Czytając tą książkę zastanawiałam się skąd Małgorzata Gutowska-Adamczyk tak dobrze zna świat młodzieży i bez przeszkód potrafi się po nim poruszać. Dopiero mając wgląd w jej życiorys, który odczytałam na słynnek wikipedii, zrozumiałam, że przecież ta kobieta, która jest równocześnie pisarką, ma dwoje dzieci, męża i pewnie ogromną rodzinę, a na dodatek uczyła - przez jakiś czas - w szkole. Cóż więc dziwnego w tym, że autorka "13. poprzecznej" tak dobrze zna współczesną młodzież.

Jak wiadomo często popadamy w kłopoty, których wolelibyśmy uniknąć. A gdy jesteś skołowanym nastolatkiem, pełnym kompleksów i spraw na głowie, zdarza ci się to dosyć często. Chcesz zacząć od nowa, ale nie zawsze wychodzi... Po prostu nie możesz cofnąć tego, co zrobiłeś. Czas także biegnie do przodu. Nigdy nie zwalnia. Nigdy się nie cofa.

"13. poprzeczna" to mądra opowieść o nastolatkach i skierowana w szczególności do nich. W książce poruszane są codzienne sprawy i problemy, z którymi także i my się zmagami i nie zawsze potrafimy sobie z nimi poradzić... To opowieść trzech dziewcząt - Agaty, Zosi i Klaudii. Każda z nich jest inna. Każda obraca się w innym towarzystwie. A jednak coś ich połączyło... Choć to niemożliwe. Będzie to wspólne marzenie, a później... praca społeczna.

Agata to typ buntownika. Chodzi ubrana tylko w czarnych strojach. Jest to prowokacyjne zachowanie, którym dziewczyna chciałaby zwrócić na siebie uwagę. Wieczny smutek i brak uśmiechu dopełniają fakt, że na razie jest zdana tylko na siebie.

Zosia to córka medyków, którzy chcą, by córka poszła w ich ślady, choć ma całkowicie inne zamiłowania. Ciągły brak czasu i uwagi dla córki wynika nie tylko z pracy, której całkowicie się poświęcają, ale także tym, że Zosia nie sprawia kłopotów wychowawczych. Nie chce sprawiać rodzicom zawodu. Uczy się pilnie, zawsze ma czerwony pasek i wzorowe zachowanie. Strój także nienaganny. Można myśleć: córka idealna. A jednak dziewczynka czuje się bardzo samotna...

Klaudia to całkowite przeciwieństwo Agaty i Zośki. Nie uczy się i nie ma na to najmniejszej ochoty. Ma swoich przyjaciół, którzy niestety, są naprawdę złym towarzystwem. Dziewczyna nosi mocny makijaż i wyzywające stroje, dzięki którym nosi za sobą złą opinię. Klaudia także ma problemy. W jej domu się nie przelewa przez co dziewczyna kradnie. Dodatkowo czuje się niedowartościowana i brzydka. Ludzie postrzegają ją od zewnątrz, choć wewnątrz Klaudia jest wrażliwą osobą.

Te trzy tak różniące się od siebie nastolatki połączy Magda... Dziewczyna tak podobna do każdej z nich, a jednak całkowicie różniąca się od nich.

Czy wszystko się zmieni? Czy dziewczyny się zmienią? A co z przyszłością? I przeszłością, która ciągnie się za nimi co krok...? Agata, Zosia i Klaudia będą musiały stawić czoło nowemu wyzwaniu i nowej koleżance - Magdzie.

Problemy nastolatków w "13. poprzecznej" są opisane prosto. Oczywiście, autorka nie poruszyła wszystkich trudnych tematów, ale większość z nich znalazła się w powieści. Książka nie przeraża obszernością, bo jest całkiem krótka. Pamiętam, że gdy byłam przy końcu, mówiłam, że za szybko się skończyła. Papierosy, alkohol, kradzież, a nawet choroba, brak akceptacji i zainteresowania, którego przecież każdy z nas po prostu potrzebuje. Jak to wszystko pogodzić, gdy dochodzą pierwsze prawdziwe miłoście, przyjaźnie? A jak zrozumieć i rozpoznać tych, którzy są fałszywi?

Polecam wszystkim nastolatkom. Książka na pewno czegoś was nauczy. Mnie nauczyła. I do dziś ją pamiętam. Jestem wdzięczna pani Gutowskiej-Adamczyk, że poruszyła takie sprawy, że napisała książkę tak, że chętnie się ją czytało i została w pamięci. Jeszcze raz - polecam gorąco!

Czytając tą książkę zastanawiałam się skąd Małgorzata Gutowska-Adamczyk tak dobrze zna świat młodzieży i bez przeszkód potrafi się po nim poruszać. Dopiero mając wgląd w jej życiorys, który odczytałam na słynnek wikipedii, zrozumiałam, że przecież ta kobieta, która jest równocześnie pisarką, ma dwoje dzieci, męża i pewnie ogromną rodzinę, a na dodatek uczyła - przez jakiś...