Ostatnie dwudziestolecie stoi pod znakiem wyraźnej dominacji futbolu hiszpańskiego. Dwukrotne Mistrzostwo Europy, Mistrzostwo Świata, dziewięciokrotny triumf w Lidze Mistrzów (duet Real Madryt/FC Barcelona),jedenastokrotne zwycięstwo w Pucharze UEFA (Lidze Europy),długo można by wymieniać… Nie dziwi zatem wysyp książek poświęconych piłkarzom z Hiszpanii.
Do tej pory miałem okazję zapoznać się z publikacjami na temat takich gwiazd jak Iniesta, Ramos, Raul, Xavi. Jednak dopiero biografia „Tarzana”, bo tak nazywano Carlesa Puyola, spełniła moje oczekiwania. Została wydana wręcz w idealnym momencie, u schyłku kariery tego zasłużonego graczy. Ostoja reprezentacji (100 A – 3 gole) oraz FC Barcelona, dla którego fenomenalne okazały się zwłaszcza lata 2008-2010. W tym niesamowity sezon 2008/09, w którym jego drużyna zdobyła wszystkie możliwe trofea.
Książka opowiada o karierze Puyola z perspektywy sezonów i ważniejszych meczów, w których brał udział. Fajnie wyglądają relacje ze spotkań, przypominające uczestników oraz kluczowe momenty. Ilość szczegółów jest momentami zbyt wielka (co może zniechęcać fanów innych drużyn niż Barca),a zważając na powtarzalność przeciwników pucharowych (Chelsea Londyn, Inter Mediolan, Manchester United, Real Madryt) czasami przydałoby się krótkie podsumowanie sezonu. Przydałoby się też nieco więcej światła w tekście. Dobrze, że publikacja nie pomija ludzkiej strony zawodnika, problemów z kontuzjami. Co ciekawe, mimo niezwykłych sukcesów, Carles Puyol nie był bohaterem skandalów obyczajowych, nie stał się postacią z kolorowej okładki. Raczej jest przykładem ciężkiej pracy, zaangażowania oraz przywiązania do barw klubowych – nigdy nie zamienił koszulki blaugrana na inną. To rzadkie w obecnym świecie pieniądza, gdy zawodnicy podążają za coraz większymi apanażami. 7,5/10

Ostatnie dwudziestolecie stoi pod znakiem wyraźnej dominacji futbolu hiszpańskiego. Dwukrotne Mistrzostwo Europy, Mistrzostwo Świata, dziewięciokrotny triumf w Lidze Mistrzów (duet Real Madryt/FC Barcelona),jedenastokrotne zwycięstwo w Pucharze UEFA (Lidze Europy),długo można by wymieniać… Nie dziwi zatem wysyp książek poświęconych piłkarzom z Hiszpanii.
Do tej pory...

Jak ktoś kocha Barcelonę to pozycja obowiązkowa. Bardzo szczegółowa biografia prawdziwego kapitana BlauGrany. Chociaż nie powiem że długaśna...

Jak ktoś kocha Barcelonę to pozycja obowiązkowa. Bardzo szczegółowa biografia prawdziwego kapitana BlauGrany. Chociaż nie powiem że długaśna...

Z reguły nie chce mi się pisać opinii, ale w przypadku tej książki jestem zmuszony. Nie wiem czy to Puyol (piłkarz którego uwielbiałem) jest aż tak nudny czy to autor ma fatalny styl. Książka do bólu schematyczna. Jeśli nie ma o czym pisać to po co aż tyle stron? Po co co chwilę pisać o tym, że prasa oceniła występ Puyola jako świetny, po co ciągle pisać co powiedział Puyol w różnych sytuacjach skoro ciągle mówi te same banały (szacunek dla przeciwnika, walka, blablabla). I te tytuły z gazet po meczach, i te opisy świętowania... A wszystko to nudno, monotonnie. A z drugiej strony bywa też powierzchownie. Z książki nie dowiemy się nic o dopingu u Guardioli, choć o Pepie jest krótki rozdział. O Ronaldinho podstawy jak z Wikipedii, o Rivaldo właściwie nic. Gdzie tajemnice szatni i zgrupowań kadry? Książkę czyta się szybko bo jest pisana prostym językiem (nie jest to zarzut),ale bardziej niż biografia jest to po prostu opis meczów, w których grał Puyol. Wydaje mi się, że autor miał ograniczony dostęp do źródeł i stąd wyszło jak wyszło. Proponuję przeczytać biografię Garrinchy lub ewentualnie Maradony. To jest przepaść.
Podsumowując książka pisana przez fana Barcy dla fanów Barcy.

Z reguły nie chce mi się pisać opinii, ale w przypadku tej książki jestem zmuszony. Nie wiem czy to Puyol (piłkarz którego uwielbiałem) jest aż tak nudny czy to autor ma fatalny styl. Książka do bólu schematyczna. Jeśli nie ma o czym pisać to po co aż tyle stron? Po co co chwilę pisać o tym, że prasa oceniła występ Puyola jako świetny, po co ciągle pisać co powiedział Puyol...

Szkoda, że w Polsce nie ma prawa, które nakazywałoby recenzentom, pisania, że ich recenzje są sponsorowane, gdyż takie pozycje, jak ta są nudne i przeciętne. A czytając niektóre, recenzje można dojść do wniosku, że książka jest świetna. A prawda jest taka, że za darmowy egzemplarz książki, ludzie głupieją i ich opisy mijają się z rzeczywistością. Nie polecam książki, lepsze opisy widziałem na Wikipedii. A na stwierdzenie, który fan piłki nożnej nie chciałby wystąpić w Barcelonie, odpowiedz jest bardzo prosta. Absolutnie każdy kibic, który nie kibicuje temu klubowi. Fan Realu nie zagra dla Barcy!

http://wojownikpokoju.pl/

Szkoda, że w Polsce nie ma prawa, które nakazywałoby recenzentom, pisania, że ich recenzje są sponsorowane, gdyż takie pozycje, jak ta są nudne i przeciętne. A czytając niektóre, recenzje można dojść do wniosku, że książka jest świetna. A prawda jest taka, że za darmowy egzemplarz książki, ludzie głupieją i ich opisy mijają się z rzeczywistością. Nie polecam książki, lepsze...

Kto z nas nie chciałby być wieloletnim kapitanem Barcelony i zagrać sto razy w reprezentacji kraju? Carlesowi to się udało, więc aż korci, żeby sprawdzić jak do tego doszedł i z czym wszystkie jego osiągnięcia się wiązały. Polecam, zwłaszcza w nieprzyjemne zimowe wieczory ta hiszpańska opowieść smakuje wyjątkowo.

Kto z nas nie chciałby być wieloletnim kapitanem Barcelony i zagrać sto razy w reprezentacji kraju? Carlesowi to się udało, więc aż korci, żeby sprawdzić jak do tego doszedł i z czym wszystkie jego osiągnięcia się wiązały. Polecam, zwłaszcza w nieprzyjemne zimowe wieczory ta hiszpańska opowieść smakuje wyjątkowo.

Futbol nieodłącznie kojarzy się z monumentalnymi stadionami, milionem zielonych banknotów wydanych tylko po to, by kupić sobie nowe wzmocnienie, uzupełnić lukę, wytrenować kolejnych. Magazyny codziennie donoszą o tym kto z jaką modelką się spotyka, w jakiej willi rezyduje, ilu lokajów posiada oraz jaka kwota wpływa na jego konto. Ale to tylko otoczka. By poznać sztukę futbolu i jego piękno należy spojrzeć głębiej, należy wiedzieć, że piłka nożna to nie tylko gra. Piłkę nożną tworzą ludzie, których zafascynowanie dyscypliną emanuje w każdej sekundzie meczu, którzy w imię drużyny w stanie są odsunąć na bok potrzeby, poświęcić własne zdrowie. Takim człowiekiem jest właśnie Carles Puyol, czyli fundament FC Barcelony, bez którego wszystko mogłaby wyglądać inaczej.

Musicie bowiem wiedzieć, że Carles nie miał łatwo. Mimo, że przyszło mu grać z Messim nie posiadał jego szybkości i precyzji. Tak samo również jak techniki Andrésa Iniesty czy wzrostu Gerarda Piqué. Jego rodzice nie byli wpływowymi barcelończykami, pochodził z wiejskiej rodziny i gdyby nie potajemne wyjścia na boisko, które zapoczątkowały jego pasję, dostałby w spadku gospodarstwo ojca. Kolejną przeszkodą na drodze Puyi’ego był wiek: do Barçy trafił nie gdy miał sześć czy dziesięć lat – a siedemnaście. Następne parę dobrych miesięcy upłynęło, zanim w końcu odnalazł swoje miejsce na boisku - środek obrony. Wprawia mnie w podziw fakt, że wszystkie czynniki jakby skreślały go z listy, a jednak zwyciężył determinacją, wiarą we własne możliwości i niesamowitą odwagą. Został obrońcą jednego z najlepszych klubów świata oraz reprezentantem drużyny Hiszpanii a jednocześnie kapitanem obu zespołów. Wygrał wszystkie trofea jakie można zdobyć w Primera División – liczby mówią same za siebie: to legenda. Dlatego uważam, że biografia "Carles Puyol. Kapitan o sercu w kolorze blaugrana" to nie tylko książka dla łaknących sportowych informacji a ludzi, którzy szukają wewnętrznej siły, zalążka samoakceptacji, którzy pragną motywatora i chcą działać cuda.

"Carles Puyol. Kapitan o sercu w kolorze blaugrana" ma w sobie wszystko, co powinna mieć rzetelna biografia. Wstęp, który wzrusza i zakończenie, które wbija w fotel oraz całą resztę – chronologicznie opowiedzianą historię, z podziałem na początek piłkarskiej kariery i ery dwóch trenerów: Franka Rijkaarda oraz Pepa Guardioli. To wszystko powoduje, że książkę czyta się przywołując swoje wspomnienia dotyczące danych meczów oraz idealnie uzupełniając te, których nie było dane nam oglądać. Koleją niesamowitą sprawą było rozpoczęcie każdego rozdziału cytatem barcelońskiego obrońcy, który odnosił się do danej tematyki rozdziału. To jak kartka z pamiętnika. Sprawia, że poznajemy Carlesa ze strony innej, niż ta pokazana przed media, czytamy jego własne spostrzeżenia na temat klubu, aktualnej sytuacji w reprezentacji Hiszpanii oraz zdania skierowane do kibiców, jak i piłkarskich rad i pouczeń.

Nawał informacji potrafi czasem przytłoczyć, nie oszukujmy się. Momentami żałuję, że to historia, która jako nurt przewodni chwyta FC Barcelonę, a Tarzana traktuje w pewnych momentach całkowicie pobieżnie, podsumowując jedynie rozdział fragmentem dziennikarskich pochwał w stronę piłkarza, a zaczynając jego własną myślą. Nie mniej jednak, nie umniejsza przyjemności jaką czerpie się z czytania. Sama niewiele o Carlesie wiedziałam, jeszcze mniej o FC Barcelonie za czasów Franka Rijkaarda – przecież to nie moje czasy –, dlatego niezmiernie cieszy mnie fakt, że poznałam zarówno życie piłkarza jak i historię klubu, w którym wszystko się zaczęło. Idealne dopełnienie stanowi wkładka ze zdjęciami – nie byle jakimi, a tymi, które przedstawiają sytuacje wcześniej wyraźnie opisane w książce oraz – specjalne strony zatytułowane "Ludzie Carlesa", przybliżające osobowości, które wywarły szczególny wpływ na życie piłkarza; są jego przyjaciółmi.

Najciekawsze i jednocześnie najprzyjemniejsze autor pozostawia nam na koniec. Po trzymającym za serce zakończeniu Luci Caioli’ego, przychodzi czas na dodatek specjalny, czyli o Puyol’u poza futbolem. Bez wahania odpowiada on, że literatura stanowi ogromną część jego osobowości a ulubionym autorem jest nikt inny jak Carlos Ruiz Zafón. Natknąć się również można na wzmianki o ulubionej kuchni, serialach, przesądach, w które wierzy oraz upodobaniach turystycznych czy słabości do zwierząt. Ostatnie strony zaś, to nic innego jak Carles w liczbach: podsumowanie kariery, rozgrywki klubowe oraz strzelone bramki i prawie siedemset wejść na boisko w barwach blaugrany. Robi wrażenie.

Książka polskiego dziennikarza Ziemowita Ochapskiego, to nie tylko historia FC Barcelony z perspektywy prostego chłopaka z La Pobla de Segur. To historia FC Barcelony, która po raz kolejny zakwitła, a wraz z nią talent obrońcy, charyzma i prawdziwe oddanie. Kiedy słyszę "Carles Puyol" widzę mecz z Realem Madryt i Piqué, który w 65 minucie podnosi zapalniczkę z murawy, rzuconą przez jednego z kibiców. Co robi Puyol? Odbiera, wyrzuca i poucza lekcją czystej gry. (Zawsze mogło skończyć się tak). Kiedy słyszę "Carles Puyol" widzę moment, gdy ten podaje puchar nieżyjącemu już trenerowi – Tito Vilanovie oraz Éricowi Abidalowi, jako cześć osobom, których niezłomna walka z rakiem imponuje na każdym kroku. Carles Puyol 15 maja 2014 roku oficjalnie zakończył swoją karierę, a kiedy słyszę jego nazwisko widzę lwa z bujną grzywą, nauczyciela, urodzonego lidera, niezawodnego przyjaciela. Mam wtedy wrażenie, że wszystko jest możliwe, póki nie tracę wiary. On – niezależnie od liczby kłód pod nogami – jej nie stracił i właśnie dlatego uważam go za mój osobisty autorytet. Jego biografia to motywujący strzał w dla każdego czytelnika: zaraża zapałem, wolą walki, pragnieniem zwycięstw oraz po raz kolejny daje szanse zakochania się w piłce nożnej.

"To oczywiste, że marzę o Pucharze Świata. W końcu każdy ma prawo do marzeń."

Futbol nieodłącznie kojarzy się z monumentalnymi stadionami, milionem zielonych banknotów wydanych tylko po to, by kupić sobie nowe wzmocnienie, uzupełnić lukę, wytrenować kolejnych. Magazyny codziennie donoszą o tym kto z jaką modelką się spotyka, w jakiej willi rezyduje, ilu lokajów posiada oraz jaka kwota wpływa na jego konto. Ale to tylko otoczka. By poznać sztukę...

Cares Puyol- kwintesencja FC Barcelony, kochający syn, wierny przyjaciel. Ta książka to nie tylko biografia, ale przede wszystkim przykład dla wszystkich że do wszystkiego można dojść ciężką pracą i determinacją, a na szacunek trzeba sobie zapracować. To wszystko udało się Puyolowi, który obecnie jest legendą w świecie futbolu i ikoną klubu któremu jest wierny od czasów stawiania pierwszych kroków w piłce nożnej. Życie Puyola to też motywacja dla wszystkich którzy wątpią w siebie, lub też dla tych którzy chcą coś osiągnąć obojętnie w jakiej dziedzinie.

Cares Puyol- kwintesencja FC Barcelony, kochający syn, wierny przyjaciel. Ta książka to nie tylko biografia, ale przede wszystkim przykład dla wszystkich że do wszystkiego można dojść ciężką pracą i determinacją, a na szacunek trzeba sobie zapracować. To wszystko udało się Puyolowi, który obecnie jest legendą w świecie futbolu i ikoną klubu któremu jest wierny od czasów...

polecam

polecam