Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Zena
Anna-Maria
Justyna Banasik

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Zena
Anna-Maria
Justyna Banasik

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Rok temu wprowadziłam się do nowego mieszkania na świeżowybudowanym osiedlu. Mieszkają tutaj głównie osoby w moim wieku - przed trzydziestką i z początku spodziewałam się, że złapiemy jakieś przyjacielskie kontakty, ale raczej się to nie udało. Ostatnio jednak wsiadłam do windy z sąsiadem, który mieszka dosłownie za moją ścianą. Widziałam go drugi raz w życiu, prawdodopobnie wciąż się mijamy. Po klasycznym "dzień dobry" spodziewałam się zwyczajowej ciszy, jednak sąsiad się odezwał. Zapytał, czy wszystko u mnie dobrze. Troszkę zdziwiona odpowiedziałam, że bardzo dobrze i wtedy dodał "pytam, bo ostatnio jak jechaliśmy windą to szła pani z kolegą i była taka przybita". Od razu wyjaśniłam, że nie ma się co martwić i wszystko u mnie w porządku. Rzeczywiście, wraz z chłopakiem jechałam z sąsiadem windą kilka tygodni wcześniej kiedy wracaliśmy z pogrzebu, dlatego miny mogły być nietęgie. Bardzo to doceniłam, był w tym wszystkim nienachalny a poczułam, że mimo braku bliskich przyjaźni, sąsiedzi nadal mogą o siebie dbać i chcieć pomóc, jeśli widzą, że coś jest nie tak. Później zapytał, czy bardzo słychać przez ściany co robi, bo lubi sobie pośpiewać i czy mi to nie przeszkadza. Bardzo urocze spotkanie, które wprawiło mnie w taki ciepły, przyjemny nastrój.

Rok temu wprowadziłam się do nowego mieszkania na świeżowybudowanym osiedlu. Mieszkają tutaj głównie osoby w moim wieku - przed trzydziestką i z początku spodziewałam się, że złapiemy jakieś przyjacielskie kontakty, ale raczej się to nie udało. Ostatnio jednak wsiadłam do windy z sąsiadem, który mieszka dosłownie za moją ścianą. Widziałam go drugi raz w życiu,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moje osiedle mogłoby stanowić inspiracje dla wielu pisarzy. Począwszy od lekkiej afery skarpetkowej, kiedy to pewnego wietrznego dnia na grupie sąsiedzkiej jeden z sąsiadów wzburzył się, kiedy przed swoimi drzwiami znalazł tajemnicze skarpetki. Nie była to jednak intryga kolegów Zgredka z Harrego Pottera, ani pogróżki ze strony mordercy o jakże straszliwym pseudonimie Morderczej Skarpety, a najzwyklejsza pomyłka sąsiada z dołu, który myślał, że to uciekające pranie sąsiada z góry i postanowił mu je zwrócić.
Potem już było tylko lepiej. Kiedy to na pierwszym spotkaniu z Zarządcą osiedla uprzedzono Nas, ze mamy spodziewać się kradzieży, nikt z Nas nie pomyślał, że zdarzy się to już pierwszej nocy. Jak myślicie ile zajęło czasu, by na grupie sąsiedzkiej padło pytanie: myślicie, że to zorganizowana grupa przestępcza, którą prowadzi nasz Zarządca? Tak moi drodzy - niecały jeden dzień. 
Aż dziwne, że jeszcze nikt nie zainspirował się serialem „Zbrodnie po sąsiedzku” i nie prowadzi podcastu o moim specyficznym osiedlu. 

Moje osiedle mogłoby stanowić inspiracje dla wielu pisarzy. Począwszy od lekkiej afery skarpetkowej, kiedy to pewnego wietrznego dnia na grupie sąsiedzkiej jeden z sąsiadów wzburzył się, kiedy przed swoimi drzwiami znalazł tajemnicze skarpetki. Nie była to jednak intryga kolegów Zgredka z Harrego Pottera, ani pogróżki ze strony mordercy o jakże straszliwym pseudonimie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój dziadek, mieszkający na innym osiedlu, walczył z moimi sąsiadami mieszkającymi na moim osiedlu. Śmieszne, czy nie zabawne? Ja sama nie wiem.
Dziadek wie, że uwielbiam jeździć rowerem. Wycieczki rowerowe to moje hobby od zawsze. Rower trzymałam w piwnicy. Mój rower jest ciężki, a ja chuda i malutka jak szczypiorek z mojej jajecznicy. Dlatego pewnego dnia dziadek wpadł na pomysł:
– Hm. Już wiem.
Milczący jak grób położył deskę na schody prowadzące do piwnicy. Miało to mi ułatwić wjeżdżanie rowerem w górę, a zjeżdżanie w dół.
Wypróbowałam pomysł dziadka, ale pewnego dnia deska zniknęła nam z oczu. Znaleźliśmy ją przy kontenerach i pojemnikach na śmieci. Dziadek zmilczał to i ponownie położył deskę na schodach. Kilka dni później ponownie ktoś ją grzecznie usunął z terenu schodów, także zachowując milczenie.
Pamiętacie pamiętne karuzele z wesołych miasteczek?
Podobnie było w tej historii. Ja jako to małe dziecko siedziałam na siedzeniu w kształcie zwierzątka (Konika!), a mój anonimowy sąsiad lub bezimienni sąsiedzi kazali maszynie kręcić się w lewo, podczas gdy dziadek dbał o to, aby maszyna wirowała w prawo.
I uciecha trwałaby wciąż, gdyby pewnego dnia moja babcia nie rzekła do dziadka:
– Dość.
I dziadek przestał.
Prawdę mówiąc, pomysł dziadka nie pomógł mi z rowerem. Wiedziałam to już od pierwszego dnia zabawy.
– Tak jest znacznie gorzej. – powtarzałam w myślach.
Więc nie wiem dlaczego, tak długo kręciłam się na tej karuzeli na moim osiedlu.

Mój dziadek, mieszkający na innym osiedlu, walczył z moimi sąsiadami mieszkającymi na moim osiedlu. Śmieszne, czy nie zabawne? Ja sama nie wiem.
Dziadek wie, że uwielbiam jeździć rowerem. Wycieczki rowerowe to moje hobby od zawsze. Rower trzymałam w piwnicy. Mój rower jest ciężki, a ja chuda i malutka jak szczypiorek z mojej jajecznicy. Dlatego pewnego dnia dziadek wpadł na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Całkiem niedawno wybudowaliśmy dom i zmieniliśmy
mieszkaniowe osiedle na osiedle domów. Ku naszemu zdziwieniu domy niczym gromy
się tam pojawiają i stare widoki odnawiają. Jednak do tej pory to do sąsiadów
zaliczyć możemy stada sarn. Wokół pełno lasu przez co sarny są pełne wypasu.
Każdego ranka widać na piasku odbite kopytka przez co wiemy, że była wizytka.
Natomiast piersze nasze spotkanie było wieczorem, a ja niczym amorem zostałam
prawie ustrzelona przez przebiegające stado sarn. W podskokach swych biegły i
ledwo mnie postrzegły. Od tej pory wiem, że mało co byłabym bezgłowiem.  

Całkiem niedawno wybudowaliśmy dom i zmieniliśmy
mieszkaniowe osiedle na osiedle domów. Ku naszemu zdziwieniu domy niczym gromy
się tam pojawiają i stare widoki odnawiają. Jednak do tej pory to do sąsiadów
zaliczyć możemy stada sarn. Wokół pełno lasu przez co sarny są pełne wypasu.
Każdego ranka widać na piasku odbite kopytka przez co wiemy, że była wizytka.
Natomiast...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W mojej wsi mamy sąsiadów i dobrych, i złych po trosze. Jak to w życiu. Ale raczej bywa sympatycznie i pomocnie. Zwykłe ploteczki i uszczypliwości nie są w stanie wygrać z sąsiedzką życzliwością. Wszyscy jesteśmy tylko ludżmi... Znamy się dość dobrze, niektórzy od pokoleń. Nie brakuje też takich, którzy zapracowali sobie na jakąś ksywkę. Mamy np. "geodetę", który ustawił na środku drogi rząd palików - bo tam jego zdaniem przebiega granica jego pola. Wielkie było zdumienie gdy  po środku drogi wyrósł pło żelazny.... Urząd gminy kazał go rozebrać, ale ksywka pozostała. Wszyscy znają Geodetę, tylko nie wiem czy On wie o swojej ksywce... Generalnie jest wesoło i pomocnie w razie potrzeby, a swary nie trwają długo.

W mojej wsi mamy sąsiadów i dobrych, i złych po trosze. Jak to w życiu. Ale raczej bywa sympatycznie i pomocnie. Zwykłe ploteczki i uszczypliwości nie są w stanie wygrać z sąsiedzką życzliwością. Wszyscy jesteśmy tylko ludżmi... Znamy się dość dobrze, niektórzy od pokoleń. Nie brakuje też takich, którzy zapracowali sobie na jakąś ksywkę. Mamy np. "geodetę", który ustawił na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Znacie określenie "somsiad-złodziej"? Właśnie tak
można określić mojego sąsiada - Maćka. Zaczęło się niewinnie- przychodził do
mnie przez balkon, podziwiał mieszkanie - szczególnie wpadła mu w oko kanapa z
ekoskóry. Nie przeszkadzało mi to, polubiliśmy się na naszych własnych
zasadach, to taki nasz mały rytuał - gdy słyszę skrobanie o szybę wiem, że
sąsiad chce się wprosić. Pewnego razu jednak po jego skończonej wizycie
usłyszałam pukanie do drzwi, a w wizjerze ukazała się starsza Pani mieszkająca naprzeciwko. Oczywiście otworzyłam, kobieta wyciągnęła do mnie dłoń, w której
trzymała moją małą różową maskotkę, i powiedziała: "Maciek to przyniósł,
niedobry kot". Porozmawiałam chwilę z sąsiadką, zwierzyła się mi z tego,
że Maciek też często przynosi jej moje gumki do włosów, ale później gubią się
pod kanapą. A ja głupia myślałam, że krasnoludki mi je kradną - zagadka się
rozwiązała! Raz próbował wynieść mi inną maskotkę, finalnie wylądowała w
krzakach u sąsiadki piętro niżej. Oczywiście wypadło na mnie - musiałam zejść do
sąsiadki i odkręcać nieudaną kradzież. I tak sobie żyjemy z Maćkiem już chyba
od 3 lat, czasami jak nie przychodzi do mnie to zaczynam się martwić, czy ze
starszą panią z naprzeciwka wszystko w porządku. Na szczęście dzisiaj wizyta
kota już została odhaczona. A moja kanapa z ekoskóry pełna jest dziurek po
pazurkach :) Mam się z tym moim wąsatym sąsiadem...  Ale na pewno nie żyjemy jak pies z kotem, bo jeszcze nie zaczęłam szczekać :)  

  Znacie określenie "somsiad-złodziej"? Właśnie tak
można określić mojego sąsiada - Maćka. Zaczęło się niewinnie- przychodził do
mnie przez balkon, podziwiał mieszkanie - szczególnie wpadła mu w oko kanapa z
ekoskóry. Nie przeszkadzało mi to, polubiliśmy się na naszych własnych
zasadach, to taki nasz mały rytuał - gdy słyszę skrobanie o szybę wiem, że
sąsiad chce się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Mieszkam w bloku wybudowanym na wsi. Co zabawniejsze, tego
rodzaju budynek jest u nas tylko jeden, a naszą mikro społeczność sąsiedzką
tworzą osobniki przeróżnej maści...Pewnego dnia gdy siedziałem na trzepaku, zjawili się dwaj
moi sąsiedzi, pan Rysio z parteru i pan Andrzej z drugiego piętra,  wielcy miłośnicy  tanich alkoholi. Traf chciał, że na zajętej przez nich ławce pani Maria z parteru zostawiła gazetę „Gość niedzielny”. Lektura zupełnie nie zainteresowałaby moich sąsiadów, ale pan Rysio znalazł w niej krzyżówkę! 
     -Andrzej zobacz, krzyżówka jest!
Nawet nie wiem kiedy i skąd ci dwaj „erudyci” wyczarowali długopis i zaczęli wspólnie głowic się nad hasłami. Ciężko im szło, aż tu nagle...     
 -Słuchaj tego Rysiu, to będzie łatwe, 29 poziomo. Jak nazywa się bęben z naszego hymnu? Pierwsza litera T, ostatnia N.
Korciło mnie, żeby im podpowiedzieć że to taraban, ale co będę się wtrącał, niech kombinują.
- Ta... ta... ta... Tamburyn!
-Chyba pasuje Rysiu... a pamiętasz jak to leciało?
-   No pewnie! O mój tamburynie rozwijaj się! O mój tamburynie
rozwijaj się! Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej...
Ze śmiechu spadłem z trzepaka.  

  Mieszkam w bloku wybudowanym na wsi. Co zabawniejsze, tego
rodzaju budynek jest u nas tylko jeden, a naszą mikro społeczność sąsiedzką
tworzą osobniki przeróżnej maści...Pewnego dnia gdy siedziałem na trzepaku, zjawili się dwaj
moi sąsiedzi, pan Rysio z parteru i pan Andrzej z drugiego piętra,  wielcy miłośnicy  tanich alkoholi. Traf chciał, że na zajętej przez nich ławce...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Sąsiedzi z mojego osiedla posiadają wiele przymiotów, ale najbardziej wyróżnia ich bogata wyobraźnia. Niczym literaccy autorzy, tworzą niezwykłe historie, które nie śniły się nawet filozofom. Są żywiołowymi narratorami, a w rolach głównych osadzają z chęcią swoich znajomych zza ściany. Czasami czynią ich bohaterami dzikich romansów, u których szokujące zdrady, zakazane związki, nieplanowane ciąże czy wybuchowe rozstania są na porządku dziennym. Niekiedy ich bohaterowie stają się częścią krwawych kryminałów, w których są zdolni do największych oszustw, najpodlejszych czynów, a nawet do morderstwa, gdyby pojawił się cień podejrzeń. Lubią także osadzać swoich współmieszkańców w łzawych dramatach, przypisują im różne choroby i nieszczęścia, a niekiedy zostają wplątywani w czystą wojnę. Moi sąsiedzi mają bogatą wyobraźnię, która czasami wymyka im się spod kontroli.

Sąsiedzi z mojego osiedla posiadają wiele przymiotów, ale najbardziej wyróżnia ich bogata wyobraźnia. Niczym literaccy autorzy, tworzą niezwykłe historie, które nie śniły się nawet filozofom. Są żywiołowymi narratorami, a w rolach głównych osadzają z chęcią swoich znajomych zza ściany. Czasami czynią ich bohaterami dzikich romansów, u których szokujące zdrady, zakazane...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej