracy, ale również swoim bliskim.

Kto „świadczy” o Guardioli, ano bardzo zacne nazwiska, sławne w świecie futbolu, Vilanova(obecny trener Barcelony, Laporta – były prezes. Swoje cegiełki dokładają również krewni Guardioli, ale również wybitne osobowości ze świata sportu, piłki nożnej.
Ktoś może nazwać tę książkę panegirykiem, dlaczego nie, ale taki malkontent jak ja był zadowolony. Czytało mi się ją bardzo dobrze, ponieważ emanuje ciepłem, przywraca wiarę w to, że można być sławnym, pięknym i bogatym, a jednocześnie pozostać porządnym człowiekiem.
Polecam czytanie sobie po rozdziale wieczorami, jak kubek dobrego kakao…

Dodatkową atrakcją jest ankieta na temat Guardioli. Swoich interlokutorów autor poprosił o jej wypełnienie, są tam niby banalne pytania typu „Jakim kolorem byłby Pep, czy jaką książką(ciekawostka dla mola książkowego),czy jakim byłby politykiem”. Niby banały, ale powtarzalność niektórych odpowiedzi, to jak podobne zdanie, mniemanie mają różne osoby na temat tego samego człowieka daje do myślenia, dodaje prawdziwości tej książce.

Ze swej strony fanom piłki nożnej polecam.

Gdy Barcelona wczoraj rozgrywała kolejne spotkanie w Lidze Mistrzów, ja dokańczałam książkę „Pep Guardiola. Oczami innych”. Dla mnie FC Barcelona wciąż ma twarz Pepa, nie mogę się przyzwyczaić do Vilanovy. Barca to Pep. Pep to Barca. I może Was dziwić ta książka w moich rękach. W moich, pierwszej madritisty literackiej blogsfery ;]. Tylko, że bez względu na futbolowe...

byłby max gdyby nie - co by tu dużo pisać - średnie tłumaczenie. Irytujące były pomyłki i w sensie zdania i w dosłownym tłumaczeniu tego co powiedzieli wypowiadający się w tej książce :)

byłby max gdyby nie - co by tu dużo pisać - średnie tłumaczenie. Irytujące były pomyłki i w sensie zdania i w dosłownym tłumaczeniu tego co powiedzieli wypowiadający się w tej książce :)