Na drugi tom trylogii czekałam z niecierpliwością, po prostu nie mogłam się doczekać aż ,,Wybraniec” znajdzie się w moich rękach, gdy wreszcie nastąpiła upragniona chwila pozostali domownicy zastanawiali się gdzie mnie wcięło. Cóż, można uznać, że zaszyłam się w swoim pokoju z książką w rękach oraz maniakalnym uśmiechem na twarzy.

Dobrze, koniec żartów. Wracając do ,,Legendy” – zostałam mile zaskoczona faktem, że ,,Wybraniec” w znacznym stopniu prześcignął ,,Rebelianta” w sprawie ilości stron oraz poziomie, który trzyma książka – jak dla mnie jest zdecydowanie lepsza, a sama autorka nabiera wprawy w pisaniu. Postacie wydają się jeszcze bardziej realne, mają słabości dokonują trudnych wyborów, dostrzegają własne błędy – po prostu dorastają. Przyznam, że w pierwszym tomie polubiłam głównych bohaterów, w drugim pokochałam. Największą moją sympatią cieszy się Day - sądzę, że właśnie w nim widać zachodzące zmiany najlepiej. W ,,Wybrańcu” poboczni bohaterowie (występujący w pierwszej części) ukazani zostali trochę z innej strony np. Thomas (morderca brata June) nie wydawał się już taki bezwzględny (w moim odczuciu). Jest jeszcze Kaede, która w tym tomiku skradła moje serce. Nie mogę również zapomnieć o młodym Elektorze, w którego przypadku ,,jabłko nie pada daleko od jabłoni” nie ma zastosowania. Jeśli chodzi o miejsce akcji to nie jesteśmy już ograniczeni do samego LA, razem z głównymi bohaterami odwiedzimy Las Vegas i Denver, miasta przy linii frontu, zawitamy również do Kolonii, które okażą się inne, niż oczekiwaliśmy. Dzięki tej wędrówce poznamy początki rozłamu Stanów Zjednoczonych, odkryjemy intrygi otaczające bohaterów i to, że Republika na początku wyglądała zupełnie inaczej.

Czy poleciłabym książkę? Zdecydowanie tak! ,,Wybrańca” czyta się naprawdę szybko – po prostu nie wiadomo jak czas umyka, a to za sprawą wartkiej, dynamicznej akcji, przy której nie sposób się nudzić.

Na drugi tom trylogii czekałam z niecierpliwością, po prostu nie mogłam się doczekać aż ,,Wybraniec” znajdzie się w moich rękach, gdy wreszcie nastąpiła upragniona chwila pozostali domownicy zastanawiali się gdzie mnie wcięło. Cóż, można uznać, że zaszyłam się w swoim pokoju z książką w rękach oraz maniakalnym uśmiechem na twarzy.

Dobrze, koniec żartów. Wracając do...