Niecodzienna powieść Agathy Christie. Tym razem oprócz typowej historii detektywistycznej możemy odnaleźć elementy typowe dla powieści sensacyjnej. Począwszy od nieskomplikowanego zdarzenia, czytelnik wraz z bohaterami powoli odkrywa intrygę, która zatacza co raz to większe kręgi. W przypadku zakończenia autorka zastosowała jeden ze swoich schematów w odniesieniu do sprawców. W sumie cały finał jest na poły zaskakujący.

Bobby Jones szukał zaginionej piłeczki golfowej, a zamiast niej odkrył u stóp urwiska umierającego mężczyznę, który zdążył wyszeptać tylko :Dlaczego nie Evans?”. Bobby odnalazł przy zwłokach fotografię nieznanej kobiety. Jedno krótkie zdanie, jedno zdjęcie – to bardzo mało. Lecz Bobby wkrótce przekona się, że wie i tak za wiele.

Interesującą rzeczą jest to, że Agatha Christie potrafiła rozpoczynać swe opowieści od wydawałoby się już rozwiązanych, prostych spraw. Tak samo jest w przypadku „Dlaczego nie Evans?”. Wszelkie dowody wskazują, że mężczyzna znaleziony przez Bobby’ego popełnił samobójstwo. Oczywiście znając powieści Agathy Christie wiemy, że to tylko preludium do przyszłych wydarzeń. Autorka nie tylko zwracała uwagę swych bohaterów na drobne niezgadzające się detale, ale wyposażyła ich w zasadniczą cechę umożliwiającą dalsze prowadzenie śledztw, czyli ciekawość. Właśnie ta ciekawość pozwala głównym bohaterom na szukanie różnych rozwiązań jednego zdarzenia, a gdy dochodzi do próby morderstwa Bobby’ego, wiedzą oni, że odnaleziony mężczyzna nie popełnił samobójstwa.

Od momentu nieudanego zamachu na życie Bobby’ego akcja książki przyśpiesza. Agatha Christie w ciekawy sposób przedstawiła stopniowe dochodzenie bohaterów do kolejnych etapów ich rozumowania. Chciałoby się rzec po nitce do kłębka. Szkoda tylko, że tym razem podejrzenia kierowane są w stronę jedynie dwóch postaci. Raz szala winy przechyla się na jednego raz na drugiego. Wydawać by się mogło, że to zamierzony zabieg literacki, by na koniec wprowadzić jeszcze jedna osobę, która wywoła zaskoczenie. Rzeczywiście tak jest, lecz to tylko współsprawca, a prawdziwy podejrzany jest wśród wcześniej wspomnianej dwójki.

Zazwyczaj Agatha Christie ujawnia tożsamość osoby odpowiedzialnej za zbrodnie na sam koniec. W przypadku „Dlaczego nie Evans?” rzecz ta ma się tylko w odniesieniu do współsprawcy. Tożsamość mordercy ujawniona zostaje już dużo wcześniej. Wydawać by się to mogło dziwne, lecz dalszy bieg wydarzeń skłania nas do tego, że był to zabieg zamierzony. Po ujawnieniu tożsamości mordercy Agatha Christie zastosowała typowe elementy powieści sensacyjnej, czyli występuje tutaj pościg, porwanie, uwięzienie, cudowne ocalenie, ucieczka sprawcy. Jest to raczej rzecz niecodzienna, gdyż autorka rzadko sięgała po elementy sensacyjne w swych powieściach. Dlatego też w „Dlaczego nie Evans?” możemy zaobserwować zmagania autorki na tym polu.

Ostatnim elementem na jaki można zwrócić uwagę to sposób w jaki Agatha Christie zaprezentowała ironię losu. Wszystko zaczęło się od pytania „Dlaczego nie Evans?”. Po odkryciu całej prawdy zarówno bohaterowie jak i czytelnik uzmysłowią sobie, że odpowiedź na to pytanie, a tym samym rozwiązanie całej sprawy było dosłownie tuż za rogiem. Rozwiązanie było tuż pod nosem. Cóż prawdziwa ironia losu.

Niecodzienna powieść Agathy Christie. Tym razem oprócz typowej historii detektywistycznej możemy odnaleźć elementy typowe dla powieści sensacyjnej. Począwszy od nieskomplikowanego zdarzenia, czytelnik wraz z bohaterami powoli odkrywa intrygę, która zatacza co raz to większe kręgi. W przypadku zakończenia autorka zastosowała jeden ze swoich schematów w odniesieniu do...