W wieku niespełna 5 lat nauczyłam się pisać (choć wtedy jeszcze gryzmoliłam literki naśladując te znane mi, z druku; tzw. pisane odkryłam dopiero w szkole) i napawając się tą nową wiedzą "przyozdabiałam" napisami moje książeczki. Początkowo było to pracowicie kaligrafowane moje imię, ale już wkrótce zastąpiło je nazwisko mego niekwestionowanego pierwszego idola. Do dziś mam kilka takich książeczek, na których napisałam: HMC KLOS. Hmc, bo tak wówczas rozumiałam to obco brzmiące imię Hans.

Myślę dziś, że była to doskonała ilustracja tego, jak wielką popularnością i sympatią cieszył się ten bohater i jak wielka była siła rażenia tej postaci, która na zawsze chyba zaistniała w naszej zbiorowej świadomości i - też na zawsze - naznaczyła życie Stanisława Mikulskiego (oraz moje książeczki). Wiemy, że Mikulski zagrał też sporo innych ról, ale jednak to zawsze będzie dla nas Hans Kloss. Dopiero dużo, dużo dalej Pan Samochodzik czy sławetny Wujek Dobra Rada z nieśmiertelnego "Misia" Barei.

Ciekawie było poczytać o Mikulskim poza Klossem, szczególnie że autor i bohater tej książki w jednej osobie okazał się prywatnie bardzo sympatycznym i pełnym ciepła człowiekiem. Do tego o trwałych poglądach (nieistotne, czy podzielanych przeze mnie) i niezmiennym nawet wtedy, gdy spotkał go środowiskowy ostracyzm. To nieczęsta już postawa i siła.

W wieku niespełna 5 lat nauczyłam się pisać (choć wtedy jeszcze gryzmoliłam literki naśladując te znane mi, z druku; tzw. pisane odkryłam dopiero w szkole) i napawając się tą nową wiedzą "przyozdabiałam" napisami moje książeczki. Początkowo było to pracowicie kaligrafowane moje imię, ale już wkrótce zastąpiło je nazwisko mego niekwestionowanego pierwszego idola. Do dziś mam...